انواع اختلال شخصیت و شیوه های تشخیص و درمان آ ن ها

اختلال شخصیت، یکی از انواع اختلالات روانی است که شخصیت فرد در آن دچار مشکل می شود. اختلالات شخصیتی، دسته ای از اختلالات روا‌شناختی هستند که با یک ویژگی بارز شناسایی می شوند: رفتارهای خشک و غیرقابل انعطاف که به دیگران آسیب می رساند. این رفتارها مانع سازگاری افراد مبتلا به این اختلالات با الزامات زندگی می شوند و مشکلاتی را در روابط آن ها با دیگران ایجاد می کنند.

اختلال شخصیت به طرز قابل توجهی زندگی فرد بیمار و کسانی که به او اهمیت می دهند را مختل می کند. اختلال شخصیت در رابطه، کار یا مدرسه مشکل ایجاد می کند و منجر به انزواطلبی (انزوای اجتماعی) یا سوء مصرف مواد و الکل می شود. نکته قابل توجه این که از نظر افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی، طرز تفکر و رفتارشان طبیعی است. حتی ممکن است که دیگران را به خاطر چالش هایی که برایشان بوجود آورده اند، سرزنش کنند!

شخصیت چیست؟

شخصیت روش منحصر به فرد تفکر، احساس و رفتار در هر فرد است که باعث می شود او از دیگران متفاوت باشد. در حقیقت شخصیت افراد است که مشخص می کند آن ها چگونه با مسائل برخورد می کنند و از چه شیوه ای برای حل آن ها بهره می جویند. به بیانی دیگر، به ترکیبی از افکار، عواطف و رفتار که شما را از دیگران متمایز می کند شخصیت گفته می شود. شخصیت همان دیدگاه، درک و هم ذات پنداری شما با دنیای بیرون و دیدتان نسبت به خود است.

اختلال شخصیت چیست؟

اختلال شخصیت در حقیقت راهی برای فکر کردن، احساس کردن و رفتار کردن است که از انتظارات فرهنگی منحرف شده و باعث پریشانی یا بروز مشکلات گوناگون می شود و ریشه آن به نوجوانی یا اوایل بزرگسالی برمی گردد. در تعریف علمی و دقیق، انواع اختلال شخصیت، الگوهای بلند مدت رفتار و تجربیات درونی هستند که به طور قابل توجهی از آنچه انتظار می رود متفاوت است. در صورت عدم درمان، ممکن است اختلال شخصیت، تا مدتی طولانی فرد را با خود درگیر کنند.

اختلال شخصیت، دست کم دو مورد از عملکردهای زیر را تحت تأثیر قرار می دهد و فرد را در مورد آن با مشکل مواجه می کند:

۱-روش تفکر درباره خود و دیگران
۲-روش واکنش احساسی
۳-روش ارتباط با افراد دیگر
۴-روش کنترل رفتار فرد

دسته بندی انواع مختلف اختلال شخصیت

تحقیقات نشان داده اند که اختلالات شخصیتی بر اساس نوع احساس، به سه گروه تقسیم می شوند: دسته A مشکوک، دسته B احساسی و از روی انگیزه آنی و بدون فکر قبلی عمل کردن و دسته C مضطرب.

الف) اختلالات شخصیت گروه A

اختلالات شخصیت گروه A شامل اختلالاتی است که به طور عمده با الگوهای عجیب و نامتعارف مرتبط بوده و افراد مبتلا به این اختلالات ممکن است در تعاملات اجتماعی و درک از واقعیت، دچار مشکلاتی باشند. این گروه شامل سه نوع اختلال شخصیت زیر می شود:

۱-اختلال شخصیت پارانوئید

اختلال شخصیت پارانوئید (Paranoid Personality Disorder)، با الگوهای خاص و مشخصی در نحوه تفکر، احساس و رفتار فرد مشخص می شود. افراد مبتلا به اختلال شخصیت پارانوئید، دارای الگوهای شدیدی از بدگمانی و سوءظن، بی اعتمادی و ترس از خیانت دیگران هستند. اختلال شخصیت پارانوئید ممکن است تا حدی موجب مشکلات در تعاملات اجتماعی، روابط شغلی و زندگی روزانه شخص شود.

