- اسلام
- قرآن
- پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)
- شیعه
- خانواده
- ادیان و مذاهب
- پرسش ها و پاسخ ها
- کتابشناسی
- کتابخانه
- چندرسانه ای
- زمان مطالعه : 5 دقیقه
- توسط : رحمت الله ضیایی
- 0 نظر
روزه از فروع دین اسلام و به معنای، خودداری از انجام برخی کارها از جمله خوردن و آشامیدن از اذان صبح تا اذان مغرب است. منابع دینی، برای روزه آثار اخلاقی و معنوی متعددی بر شمردهاند. روزه از نظر فقهی، بر چهار قسم واجب، مستحب، مکروه و حرام است.
روزه ماه رمضان بر مسلمانان واجب است. چهارده قرن پیش زمانى که جهل سرتاسر حجاز را فرا گرفته بود پیامبر گرامى اسلام فرمود: «صوموا تصحّوا…روزه بگیرید تا تندرست شوید» و فرمود: معده خانه هر دردى است، و پرهیز و اجتناب (از غذاهاى نامناسب و زیادهخوری) اساس و رأس هر داروى شفابخش است.
دانش بشرى در این چند سال متوجه نقش مهم روزه در تأمین سلامت انسان شده است از این روى در کشورهاى مختلف کلینیک هایى تشکیل شده است که مبناى درمان آنها روزه است و تا کنون از این طریق بیماران زیادى شفا یافتهاند. اینک با چند کلام از دانشمندان که عمق کلام پیامبر(ص) را آشکار میکند، آشنا می شوید.
۱ . دکتر الکسیس کارل؛
«با روزه دارى قند خون در کبد میریزد و چربی هایى که در زیر پوست ذخیره شده اند، پروتئین هاى عضلات و غدد، و سلول هاى کبدى آزاد شده به مصرف تغذیه می رسند.»
۲ . دکتر ژان فروموزان؛
«وى معالجه با روزه را به شستشوى احشاء تعبیر می کند که در آغاز روزهدارى، زبان باردار است … که پس از سه چهار روز بو برطرف میشود، اسیداوریک ادرار کاهش می یابد، و شخص احساس سبکى و خوشى خارقالعاده می کند. در این حال اعضاء هم استراحتى دارند».۳
۳ . دکتر تومانیانس؛
«فایده بزرگ کم خورى و پرهیز از غذاها، در یک مدت کوتاه، آن است که، چون معده در طول مدت یازده ماه مرتب پر از غذا بوده و در مدت یک ماه روزه دارى مواد غذایى شکم خود را دفع کند و همین طور کبد که براى حل و هضم غذا مجبور است دائما صفراى خود را مصرف کند، در مدت سى روز ترشحات صفراوى را صرف حل کردن باقیمانده غذاى جمع آورى شده خواهد کرد.
دستگاه هاضمه در نتیجه کم خوردن غذا، اندکى فراغت حاصل کرده و رفع خستگى می کند، روزه، یعنى کم خوردن و کم آشامیدن در مدت معینى از سال و این بهترین راه معالجه و حفظ تندرستى است.
که طب قدیم و جدید را از این حیث متوجه خود ساخته است، مخصوصا امراضى را که بر دستگاه گوارش به خصوص کلیه و کبد عارض میشود و به توسط دارو نمی توان آنها را علاج کرد، روزه به خوبى معالجه میکند، چنانچه بهترین داروها براى برطرف ساختن سوء هاضمه روزه گرفتن است.
مرض مخصوص کبد نیز که موجب «یرقان» میگردد بهترین طریق معالجهاش روزه گرفتن است، چه آنکه ایجاد این مرض اغلب اوقات به واسطه خستگى کبد است که در موقع زیادى عمل و فعالیت، نمیتواند صفراء را از خون بگیرد.»۴
۴ . دکتر گوئل پا؛
«۵۴ بیماریها از تخمیر غذا در رودههاست که همه با روزه اصلاح میگردد.»۵
۵ . دکتر آلکسى سوفورین؛
«جسم به هنگام روزه به جاى غذا از مواد داخلى استفاده میکند و آنها را مصرف میکند، و مواد کثیف و عفونى که در جسم هست و ریشه و خمیره بیماریهاست، از
بینمیرود و به این طریق روزه سبب بهبودى همه بیماریهاست. از این رو جسم خود را به وسیله روزه از داخل نظیف و پاکیزه کنید.»
۶ . دکتر کارلو؛
«هر شخص بیمار باید در هر سال مدتى از غذا پرهیز کند؛ زیرا مادامى که غذا به تن میرسد میکربها در حال رشد است، ولى هنگامى که از غذا پرهیز کند، میکربها روبه ضعف میروند… روزهاى که اسلام را واجب کرد، بزرگترین ضامن سلامتى تن است.»
۷ . دکتر رو؛
«روسیک اسوجى تعداد زیادى از بیماران مبتلا به سفلیس شدید را بهبودى بخشید و تنها داروى وى امساک و روزه بود.»
