- اسلام
- قرآن
- پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)
- شیعه
- خانواده
- ادیان و مذاهب
- پرسش ها و پاسخ ها
- کتابشناسی
- کتابخانه
- چندرسانه ای
- زمان مطالعه : 2 دقیقه
- توسط : ناظر محتوایی شماره یک
- 0 نظر
عنوان: تربیت فرزند در اسلام
مولف: عبدالله ناصح علوان
مترجم/ محقق: ملیحه وفایی
ناشر: انتشارات مبین اندیشه
سال نشر: ۱۳۹۳
نوبت نشر: اول
محل نشر: قم
کتاب تربیت فرزند در اسلام، از «مقدمه و هفت فصل: تربیت ایمانی، تربیت اخلاقی، تربیت جسمی، تربیت عقلی، تربیت روح و روان، تربیت اجتماعی و تربیت جنسی» تدوین یافته است.
این کتاب، تربیت کودک را در همه دورانها از ابعاد و جنبههای مختلف، مورد توجه قرار داده و به بررسی اصول اساسی تربیت فرزند و هم چنین مسائل و مشکلات در هر مرحله از زندگی او میپردازد و شیوههای تربیتی اسلامی را با استناد به آیات و روایات، مطرح میکند و توصیهها و راهکارهای لازم را ارائه میدهد.
فصل اول به «توجه به اصول دین، توجه به ارکان اسلامی، فروع دین، توجه به آداب اسلامی، کودک، احکام حلال و حرام، سفارش به نماز خواندن از ۷ سالگی و نهادینه کردن محبت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و ائمه معصومین(علیهم السلام) و تلاوت قرآن» پرداخته است.
در فصل دوم مباحثی نظیر «دروغگویی، دزدی، دشنام و ناسزا گفتن، تقلید کورکورانه، پرهیز از شنیدن موسیقی مبتذل و پرهیز از نگاه به نامحرم» مورد بررسی قرار گرفته است.
در فصل سوم موضوعات «تأمین هزینههای زندگی، پیروی از اصول و آداب صحیح خوردن و نوشیدن، پیشگیری از ابتلاء به بیماریهای واگیردار و درمان آن، توجه به قاعده لاضرر و لاضرار، عادت دادن فرزندان به ورزش، فرزند خود را غرق در ناز و نعمت پرورش ندهید و توصیههای مهم به پدر و مادر» به چشم میخورد.
فصل چهارم دربردارنده این عناوین است: «آموزش، اسلام دنیا و آخرت است، دین عدالت و مساوات است، دین گشایش و آشنایی است، دین نوگرایی و استمرار است، دین است که به مسأله آموزش و یادگیری از دوران کودکی اهمیت میدهد، دین اسلام آموزش را به واجب عینی و واجب کفایی تقسیم میکند، بیدارسازی فکر و ذهن و سلامت عقل».
فصل پنجم مباحث «خجالت، ترس، احساس خود کم بینی، تحقیر و توهین، لوس کردن کودک، مقایسه فرزندان با یکدیگر، مشکلات جسمی، یتیم شدن، فقر، حسادت، و خشم و غضب» را در خود جای داده است.
نویسنده در فصل ششم به «تثبیت اصول روان شناسی تربیتی صحیح، رعایت حقوق دیگران، رعایت آداب اجتماعی عمومی، مراقبت کنترل و نظارت اجتماعی» پرداخته است.
مولف در فصل هفتم این کتاب در رابطه با «آداب اجازه گرفتن، آداب نگاه کردن، جلوگیری از تحریکهای جنسی در فرزندان، آموزش احکام دوران بلوغ، آمادگی برای ازدواج، رعایت عفاف و خویشتنداری و کلام زینت بخش و پایانی این فصل» قلم زده است.
منبع: عبدالله ناصح علوان با ترجمه ملیحه وفایی