۲-اختلال شخصیت اسکیزوئید

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید (Schizoid Personality Disorder) هم الگوهای عجیب و نامتعارف در تفکر، رفتار و تعاملات اجتماعی دارند. مهمترین ویژگی های این اختلال شخصیت عبارتند از:

۱-تمایل بسیار زیاد به تنهایی
۲- بی تفاوتی به روابط جنسی
۳- ارتباطات اجتماعی بسیار محدود و عدم احساس نیاز به تعاملات انسانی
۴- عدم توانایی بیان احساسات خود و درک احساسات دیگران

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید ممکن است افکار و باورهای غیرمعمولی داشته باشند؛ مانند: تصورات عجیب، ایده های غیرمنطقی یا باورهای اشتباه. اختلال شخصیت اسکیزوئید ممکن است تا حدی اشکال در تعاملات اجتماعی و عملکرد روزانه شخصی ایجاد کند. این اختلال گاهی با اختلال اسکیزوفرنی اشتباه گرفته می شود. بهترین کار برای تشخیص درست اختلال شخصیت، مراجعه به متخصصین سلامت روان است.

۳-اختلال شخصیت اسکیزوتایپی

اختلال شخصیت اسکیزوتایپی (Schizotypal Personality Disorder) به همراه سردرگمی ها، تفکر تحریف شده و رفتارهای عجیب و غریب شناخته می شود. افراد مبتلا به این اختلال شخصیت، ممکن است دارای باورها و تصورات غیرمعمول، رفتارهای نامتعارف یا اضطراب اجتماعی به شدت بیشتری نسبت به افراد دیگر باشند.

این افراد به طور کلی نقص انگیزه دارند و نمی توانند معیارهای واضحی را برای ارزیابی رفتار خود به‌کار ببرند. همچنین، حتی در درک انگیزه ها و رفتارهای دیگران نیز دچار مشکل می شوند. محدودیت در عاطفه و تمایل به ایزوله شدن نیز به مشکلات افراد مبتلا اضافه می شود. بعضی روان شناسان اعتقاد دارند که نشانه های اختلال شخصیت اسکیزوتایپی ممکن است نمایانگر جنبه های نهفته اسکیزوفرنی باشند. به عبارت دیگر، اگر افراد مبتلا به این نشانه ها در مواجهه با موقعیت های دشوار قرار گیرند، ممکن است به روان پریشی دچار شوند.

ب) اختلالات شخصیت گروه B

گروه B اختلالات شخصیت، اختلالاتی را شامل می شود که به طور عمده با الگوهای نامطلوب و نامتعارف در تفکر، احساسات و رفتار افراد مشخص می شوند. افراد مبتلا به انواع اختلال شخصیت گروه دوم، نگرش ها و رفتارهای بیش از حد نمایشی، هیجانی و غیرقابل پیش بینی دارند. این گروه شامل چهار نوع اختلال شخصیت زیر می شود:

۱-اختلال شخصیت خودشیفته

اختلال شخصیت خودشیفته (Narcissistic Personality Disorder) با الگوهای نامطلوب و خصوصیتی پر از خودپسندی، نیاز به تأیید مداوم از دیگران و عدم توجه به نیازها و احساسات دیگران مشخص می شود. افراد مبتلا به این اختلال معمولاً به خود افتخار می کنند و به عنوان فردی منحصر به فرد، مهم و درخشان می پندارند.

مهمترین ویژگی های اختلال شخصیت خودشیفته عبارتند از:

۱-خودپسندی بالا
۲-نیاز به تأیید و تحسین مداوم دیگران
۳-کمبود توجه به نیازها و احساسات دیگران
۴-استفاده از دیگران به عنوان ابزاری برای رسیدن به اهداف خود
۵-احساس اهمیت و منحصر به فردی
۶-احساس ضعف یا نقص نهفته

اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است تاثیرات منفی بر تعاملات اجتماعی و روابط فرد به دلیل عدم همدلی و مشکلات در تطابق با انتظارات دیگران داشته باشد.

