شیعه در عصر امام حسن (علیه السّلام)

زمان مطالعه : 3 دقیقه

توسط : آقای بابایی

0 نظر

هنگامی که امام حسن ـ علیه السّلام ـ مجبور به مصالحه با معاویه گردید یکی ازخاطراتی که امام ـ علیه السّلام ـ احساس می کرد امنیت شیعیان حضرت علی ـ علیه السّلام ـ بود.از این رو در قرارداد خود با معاویه تصریح کرد که باید امنیت به اصحاب امام علی ـ علیه السّلام ـ داده شود. معاویه نیز آن را پذیرفت. ولی در همام روز اول معاویه اعالم کرد که آن تعهدات را نمی پذیرد و زیر پا می گذارد. ابن ابی الحدید از ابی الحسن مدائنی روایت می کند: « معاویه در نامه خودبه والیان چنین نوشت: من ذمه خود را از هر کسی که روایتی در فضیلت ابی تراب و اهل بیتش نقل نماید، بری کردم. بعد از این دستور خطبا درهر منطقه بر منبر شروع به لعن علی ـ علیه السّلام ـ و تبرّی از او و اهل بیتش نمودند. شدید ترین مردم در بلا و مصیبت اهل کوفه بودند. زیرا آن هنگام در کوفه تعداد زیادی از شیعیان وجود داشتند. معاویه، « زیاد » را والی بصره و کوفه نمود. او شیعیان را خوب می شناخت ، بر اساس دستور معاویه هر جا که شیعیان را می فات به قتل می رساند، و یا اینکه آنان را ترسانده دست و پای آنان را قطع می نمود و چشمان آنان را از حدقه در آورده و دار آویزان می کرد. هم چنین عده ای را نیز از عراق تبعید نمود. لذا هیچ شیعه معروفی در عراق باقی نماند …».[۱]

این أعثم می نویسد:« زیاد، دائماً در پی شیعیان بود و هر کجا آنان را می یافت به قتل می رساند، به طوری که شمار زیادی را کشت. او دست و پای مردم را قطع و چشمانشان را کور می کرد. البته خود معاویه نیز جماعتی از شیعیان را به قتل رساند.[۲] معاویه خود دستور به دار آویختن گروهی از شیعیان را صادر کرد.[۳] زیاد شیعیان را در مسجد جمع می کرد، تا از علی ـ علیه السّلام ـ اظهار بی زاری جویند.[۴] او در بصره نیز در جستجوی شیعیان بود و با یافتن آنها آنان را به قتل می رساند.[۵] عده ای از صحابه و تابعین به دستور معاویه به شهادت رسیدند.

در سال ۵۳ هجری معاویه حجر بن عدی و اصحابش را به قتل رساند و او اولین کسی بود که به همراه اصحابش به شیوه قتل صبر در اسلام کشته شد.[۶] عمروبن حمق خزاعی ، صحابی عظیم را که امام حسین ـ علیه السّلام ـ او را سید الشهدا نامید، بعد از آنکه معاویه او را امان داد، به قتل رساند.[۷] مالک اشتر، یکی از اشراف و بزرگان عرب و یکی از فرماندهان جنگ های امام علی ـ علیه السّلام ـ بود. معاویه او را در مسیر مصر به وسیله سمّ، به دست یکی از غلامانش به قتل رسانید.[۸] رشید هجری، از شاگردان امام علی ـ علیه السّلام ـ و خواص وی بود، زیاد دستور داد که از علی ـ علیه السّلام ـ برائت جسته و او را لعنت کند، او امتناع ورزید. از این رو دو دست و دو پا و زبان او را بریده و به دار آویخت.[۹] جویریه بن مهر عبدی؛ را به جرم داشتن ولایت علی ـ علیه السّلام ـ دستگیرنموده و بعد از جدا کردن دو دست و دو پای او، بر شاخه درخت خرما به دار آویخت.