تقدّم در دعا پیش از بروز حاجت

استجابت دعا دارای شرایط خاصی است. تا انسان خود را محتج احساس نکند دست به دعا بر نمی دارد. انسانهای مستکبر و کسانی که غرق در ذخارف دنیا شده هرگز به درار خدا دعا نمی کنند. اما اولای الهی پیش از آنکه محتاج شوند در پیشگاه خداوند دست به دعا بر می دارند. بنابراین بنده خدا باید پیش از اینکه نیازمند شده و حاجتی برای او پیش آید مشغول دعا و نیایش با خدا شود.

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم  به ابى ذرّ فرمود: «آیا کلماتى را به تو یاد ندهم که خداوند به سبب آنها به تو نفع رساند؟» عرض کرد: آرى اى پیامبر خدا. فرمود: «خدا را به یاد داشته باش تا او را در پیش روى خود ببینى، در خوشى با خدا آشنا باش، تا در سختى تو را بشناسد»^[۱] هارون بن خارجه از ابى عبد اللّه علیه السلام  روایت کرده که فرموده است: «دعا در حال راحتى و آسایش نیازمندیهاى در حال بلا را برطرف مى‏ کند».^[۲] در خبر صحیح آمده که آن حضرت فرموده است: «هر کس در دعا پیشى جوید دعایش به هنگام نزول بلا اجابت مى ‏شود، و گفته مى ‏شود: صداى آشنایى است و از بالا رفتن به آسمان ممنوع نمى ‏شود؛ و کسى که در دعا پیش دستى نکند چون بلا به او رسد دعایش مستجاب نمى ‏شود و فرشتگان مى ‏گویند: این آواز را نمى ‏شناسیم.»^[۳] از آن حضرت روایت شده که فرموده است: «جدّم مى‏ فرمود: در دعا پیش دستى کنید، زیرا چون بنده‏ اى بسیار دعا کند و بلایى به او رسد و به دنبال آن دعا کند، گفته مى‏ شود: آوازى آشناست، و اگر بسیار دعا نکند و بلایى به او رسد و به دنبالش دعا کند به او گفته مى ‏شود: تا به امروز کجا بودى؟»^[۴] و نیز فرموده است: «علىّ بن الحسین علیه السلام  مى ‏فرمود دعا پس از نزول بلا سودى ندارد».^[۵] و نیز: «کسى که از بلایى بترسد که بدو رسد و پیش از رسیدن آن بلا براى دفع آن دعا کند خداوند هرگز آن بلا را به او نمى‏ نمایاند.»^[۶]

پی نوشت:

[۱] . المکارم طبرسى. ص ۵۳۹ بطور مسند و معنعن( در تمام سلسله سند تصریح به لفظ عن فلان شده) از ابى الاسود دوئلى، او گفته است: به ربذه درآمدم و بر ابو ذر غفّارى وارد شدم. سپس حدیث مزبور را ذکر کرده است.

[۲] . کافى، ج ۲، ص ۴۷۲.

[۳] . کافى، ج ۲، ص ۴۷۲.

[۴] .کافى، ج ۲، ص ۴۷۲.

[۵] .کافى، ج ۲، ص ۴۷۲.

[۶] . کافى، ج ۲، ص ۴۷۲.

منبع: راه روشن؛ ترجمه المحجه البیضاء فى تهذیب الإحیاء، ج‏۲.