۲-اختلال شخصیت ضداجتماعی

افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی (Antisocial Personality Disorder)، الگوهای ناسازگار و نامناسب در رفتارها و تعاملات اجتماعی دارند و به طور عمده توجهی به حقوق و احساسات دیگران ندارند. مهمترین ویژگی های اختلال شخصیت ضداجتماعی عبارتند از:

الف) نقض حقوق دیگران
ب) بی توجهی به احساسات دیگران
ج) ناتوانی در همدلی
د) تنش های روانی و عدم توانایی در کنترل خشم خود
ه) نداشتن احساسات پایدار: در یک لحظه می توانند دوستانه باشند و در لحظه دیگر به شدت مخالف آن.
و) عدم پذیرش مسئولیت

اختلال شخصیت ضداجتماعی ممکن است علاوه بر مشکلات در تعاملات اجتماعی و روابط، مشکلات قانونی و حتی زندانی شدن هم برای افراد به همراه داشته باشد. به همین دلیل افراد مبتلا به این اختلال شخصیت، ممکن است سابقه جرم و جنایت داشته باشند و به طور متناوب با قوانین درگیر شده و حتی ممکن است در گذشته در زندان بوده باشند.

۳-اختلال شخصیت مرزی

اختلال شخصیت مرزی (Borderline Personality Disorder) با الگوهای نامنظم و ناپایدار در روابط، هویت شخصیتی و احساسات مشخص می شود. این اختلال معمولاً با تنش های عمیق، ترس از ترک شدن و ناتوانی در حفظ روابط پایدار در طول زمان همراه است.

مهمترین ویژگی های اختلال شخصیت مرزی عبارتند از:

الف) الگوهای ناپایدار در روابط: تغییرات متناوب در نگرش به دیگران، از دست دادن مرزهای شخصی در روابط و برخورداری از احساسات شدید و دگرگون درباره دیگران

ب) ترس از ترک شدن: یکی از ویژگی های مشهود این اختلال ترس از ترک شدن است. افراد مبتلا به این اختلال شخصیت، ممکن است با تلاش برای جلب توجه و حفظ روابط، از دست دادن عزت نفس و ترس از ترک شدن را تجربه کنند.

ج) عواطف ناپایدار: احساسات شدید خشم، ناراحتی و گاهی احساسات پوچی و افسردگی

د) نیاز به تأیید دائمی: این افراد نیازمند تأیید مداوم از دیگران هستند و به طور مداوم به دنبال اثبات محبوبیت و ارزش شخصی خود می گردند.

ه) آسیب به خود: افراد مبتلا به این اختلال شخصیت، ممکن است به خود آسیب رسانده تا توجه دیگران را جلب کنند.

اختلال شخصیت مرزی ممکن است تاثیرات منفی بر تعاملات اجتماعی، کار، تحصیل و روابط داشته باشد. این اختلال عمدتاً در افرادی به ویژه کسانی که تجربه های تلخ سوءاستفاده را در دوران کودکی یا بزرگسالی پشت سر گذاشته اند، مشاهده می شود.

۴-اختلال شخصیت نمایشی

افراد دارای اختلال شخصیت نمایشی (Histrionic Personality Disorder) از درون احساس عدم ارزش و اهمیت دارند و برای تأیید و تصدیق از سوی دیگران تلاش می کنند. این اختلال شخصیت باعث می شود که فرد به صورت عمده به خودنمایی و نمایش پردازی در جهت جلب توجه دیگران مشغول شود. ریشه اصطلاح “هیستریونیک” نیز به واژه لاتین “هیستریونیکس” بازمی گردد که به معنای بازیگری و نمایش پردازی اشاره دارد.

افرادی که با این اختلال شخصیت مواجه هستند، به ظاهر خود اهمیت زیادی می دهند. این ویژگی ها ممکن است منجر به قرار گرفتن در معرض خطر سوءاستفاده توسط دیگران شود. روابط اجتماعی و احساسی افراد مبتلا به این اختلال معمولاً بر اساس اهداف خالص نیستند و به همین دلیل در مواجهه با نقد و شکست به مشکل می خورند.

در اختلال شخصیت نمایشی، چرخه ای تکراری وجود دارد: زمانی که این افراد احساس ترک شدن و نادیده گرفته شدن می کنند، به شدت تلاش می کنند تا توجه دیگران را جلب کنند و در این راستا بیشتر وقت و توجه خود را صرف خودنمایی می کنند؛ اما این کمبود توجه ممکن است باعث افزایش احساس تنهایی آن ها شود.

