- اسلام
- قرآن
- پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)
- شیعه
- خانواده
- ادیان و مذاهب
- پرسش ها و پاسخ ها
- کتابشناسی
- کتابخانه
- چندرسانه ای
- زمان مطالعه : 5 دقیقه
- توسط : حمید الله رفیعی
- 0 نظر
اشاره:
تردیدی در این وجود ندارد که کسی از چهره امام زمان(عجالله فرجه) هیچ شناختی ندارد. بنابراین در زماین که از پرده غیبت بیرون آمده و ظهور می کند برای مردم قابل شناخت نیست نست تا به او بپیوندند. از اینرو برای رفع این مشکل در روایات و احادیث علاماتی برای آن حضرت بیان شده که وقتی ظهور کردند هیچ مشکا و مانعی برای شناخت آن حضرت وجود نداشته باشد. این نوشته مختصر به این امر اختصاص داده شده است.
خصوصیات ظاهری حضرت مهدی (عجالله فرجه)امام رضا (علیهالسلام) می فرماید: «نشانه و علامت قائم این است که سنّ حضرت زیاد است ولی از نظر چهره جوان می نماید. به گونه ای که اگر کسی به او نظر کند، می پندارد که او در سن چهل سالگی یا کمتر است. نشانه دیگرش این که گذشت روزگار او را پیر نمی کند تا زمانی که اجلش فرا رسد»(۱).
و پیامبر اکرم (صلیالله علیه و آله) فرموده اند: «او از فرزندان من است، اندامش چونان مردان بنی اسرائیل سخت و ستبر است، به هنگام سختی و گرفتاری امت من قیام می کند،رنگ چهره اش به عرب ها شباهت دارد، قیافه اش چون مرد چهل ساله می نماید و …»(۲).
بنابراین امام از نظر سنّی به جوانی ۳۰- ۴۰ ساله می نماید اگرچه عمر او بسیار طولانی است.
اما در مورد مشخصات بدنی آن حضرت به دو روایت اشاره می شود. ابوبصیر می گوید: «به امام صادق (علیهالسلام) عرض کردم: از پدر شما شنیده ام که امام زمان سینه ای گشاده و کتف هایی باز و عریض دارد. امام فرمود: ای ابامحمد! پدرم زره پیامبر را پوشید ولی برایش بلند بود، به طوری که بر زمین می رسید، من نیز آنرا پوشیدم ولی بر قامتم بلند بود، ولی آن زره بر قامت حضرت قائم چنان مناسب و اندازه است که بر بدن رسول خدا اندازه بود و قسمت پایین آن زره کوتاه است به طوریکه هر بیننده گمان می کند اطراف آن را گره زده اند»(۳). اما در مورد سایر خصوصیات این امام بزرگوار همانند کمالات اخلاقی،زهد، و… روایات متعددی است که به کتاب های مربوطه در این زمینه بایدمراجعه کرد.
شناختن امام زمان (عجالله فرجه) در هنگام ظهوردر پاسخ قبل به خصوصیات فردی حضرت اشاره شد. امّا جهت تکمیل پاسخ مباحث ذیل ضروری می نماید.
روشن است که ظهور منجی مصلح آخرالزمان همراه با علائم و نشانه هائی است که جهت رعایت اختصار به یک روایت اکتفاء می کنیم.
عمربن حنظله گوید: از امام صادق (علیهالسلام) شنیدم که می فرمود: پیش از قیام قائم (عجالله فرجه) پنج نشانه خواهد بود که همگی از علامات حتمی ظهورا است: یمانی (خروج یمانی)، سفیانی (خروج سفیانی)، صیحه (ندای آسمانی)، کشتن نفس زکیه و فرو رفتن زمین در بیداء.(۴)
با توجه به چنین روایاتی که علائم ظهور را بیان می دارند در زمان ظهور مشخص می شود که فردی که ظهور کرده حضرت حجه بن الحسن العسکری است نه شخص دیگر.
اما علاوه برروایات ذکر شده درباره خصوصیات ظاهری حضرت مهدی (عجالله فرجه) در ادامه به برخی از روایات اشاره می شود که حضرت و خصوصیات ظاهری وی را بهتر می شناساند و وی را از مدعیان دروغین مهدویت تمییز می دهد.
۱. امام رضا (علیهالسلام) می فرمایند:
«… قائم (علیهالسلام) کسی است که چون خارج شود، در سنّ پیر مردان و در سیمای نونهالان باشد. آن قدر بدنش نیرومند است که اگر دست مبارکش را به طرف بزرگترین درخت روی زمین دراز کند آن را از ریشه بکند، اگر در میان کوهها بانگ برآورد، صخره های آن فرو ریزد.عصای موسی (علیهالسلام) وانگشترسلیمان (علیهالسلام) با او خواهد بود»(۵).
۲. پیامبر (صلیالله علیه و آله) فرموده اند:
«آنکه عیسی بن مریم (علیهالسلام) پشت سرش نماز می خواند، از ماست»(۶).
و همچنین فرموده اند:
«مهدی (علیهالسلام) ظاهر می شود، در بالای سر او ابری خواهد بود که فرشته ای از میان آن بانگ بر می آورد: این خلیفه خدا «مهدی» است، از او پیروی کنید»(۷).
