- اسلام
- قرآن
- پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)
- شیعه
- خانواده
- ادیان و مذاهب
- پرسش ها و پاسخ ها
- کتابشناسی
- کتابخانه
- چندرسانه ای
- زمان مطالعه : 2 دقیقه
- توسط : حمید الله رفیعی
- 0 نظر
از پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم روایت است که فرمود: «یَذُودُ عَلِى عَنْهُ یَوْمَ الْقِیَمَهِ مَنْ لَیْسَ مِنْ شِیعَتِهِ؛ وَ مَنْ شَرِبَ مِنْهُ لَمْ یَظْمَأْ أَبَدًا؛ على در روز قیامت کسانى را که از شیعیان او نباشند، از حوض کوثر دور میکند؛ و کسى که از آن حوض بیاشامد هرگز تشنه نمى شود».
حضرت أمیرالمؤمنین علیه السلام گفتند: سوگند به آن کسى که دانه را در دل خاک مى شکافد و جان و روح را مى آفریند، من با این دو دست خود، دشمنانمان را از حوض مى رانم و دور مى سازم، در همان وقتى که محبان ما جملگى در آن وارد مى شوند.
و در اخبار أبو رافع با پنچ طریق از سلسله سند آورده است که حضرت رسول الله به أمیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: «یَا عَلِی! تَرِدُ عَلَى الْحَوْضَ وَ شِیعَتُکَ رِوَآءً مَرْوِیینَ، وَ یَرِدُ عَلَیْکَ عَدُوکَ ظِمَآءً مُقْمَحِینَ؛ ای علی! تو و شیعیان تو در حوض بر من وارد مى شوید در حالى که جملگى سیراب و سیراب شده اید، و دشمنان تو بر تو وارد مى شوند، در حالى که همگى تشنه کام، و سر به بالا نگاهداشته شده و چشم به زیر افکنده هستند».
و در تفسیر آیه ۲۱ سوره دهر («وَ سَقَب’هُمْ رَبهُمْ شَرَابًا طَهُورًا؛ و پروردگارشان باده اى پاک به آنان بنوشاند) آمده است که مراد از ربهم ، سید و آقاى آنان است و او على بن أبى طالب است. و دلیل بر آنکه رب در اینجا به معناى سید و بزرگ آمده است، گفتار خداوند است از زبان زندانى، یوسف بن یعقوب، به مصاحب زندانى خود که: ”اذْکُرْنِى عِندَ رَبکَ”. «یعنى مرا در نزد آقا و سالار خود به یاد بیاور.»
و در «فائق » زمخشرى آورده است که رسول الله به أمیرالمؤمنین علیهما الصلوه و السلام گفتند: «أَنْتَ الذا´ئِدُ عَنْ حَوْضِی یَوْمَ الْقِیَمَهِ! تَذُودُ عَنْهُ الرجَالَ کَمَا یُذَادُ الاَصْیَدُ. الْبَعیرُ الصادى، أیِ الذى بِهِ الصیَدُ. وَالصیَدُ دآءٌ یَلْوى عُنُقَهُ؛
ای علی! تو هستى که در روز قیامت از حوض من دور میکنى و مى رانی! دور میکنى از آن مردانى را! همانطور که شتر أصْیَد را از آبشخوار دور مى کنند. مراد از شتر أَصْیَد، آن شترى است که به آن درد صَیَد رسیده است، و صَیَد دردى است که گردن او را مى پیچاند».
صَیَد مرضى عفونى است که شتر به آن مبتلا مى شود؛ و این مرض در سر شتر ظاهر شده و بواسطه آن گردنش کج مى شود و نمى تواند آنرا بچرخاند. و این مرض بسیار مُسرى و از أمراض واگیردار است؛ و لذا شتربانان براى آنکه شترهایشان مبتلا به این مرض نشوند با نهایت دقت و اهتمام چنین شترى را از آبشخوار دور مى کنند و مى رانند.
و صدوق در «عقائد» خود درباره حوض فرموده است: حوض حق است، و عرض آن به قدر مسافت بین أیْلَه و صَنْعَاء است، و آن حوض رسول الله صلى الله علیه وآله وسلم است. و در آن حوض به قدرى إبریق و ظرف آبگیر زیاد است که به اندازه ستارگان آسمان است. و سرپرست و والیِ آن حوض أمیرالمؤمنین على بن أبى طالب است، که دوستان و موالیان خود را آب میدهد، و از آن حوض دشمنان خود را مى راند. و کسى که از آن حوض یکبار بنوشد، دیگر أبداً تشنه نمیگردد. و رسول الله فرموده اند: درحالیکه من بر حوض کوثر قرار دارم، در مقابل من جماعتى از اصحاب من ربوده مى شوند و با شدت کشیده مى شوند، و به جانب چپ بازداشته مى شوند. و من هِیْ فریاد میزنم: اى پروردگارمن! اصحاب من! اصحاب من! در جواب گفته مى شود: اى پیغمبر! تو نمیدانى که بعد از تو چه حوادثى پیش آورده اند؟!
منبع :علامه طهرانى ؛معادشناسى ۹، صفحه ۴۵۱-۴۴۸