ج) اختلالات شخصیت گروه C

اختلالات گروه C شامل اختلالات شخصیتی هستند که به طور عمده با اضطراب و ترس مرتبط هستند. این اختلالات شخصیت معمولاً با الگوهای نگرش و رفتاری مشخص همراه هستند که بر اساس ترس و اضطراب به دیگران و موقعیت های مختلف تجربه می شوند. گروه C شامل سه نوع اصلی اختلال شخصیتی است:

۱-اختلال شخصیت اجتنابی

اشخاصی که با اختلال شخصیت اجتنابی (Avoidant Personality Disorder) مواجه هستند، همواره از ترس قضاوت شدن، از دیگران فرار می کنند و دوری می گزینند. در موقعیت های اجتماعی، اوضاعی بسیار حساس و مضطربانه را تجربه می کنند و با اعتماد به نفس کمی به سر می برند.

این افراد در زمان نشان دادن علاقه به دیگران، نگرانند که درخواست هایشان رد شود. بروز ترس از قضاوت و احساس ناتوانی، آن ها را از تسلط بر موقعیت ها باز می دارد. افراد مبتلا به این اختلال شخصیت، تمایل کمتری به برقراری روابط دارند، مگر این که از عدم رد و پذیرش توسط دیگران مطمئن شوند. آن ها خود را از لحاظ اجتماعی ناتوان و ناقص می بینند.

ویژگی های کلی این اختلال شخصیت اجتنابی عبارتند از:

الف) حساسیت غیرطبیعی نسبت به انتقاد یا رد شدن
ب) احساس کمبود، فرومایگی و عدم جذابیت
ج) اجتناب از وظایفی که نیازمند تعامل اجتماعی است
د) ترجیح دادن انزوا و ترس از تعامل با افراد غریبه
ه) اجتناب از فعالیت های جدید و دیدار با افراد ناشناخته
و) نگرانی از عدم پذیرفته شدن، تحقیر شدن یا مسخره شدن

۲-اختلال شخصیت وابسته

اختلال شخصیت وابسته (Dependent Personality Disorder) با الگوهای نامنظم و بی ثبات در رفتار و نگرش ها به دیگران همراه است. افراد مبتلا به این اختلال شخصیت، به طور مداوم به دیگران وابسته می شوند و برای تصدیق و تأیید خود به افراد دیگر وابستگی دارند. به عبارت دیگر، این افراد بیش از حد به تعاملات و روابط وابسته به دیگران نیاز دارند. آن ها ترجیح می دهند تصمیم گیری های مهم را به عهده دیگران بگذارند و اغلب ترس از رها شدن یا ترک شدن را تجربه می کنند. عدم انعطاف پذیری و اعتماد به نفس کم، ویژگی های دیگری از این اختلال هستند.

در واقع، افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته به طور معمول ترجیح می دهند در روابط و تصمیمات خود راهنمایی و حمایت دیگران را جستجو کنند. آن ها نسبت به این که به صورت مستقل تصمیم گیری کنند یا با مشکلات مواجه شوند، ممکن است احساس ناتوانی داشته باشند.

این اختلال شخصیت می تواند باعث کاهش کیفیت زندگی شخص مبتلا شود و در موارد شدید‌تر می تواند منجر به وابستگی زیاد به دیگران و افراطی تر شدن این الگوها شود. به طور خلاصه، اختلال شخصیت وابسته به وابستگی زیاد به دیگران، کمبود اعتماد به نفس، و ترس از ترک یا رد شدن توسط آن ها مشهور است.

۳-اختلال شخصیت وسواسی-جبری

اختلال شخصیت وسواسی-جبری (Obsessive-Compulsive Personality Disorder) با ویژگی های شدیدی از کامل گرایی، نظم و تقارن و تمایل به کنترل دیگران مشخص می شود. افراد مبتلا به این اختلال شخصیتی اغلب به نظم، ترتیب و جزئیات دقیق اهمیت زیادی می دهند و تمایل دارند که در کارها و زندگیشان همه چیز را با دقت بسیار بالا انجام دهند.

به عبارت دیگر، این افراد تمایل دارند که به طور مداوم نقشه ها و برنامه های جامع برای کارها و وظایفشان داشته باشند و از خود و دیگران انتظار دارند که در اجرای دقیق این نقشه ها مشارکت کنند. آن ها معمولاً از تکرار کردن اعمال و بررسی های متعدد برای جلوگیری از اشتباهات یا مشکلات اجتناب می کنند.

این نوع اختلال شخصیت، می تواند منجر به خستگی روانی و تنش شدید شود؛ زیرا این افراد در پی رسیدن به کمال و عملکرد بی نقص، به خود و دیگران فشار می آورند. آن ها ممکن است با دشواری در پذیرش نقدها و تغییر در برنامه ها مواجه شوند.

