با خساست همسرمان چه کنیم

همه ما می دانیم که خساست، امری ذاتی است نه اکتسابی. پول و درآمد برای این افراد، تمام زندگی است. آنها محبت را با پول می سنجند و حتی هدیه ای که می خرند، بر کیفیت و نوع آن توجه ای ندارند. در منزل این افراد، تصمیم گیری برای خرید هر وسیله ساده ای، باید با اجازه آنان باشد و برای صدور این مجوز نیز باید دلایل قانع کننده ای ذکر شود.

ترس از بروز واکنشی نامطلوب از سوی آنان بر همه رفتارها و روابط زندگی سایه می اندازد و آزادی عمل را از همه افراد خانواده سلب می کند. این افراد در برآوردن نیازهای فردی خود نیز امساک و خساست به خرج می دهند تا حدی که سلامتی آنها هم ممکن است به خطر بیفتد.

از این روست که امروزه زنان خانه دار که البته تعداد آنها روز به روز در حال کاهش است، از این که باید برای دریافت هزینه های شخصی و تامین مخارج زندگی، به دستان همسر خود نگاه کنند، بیشتر از نسل گذشته عذاب می کشند و شاید به همین دلیل است که دختران امروزی، قبل از تشکیل زندگی مشترک، به فکر یافتن کار و شغلی حتی با حقوق اندک برای خود می افتند.

خصوصاً وقتی مردان خانواده، افراد سخاوتمندی نباشند و بخواهند بر تمام مخارج زندگی به نوعی کنترل و نفوذ داشته باشند، در چنین صورتی واقعاً ادامه زندگی برای زنی که استقلال مالی ندارد، دشوار است.

از نظر روان شناسان، خساست، یک نوع مشکل روانی است که افراد مبتلا به آن، در همه رفتارهایشان دچار خست و امساک هستند. به لحاظ علمی، خساست در شیوه خرج و پس انداز کردن، رفتارهای فردی و اجتماعی. ناتوانی در برقراری ارتباط با دیگران، گوشه گیری، امتناع از حضور در جمع، توجه بیش از حد به رفتارهای دیگران و بررسی رفتارهای آنها به قصد انتظار مشاهده می شود.

تا زمانی که فرد خسیس مجرد است، خساست او فقط موجب تنها ماندن وی و دوری از جمع می شود، ولی وقتی تشکیل خانواده می دهد، این مشکل رفتاری به مرور فاصله عمیقی را میان او و همسرش به وجود می‌آورد، چرا که او نمی تواند نیازهای عاطفی و روحی و روانی همسرش را برآورده کند.

حتی مردان خسیس، همیشه از رفتارها و تلاش های فرزندانشان ناراضی هستند و آنها بر خلاف والدین دیگر که برای فرزندانشان هزینه می کنند و به دنبال موفقیت آنها هستند، نه تنها هیچ تلاش و کمکی برای پیشرفت آنها نمی کنند، بلکه فقط از فرزندان خود توقع دارند.

طاقتم طاق شده است

یکی از شکایات خانم‌های خانه دار از همسران خسیس شان، این است که در دادن خرجی منزل، بیش از اندازه امساک می کنند. خانم خانه ای که خود را در واقع محرم اسرار و شریک همسر خود می داند، از این که همسرش به هنگام خروج از منزل و رفتن بر سر کار، مبلغ ناچیزی به عنوان خرجی یک روز بر روی اوپن آشپزخانه قرار می دهد، شکایت و گله‌گذاری می کند و می گوید: او که می داند با این پول، چیزی نمی توان خرید.

اگر او بیشتر از این مبلغ بگذارد آیا فکر می کند من دشمن او هستم و تمام پول ها را حیف و میل می کنم. در حالی که اگر آن پول بیشتر از نیاز من باشد من حتماً آن را ذخیره خواهم کرد و برای روز بعد که نیاز دارم استفاده می کنم.

