سید مصطفى خمینى(ره)

ولادت ولادت

در سال ۱۳۰۹ ش. در شهر مقدس و مذهبى قم در خانه پاک و بى آلایش دانشمند و مجتهدى بزرگ از فضلاى حوزه علمیه، فرزندى چشم به جهان گشود که بعدها منشاء تحولات عظیمى در تاریخ ایران شد.

این نوزاد را به مناسب نام جد شهیدش «سید مصطفی» «مصطفی» نام نهادند.

او در دامن پدرى بزرگوارى و مادرى پاک سرشت و در محیطى پر از معنویت و صفا و صمیمیت رشد کرد و دوران کودکى را با پایان رساند.

تحصیلات

هفت سال از سن این مولود مبارک گذشت، و در این مدت شخصیت کودکى او رقم زده شد.در سال ۱۳۱۶ ش. قدم به مدرسه گذاشت و براى تکمیل شخصیت خدادادى و فطرى خود و نوشیدن جرعه هاى علم و دانش راهى مدرسه گردید، دوران ابتدایى را در مدرسه هاى «باقریه» و «سنایی» قم در سال ۱۳۲۳ – ۱۳۲۴ به پایان رساند.

علاقه فراوان وى به اسلام و روحانیت و راهنمایى هاى پدر بزرگوار و دوستان دل سوزش موجب گردید که بعد از اتمام دوران ابتدایى در سال ۱۳۲۴ به صف طلاب حوزه پیوسته و در ردیف سربازان امام زمان علیه السلام قرار گیرد. او در راه فراگیرى علوم اهل بیت علیه السلام تلاشى بی وقفه و فوق العاده داشت و خود را به طور کامل جهت کسب دانش و علم وقف کرده بود، از این رو در اندک زمانى به رشد فرهنگى و علم بالایی دست یافت، و در کمتر از شش سال دروس سطح حوزه را به پایان رسانید.

اساتید

۱ـ آیه الله سید محمّد محقّق داماد

۲ـ آیه الله العظمى سید حسین طباطبائى بروجردى

۳ـ آیه الله سید ابوالحسن رفیعى قزوینى

۴ـ آیه الله العظمى سید محمود حسینى شاهرودى

۵ـ آیه الله شیخ مرتضى حائرى یزدى

۶ـ آیه الله سید محسن طباطبائى حکیم

۷ـ آیه الله العظمى سید محمّد حجّت کوهکمرى

۸ـ آیه الله علامه سید محمّد حسین طباطبائى

۹ـ آیه الله العظمى سید أبو القاسم خوئى

۱۰ـ آیه الله العظمى امام خمینى (پدر)

۱۱- آیه الله شهید صدوقی

۱۲- آیه الله سلطانى

۱۳- آیه الله شیخ عبدالجواد اصفهانى

۱۴. آیه الله فکور یزدی

از منظر بزرگان

شخصیت علمى و سیاسى و عرفانى و عبادى شهید بر همگان روشن است و ما بخاطر تبرک و تیمن کلام عده اى از بزرگان را زینت بخش صفحات مى گردانیم:

امام خمینى (ره):

«من امید داشتم که این مرحوم (حاج آقا مصطفی) شخص خدمتگذار و سودمند براى اسلام و مسلمین باشد ولى «لا راد لقضائه و ان الله لغنى عن العالمین». [۱۲]

آیه الله العظمى بهاء الدینى (ره):

… ابن الامام، بل هو الامام، بل له اب مثل الامام، شدید الحب بالامام، لا لاجل الابوه، و الامام شدید الحب لا لاجل ابنوه، بل لجهات اخر لامجال لذکرها.

آیه الله حاج آقا مصطفى خمینی: دانشهاى عقلى و نقلی، سیاست اسلامى و دینى را در جوانی یاد گرفته، و به جایى رسیده بود، که از نخبگان زمان ما، بلکه عصرها و زمانها بود. درست گفتار و نیک سیرت بود، با کمال زیرکى و هوشیارى به نفوس، آگاهى داشت، در انقلاب اسلامى و حوادث آن نقش بسیار ارزنده اى داشت … فرزند امام بود، بلکه خود، امامى بود، بلکه پدرى مثل امام داشت …»

مقام معظم رهبرى حضرت آیه الله العظمى خامنه ای:

«مرحوم سید مصطفى خمینى (ره) یکى از شخصیت هاى بالقوه و بالفعل اسلام بود. روزى که ایشان شهید شدند، در حدود سنین ۴۸ – ۴۷ سالگى بودند و در آن سن جزء ممتازینى بود، که در حوزه هاى علمیه قم، نجف، مشهد، و … وجود داشت، بنده ایشان را به عنوان یک چهره برجسته حوزه علمیه قم از سالهاى قبل مى شناختم.»

آیه الله معرفت:

«تواضع و فروتنى از ویژگیهاى آن مرحوم بود و این در حالى بود که ایشان هم به دلیل فرزندى امام (ره) و هم به خاطر ویژگیهایى فردى از موقعیت اجتماعی بالایى برخوردار بود … ایشان جلوتر از پدر بزرگوارشان حرف نمى زد، و اصولا نمى توان آن مرحوم را از والد جدا دانست. خیلى از افراد اعتقاد داشتند که ایشان در تمام ابعاد همانند زمانى است که امام (ره) در سنین جوانى بودند.»

تألیفات

۱. القواعد الحکمیه (حاشیه بر اسفار)

۲. کتاب البیع (دوره کامل مباحث استدلالى بیع در سه جلد)

۳. مکاسبه محرمه (در دو جلد)

۴. مبحث اجاره

۵. مستند تحریرالوسیله

۶. تعلیقه اى بر عروه الوثقی

۷. تفسیرالقرآن الکریم (در چهار جلد که ناتمام مى باشد)

۸. تحریرات فى الاصول (از اول اصول تا استصحاب تعلیقی)

۹. شرح زندگانى ائمه معصومین علیه السلام (تا زندگانى امام حسین علیه السلام)

۱۰. کتاب الاصول

۱۱. القواعد الرجالیه

۱۲. کتابى در مبحث نکاح

۱۳. حاشیه بر شرح هدایه، ملاصدرا

۱۴. حاشیه بر مبدأ و معاد ملاصدرا

۱۵. حواشى بر وسیله النجاه آقا سید ابوالحسن اصفهانی

۱۶. تطبیق هیئت جدید بر هیئت نجوم اسلامی

۱۷. حاشیه بر خاتمه مستدرک.[۹]

شهادت

سید مصطفى خمینى در سال‏هاى تبعید خود در عراق همواره یار و پشتیبان پدر و بازوى توانمند او براى هدایت انقلاب بود تا آنکه رژیم شاهنشاهى براى ضربه زدن به حضرت امام در سال ۱۳۵۶ شمسى آن بزرگوار را در سن ۴۷ سالگى به شهادت رساند. و مورخ روز دوشنبه دوم آبان (۱۰ ذیقعده) به طرف صحن مطهر علوى تشییع شده و در مقبره علامه حلى شهر نجف اشرف به خاک سپرده شد.