به طور خلاصه، افراد مبتلا به اختلال شخصیت وسواسی-جبری دارای تمایل به کنترل بالا، ترتیب و دقت در اجرا، و تکرار کردن اعمال به دلیل کاهش نگرانی از اشتباهات هستند. این ویژگی ها ممکن است باعث کاهش کیفیت زندگی و تعاملات اجتماعی شخص مبتلا شود.

علل و عوامل ایجاد اختلالات شخصیت

علل ایجاد اختلالات شخصیت بسیار پیچیده است. این عوامل می توانند به صورت ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی، فرهنگی و روانی باشند. در زیر به برخی از اصلی ترین عواملی که ممکن است در ایجاد اختلالات شخصیت نقش داشته باشند، اشاره می کنیم:

۱-عوامل ژنتیکی

ژنتیک نقش مهمی در شکل گیری شخصیت دارد. برخی اختلالات شخصیت می توانند در خانواده ها به صورت ژنتیکی انتقال پیدا کنند؛ اما ژنتیک تنها یکی از عوامل است و تأثیر زیادی توسط عوامل محیطی نیز دارد.

۲-عوامل محیطی

تجربیات و محیطی که فرد در طول زندگی خود در آن زندگی می کند، می توانند بر شکل گیری شخصیت تأثیر داشته باشند. تربیت و پرورش خانواده، روابط اجتماعی و تجربیات ناخوشایند، می توانند در شکل گیری الگوهای رفتاری تاثیرگذار باشند.

۳-عوامل روانی

تجربیات روانی و رویدادهای ذهنی نقش مهمی در ایجاد اختلالات شخصیت ایفا می کنند. ویدادهایی مانند استرس های ناشی از زندگی، رویدادهای تروماتیک و تجربیات ناراحت کننده می توانند به شکل گیری الگوهای رفتاری ناپسند و اختلالات شخصیتی منجر شوند.

۴-فرهنگ و محیط فرهنگی

ارزش ها، باورها و انتظارات فرهنگی محیط اطراف می توانند در شکل گیری شخصیت تأثیرگذار باشند. این امور ممکن است به شکل‌دهی الگوهای رفتاری و ارزش های شخصیتی کمک کنند و از طرف دیگر باعث آسیب به شخصیت و ایجاد اختلال در آن شود.

۵-تجربه های کودکی

تجربه های کودکی نیز می توانند در ایجاد اختلالات شخصیت تأثیر داشته باشند. تجربیات نادرست در دوران کودکی مانند: ناامنی در پیوندهای خانوادگی، سوءاستفاده جسمانی یا عاطفی و… می توانند الگوهای شخصیتی ناپسند را شکل دهند.

شیوه های تشخیص اختلال شخصیت

اگر روانپزشک یا روانشناس به بروز اختلال شخصیت در مراجع مشکوک شود، با روش های زیر اطمینان حاصل می کند:

۱-معاینه فیزیکی

ممکن است پزشک معاینه فیزیکی انجام دهد و سوالات اساسی درمورد سلامتی مراجع بپرسد. گاهی علائم مربوط به بیماری فیزیکی زمینه ای است. معاینه شامل آزمایش و آزمایش اعتیاد می شود.

۲-معاینه روانشناختی

این مورد شامل مصاحبه و گفتگو در مورد افکار، احساس و رفتار فرد است و برای کمک به تشخیص از پرسشنامه استفاده می شود. دریافت اطلاعات درمورد اعضای خانواده مراجع و دیگران می تواند مفید باشد.

۳-معیار های تشخیص در DSM-5

پزشک علائم فرد را با معیار راهنمای شناختی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا منتشر شده مقایسه می کند. البته معیارهای تشخیص هر اختلال شخصیت متفاوت است. با این حال، طبق DSM-5، معمولا تشخیص اختلال شخصیت شامل انحراف بلندمدت از توقعات فرهنگی می شود که اختلال یا ناتوانی در دست کم دو حیطه زیر را به همراه دارد:

۱-درک یا تعبیری که فرد از خود، دیگران و رویدادها دارد
۲-میزان مناسب بودن واکنش های عاطفی
۳-عملکرد فرد در مواجهه با دیگران و در رابطه
۴-کنترل یا عدم کنترل تکانه ها

گاهی تشخیص اختلال شخصیت دشوار است؛ زیرا علائم برخی شبیه به یکدیگر است و ممکن است بیش از یک اختلال در فرد وجود داشته باشد. سایر اختلالات مانند افسردگی، اضطراب یا سوء مصرف مواد باعث می شود کار تشخیص دشوار تر شود؛ اما وقت گذاشتن و تلاش برای رسیدن به تشخیص با ارزش است تا بتوان به روش درمان مناسب رسید.