۸ . «بندیک» دانشمند فیزیولوژیست:
«یک دوره روزه سى و یک روز است … در این مدت در ترکیب خون هیچ گونه اختلاطى به هم نرسیده و آن نورى که در بعضى از روزهداران دیده میشود، یک حالت جوانى و نشاطى است که براى روزهداران رخ میدهد».۶
۹ . «اوتو بوخنگر»؛
وى تحقیقات جامعى پیرامون اثرات روزه انجام داد و با تشکیل کنفرانسى در یک کنگره پزشکى نتاج آن را اعلام کرد، متن این کنفرانس که به صورت کتاب و به شش زبان از طرف کلینیکاین دکتر انتشار یافت، با استقبال فراوانى روبرو شد.
وى میگوید: «اکثر بیماریهاى حاد و مزمن را میتوان به وسیله روزه بهبود بخشید، یا از شدت آنها کاست.»
وى میگوید: به هنگام روزه، بدن بیمار پستترین مواد را از سراسر بدن جمعآورى کرده و میسوزاند، نیروهاى نوسازى بدن انسان به هنگام روزه فعال میشوند و تصفیه و ترمیم بافتها را شروع میکنند…
در مدت پنجاه سال که از تأسیس «کلینیک اوتو بوخنگر» میگذرد، بیش از پنجاه هزار بیمار در این کلینیک توسط روزه درمان شدهاند.
۱۰ . دکتر «عبدالعزیز اسماعیل پاشا»؛
براى معالجه در موارد زیر از روزه استفاده میشود.
الف) در مورد اضطراب مزمن امعاء و هنگامى که مقرون با تخمیر مواد زلالیه و مواد نشاستهاى باشد. در این موقع روزه، مخصوصا از جهت نیاشامیدن آب میاندو خوراک و ایجاد فاصله طولانى نوبتهاى غذا، علاج قطعى است و این خصوصیات در مورد روزه ماه رمضان کاملاً رعایت شده است.
ب) هنگام زیاد شدن وزن که ناشى از کثرت خوراک و کمى حرکت باشد. در این مورد روزه با رعایت اعتدال در غذا، افطار و اکتفاء به آب هنگام سحر از هر قسم معالجهاى مفیدتر است.
ج) زیادى فشار خون.
د) مرض قند.
ه.) در مورد التهاب حاد و مزمن کلیه که مقرون با ترشح و تورم باشد.
و) در مورد امراض قلب که توأم با تورم باشد.
ز) التهاب مزمن مفاصل، خصوصا وقتى که توأم با امراض چاقى باشد بطورى که غالب زنها پس از سن چهلسالگى به بعد به آن مبتلا میشوند. در این باره دیده شده است که در ماه رمضان این مرض به درجات خفیفتر از موقعى است که برق و خون گرفتن و ادویه و تمام مسائل طب جدید به کار برده میشود.۷
۱۱ . دکتر کارلو؛
چون امراض زیاد شدهاند، خود را ناگزیر میبینم که هموطنان خود را نصیحت کنم و آنها را بوسیله دوایى مؤثر که در دسترس هر فقیر و ثروتمند باشد، راهنمایى کنم و این همانا روزهاى است که محمد(ص) در جزیره العرب تشریح نمود.۸
۱۲ . دکتر آندره پاسک؛
وى ضمن سودمند شمردن روزه براى بیماریها میگوید: در صورت وجود ناراحتیهاى وخیم چشم (ورمها، ورم شبکیه، ورم بافت ملتحمه، آب مروارید و آب سبز) روزه حتما ضرورى است.۹
۱۳ . دکتر «آلن مویل»؛
روزه (بهداشتی) چهار فایده عمده زیر را در بر دارد:
۱ . مانع تجمع مواد سمّى میشود.
۲ . باعث استراحت دستگاههاى گوارش میگردد.
۳ . به وسیله روزه بدن انرژى خود را صرف دفع سموم میکند.
۴ . نیروى حیات تحریک میشود تا مواد زاید دفع گردد.۱۰
۱۴ . پروفسور «ولادیمیر نیکی»؛
در اثر گرسنگى (روزهداری) غدد فوقکلیوى ترشحات نا متعادل تمام غدد را خورده و آنها رابى مدتها متعادل خواهد ساخت۱۱
پی نوشت ها
۱ . بحارالانوار، ج ۹۶، ص ۲۵۵٫
۲ . بحارالانوار، ج۶۴، ص ۲۹۰٫
۳ . اولین دانشگاه و آخرین پیامبر، ج ۳، ص ۹۸٫
۴ . روزه، درمان بیماریهاى روح و جسم، ص ۱۳۱٫
۵ . روش نوین براى درمان بیماریها، ص ۶۷، دکتر الکسى سوفورین.
۶ . نقش روزه در درمان بیماریها، ص ۱۵ و ص۶٫ به نقل از مجله علمى و طبى Constelation.
۷ . اسلام و طب، دکتر عبدالعزیز اسماعیل پاشا، ترجمه سید غلامرضا سعیدى، ص ۴۴٫
۸ . فلسفه روزه یا مناظره استاد و دانشجو، ص ۸۵٫
۹ . درمان طبیعى بیماریهاى چشم، ص ۱۳۴٫
۱۰ . شفاى طبیعى، ص ۴۳٫
۱۱ . اولین دانشگاه و آخرین پیامبر، ج ۳، ص ۳۰٫
منبع :کوثر ، دى ۱۳۷۶، شماره ۱۰
مصطفى محمدى اهوازى