به اعتقاد یکی از خانم های خانه دار، بدترین روش ممکن آن است که یک خانم، هر روز به دست شوهرش نگاه کند و برای هر خرید حتی یک خرید کوچک، منتظر باشد که همسرش به او پول بدهد. خصوصاً این که همسرش از خصلت خساست برخوردار باشد.

خانم مسنی که سال ها با خساست همسرش کنار آمده بود می گوید: یک عمر با خساست همسرم ساختم و چیزی نگفتم ولی امروز دیگر طاقتم تمام شده و مدام با همسرم بدخلقی می کنم. بعضی موقع ها فکر می کنم باید انتقام آن روزهای جوانی که می توانستم خوب زندگی کنم ولی نتوانستم را از او بگیرم.

یا خانم ۵۰ ساله ای که مدام باید برای خرید هر وسیله ای از منزل، به شوهرش جواب پس بدهد، ابراز نارضایتی می کند و می گوید: مگر من، انسان نیستم؟! آیا از خودم این اختیار را ندارم که برای یک بار هم شده برای دلم از یک لباسی که خوشم آمده بتوانم برای خودم آن را خریداری کنم و مجبور نباشم برای خرید آن به همسرم پاسخگو باشم؟ تا کی ما زن‌ها باید برای هر کاری به همسرمان پاسخ بدهیم و تمام فکر و زندگیمان این باشد که چگونه خرج کنیم تا همسرمان اعتراضی نکند و او راضی باشد؟

آنچه که زنان باید انجام دهند

در کنار خساست های مالی مردان و سختگیری های آنان بر زنان، نباید از ولخرجی های برخی زنان هم به راحتی گذشت. بسیاری از زنان خانه دار که رنج کسب درآمد را نکشیده اند و از مخارج زندگی آگاهی ندارند توقعات زیادی از همسرانشان دارند. آنها بدون این که بدانند همسرشان توانایی مالی تامین تمامی هزینه های زندگی را به میزانی که آنها می خواهند دارند، فقط می خواهند به خواسته های مالی خود برسند.

این گونه رفتارها نیز به مانند خساست مردان که قبلاً نیز گفته شد، می تواند فاصله عمیقی را در روابط زن و شوهر ایجاد کند در حالی که باید به یاد داشت که تنظیم برنامه خانواده بر اساس درآمد شوهر موضوعی است که باید با دقت تمام از سوی خانم خانه صورت بگیرد و چون نمی توان درآمدها، خرج ها و خلق و خوی افراد را با یکدیگر تطبیق داد این کار باید توسط خانم خانه و بر اساس تجربیات خود او انجام شود.

راهکار

زنان باید بدانند که بیماری همسر خسیس شان، درمانی ندارد، فقط باید با او مدارا کنند و به عبارت دیگر، او را تحمل کنند هر چند که سخت و دشوار است. به اعتقاد روان شناسان، مقابله به مثل با این افراد، نتیجه ای نمی دهد و شاید موجب تشدید رفتار آنان نیز بشود.

بنابراین اگر تصمیم به خرید وسیله ای برای منزل را دارند، قبل از خرید، با همسرشان مشورت کنند چرا که در غیر این صورت، ممکن است با جنجال همسرشان رو به رو شوند. زمانی که از رفتار او ناراحت می شوید، با او دعوا نکنید بلکه با لحنی ملایم به او توضیح دهید که این رفتار او، باعث ناراحتی و خجالت شما شده است و او را به رفتاری منطقی تر تشویق کنید.

به فرزندان خود نیز رفتار مقابله به مثل با پدر را یاد ندهیم بلکه به آن ها بفهمانیم که این، عقیده پدر آنهاست و باید احترام بگذارند. بهتر است برای تقسیم دخل و خرج منزل، با آنها همفکری کنیم تا به تدریج تغییراتی در شرایط ایجاد شود.

منبع: مجله راه کمال شماره ۲۴؛ دیانا  رحمتی