درمان اختلال شخصیت

پس از تشخیص اختلال توسط متخصص (روان پزشک یا روان شناس)، فرایند درمان شامل مشاوره روان شناختی و در برخی موارد، داروهایی برای مدیریت علائم شدید انجام می شود.

انتخاب بهترین روش درمان به نوع اختلال، شدت و وضعیت زندگی فرد بستگی دارد. اغلب، باید رویکرد گروهی را دنبال کرد تا از برآورده شدن تمام نیازهای روان پزشکی، پزشکی و اجتماعی فرد اطمینان حاصل شود. از آنجایی که اختلال شخصیت بلندمدت است، درمان تا چند ماه یا چند سال طول می کشد. در هر حال دو شیوه درمانی وجود دارد:

۱-روان درمانی

روان درمانی، که صحبت درمانی هم نامیده می شود، اصلی ترین روش برای درمان اختلال شخصیت است. مراجع می تواند هنگام روان درمانی با متخصص از وضعیت خود مطلع شود و از احساس، روحیه، افکار و رفتار خود صحبت کند. یاد می گیرد با استرس کنار بیایید و اختلال خود را کنترل کند. می توان روان درمانی را به صورت جلسات فردی، گروهی یا همراه با اعضای خانواده و دوستان برگزار کرد. روان درمانی انواع مختلفی دارد که متخصص، بهترین روش را برای مراجع خود انتخاب می کند.

همین طور می توان تقویت مهارت های اجتماعی را تمرین کرد. هنگام انجام این تمرین می توان از بصیرت و دانش بدست آمده برای یادگیری روش های سالم کنترل علائم و کاهش رفتارهایی که در رابطه و عملکرد انسان اختلال ایجاد می کند، استفاده کرد. اعضای خانواده به کمک خانواده درمانی می توانند آموزش لازم برای حمایت از عضوی از خانواده که دچار اختلال شخصیت است دریافت کنند.

۲-دارودرمانی

موسسه غذا و دارو (FDA) هیچ دارویی را برای درمان اختلال شخصیت تایید نکرده است. با این حال، چند نوع از دارو های روانپزشکی به کنترل علائم انواع اختلالات شخصیت کمک می کند:

الف) ضد افسردگی: اگر به خاطر اختلال شخصیت افسرده، عصبانی، بی پروا، کج خلق یا درمانده هستید، داروی ضد افسردگی می تواند موثر واقع شود.

ب) تعدیل کننده اعصاب: این دارو به تنظیم نوسان خلق و خو یا کاهش بدخلقی، بی پروایی و پرخاشگری کمک می کند.

ج) داروهای ضد روانپریشی: این دارو که آرامبخش هم نامیده می شود، زمانی موثر است که علائمی مانند دور شدن از واقعیت (روانپریشی) را تجربه می کنید یا اختلال اضطراب و عصبانیت دارید.

د) دارو های ضد اضطراب: به علائمی مانند اضطراب، تشویش یا بی خوابی کمک می کند اما گاهی رفتار بدون فکر را تشدید می کند به همین خاطر در بعضی از انواع اختلال شخصیت تجویز نمی شود.

جمع بندی

اختلالات شخصیتی، دسته ای از اختلالات روا‌شناختی هستند که مانع سازگاری افراد مبتلا به این اختلالات با الزامات زندگی شده و مشکلات جدی را در روابط آنها با دیگران ایجاد می کنند. اختلال شخصیت در رابطه، کار یا مدرسه مشکل ایجاد می کند و منجر به انزوای اجتماعی یا سوء مصرف مواد و الکل می شود. ویژگی بارز افراد مبتلا به انواع اختلال شخصیت، رفتارهای خشک، غیرقابل انعطاف و آسیب زننده به دیگران است. روان درمانی و دارودرمانی دو روش مهم برای درمان انواع اختلال شخصیت است.

منابع اقتباس: راهنمای شناختی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا؛ درمانکده؛ مرکز مشاوره و خدمات روانشناسی نیک کار