۳. امام باقر (علیهالسلام) می فرمایند:
«هنگامی که قائم (علیهالسلام) ظاهر شود، پرچم رسول اکرم (صلیالله علیه و آله) انگشتر حضرت سلیمان (علیهالسلام) ، سنگ و عصای حضرت موسی (علیهالسلام) را همراه خود می آورد»(۸).
۴. امام صادق (علیهالسلام) می فرمایند:
«آن گاه که خبر ظهور مهدی (عجالله فرجه) به سید حسنی و اصحابش می رسد، اصحاب می گویند: ای فرزند پیغمبر این کیست؟ که در قلمرو ما فرود آمده می گوید: برویم ببینیم او کیست؟ ـ در صورتی که به خدا قسم سید حسنی می داند او مهدی (عجالله فرجه) است ـ و بدین جهت این سخن را می گوید که به یارانش آن حضرت را بشناساند، پس سید حسنی بیرون می آید تا اینکه به مهدی (عجالله فرجه) می رسد، آنگاه می گوید: اگر تو مهدی آل محمّد (صلیالله علیه و آله) هستی پس عصای جدّت پیامبر (صلیالله علیه و آله) و انگشتر و جامه و زره آن حضرت کجا است، عمّامه (سحاب)، اسب، شتر، قاطر، الاغ و اسب اصیل رسول خدا و مصحف امیر مؤمنان (علیهالسلام) کجاست؟ پس آن حضرت تمام اینها را به او نشان می دهد آنگاه عصای پیامبر را می گیرد و در سنگ سختی می کارد، فوراً برگ می دهد، منظورش از این کار آن است که بزرگواری و فضیلت مهدی (علیهالسلام) را به اصحاب خود بنمایاند تا به آن حضرت بیعت کنند، پس سید حسنی عرضه می دارد: الله اکبر. ای فرزند پیغمبر، دستت را بده تا باشمابیعت کنیم،حضرت مهدی (علیهالسلام) دستش را دراز می کند، سید حسنی و اصحابش بیعت می کنند»(۹).
نتیجه گیری و جمع بندی مطالب:
اولاً : با توجّه به وجود علامات و نشانه های ظهور که ذکر شد، می توان به خوبی فهمید که یقیناً شخصی که ظهور کرده مهدی موعود است یا نه.
ثانیاً: وقتی دانسته شد حضرت ظهور کرده با استفاده از روایاتی که نشانه های همراه حضرت را بیان می کنند اعمّ از: عصای حضرت موسی (علیهالسلام) ، انگشتر سلیمان (علیهالسلام) ، اقتدای حضرت عیسی (علیهالسلام) به آن حضرت، وجود ابری بر بالای سر حضرت، اعلام فرشته، پرچم رسول اکرم (صلیالله علیه و آله) دو انگشتری امام حسن و امام حسین ـ علیهماالسلام ـ،عصای پیامبر (صلیالله علیه و آله) انگشتر و جامه و زره حضرت، عمّامه و … رسول خدا، مصحف امیر مؤمنان (علیهالسلام) و همچنین از مشخصات ظاهری که در احادیث گذشته به آنها اشاره شد، حضرت شناخته می شود.
لذا ما به وجود یک مهدی بی نام و نشان و مجهول الهویه ای عقیده نداریم تا در تطبیقش به فردی در اشتباه واقع شویم. بلکه پیغمبر اکرم (صلیالله علیه و آله) و ائمه اطهار ـ علیهم السلام ـ ، که اصل وجود مهدی را خبر داده اند، آن وجود مقدس را کاملاً تعریف و توصیف نموده هرگونه ابهام و اجمالی را بر طرف ساخته اند.(۱۰)
پی نوشت:
- غیبت، نعمانی، ص ۱۸۸، و بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۷.
- ابن طاووس، الملاحم و الفتن فی ظهور الغائب المنتظر، مؤسسه اعلمی بیروت.
- اثبات الهداه، حرّ عاملی، ج ۳، ص ۴۴۰ و ۵۲۰، چاپ علمیه قم.
- ابی جعفر محمد بن الحسین شیخ صدوق، کمال الدّین و تمام النّعمه، قم، مسجد مقدس جمکران، ۱۳۸۲ش، ج ۲، ص ۸۱ و ۸۲.
- ابوعلی فضل بن حسن طبرسی امین الاسلام، إعلام الوری، بیروت، ۱۳۹۹ ق، ص ۴۰۷.
- مقدسی شافعی، یوسف بن یحیی، ص ۲۵، قاهره، ۱۳۹۹ ق.
- إلزام الناصب، شیخ علی یزدی حائری، بیروت، ۱۳۹۷ ق، ج ۱، ص ۶۳.
- حرّ عاملی، اثبات الهداه، قم، ۱۳۹۹ ق، ص ۱۷۱،
- مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۴ق، ج ۵۳، ص ۱۵.
- امینی، ابراهیم، دادگستر جهان، قم، شفق، ۱۳۷۶ش، ص۳۲۹.
منبع: نرم افزار پاسخ ۲ مرکز مطالعات حوزه.