- اسلام
- قرآن
- پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)
- شیعه
- خانواده
- ادیان و مذاهب
- پرسش ها و پاسخ ها
- کتابشناسی
- کتابخانه
- چندرسانه ای
- زمان مطالعه : < 1 دقیقه
- توسط : حمید الله رفیعی
- 0 نظر
در مرکز شهر دامغان، مجموعهٔ امامزاده جعفر (ع) شامل بقعهٔ امامزاده جعفر (ع)، بقعهٔ امامزاده محمد (ع)، آرامگاه شاهرخ و بناى چهل دختران وجود دارد که قدمت آنها به حدود ۱۲۵۰ سال قبل و به دوره سلجوقى مىرسد. امامزاده جعفر (ع) از اولاد حضرت امام سجاد (ع) است. گنبد امامزاده از میزان متعارف بلندتر است و در سالهاى اخیر با آجر معمولى به سبک پلهاى بازسازى شده است. بقعه حرمى مربع شکل دارد که قبر در وسط آن قرار گرفته و یک صندوق چوبى کندهکارى شده روى قبر وجود دارد.
در کتیبهٔ دور بالاى صندوق، آیاتى از سورهٔ فتح و آیهالکرسى از قرآن مجید و لافتى الا على لا سیف الا ذوالفقار و نام چهارده معصوم، کندهکارى شده است. قبر که صندوق آن را احاطه کرده، مرتفع است. روى قبر، سنگى سیاه به طور عمودى نصب شده است. ضریحى زیبا به طول ۵/۳ متر، و به عرض ۲ متر و به ارتفاع ۲/۲۰ متر که از چوب و به صورت مشبک ساخته شده توسط میراث فرهنگى استان روى قبر نصب شده است.
صحن امامزاده جعفر (ع) مستطیل است و به فاصلهٔ ۲۰ مترى از درِ خیابان اصلى در ورودى بقعهاى قرار دارد که به امامزاده محمد (ع) معروف است. امامزاده را از اولاد حضرت امام موسى الکاظم (ع) مىدانند. بقعه داراى حرم هشت ضلعى است و در وسط حرم روى قبر گچى صندوقى از چوب وجود دارد.
در پایهٔ ایوان مقابل سنگ وقفنامه، سنگ دیگرى نیز نصب شده است. روى این سنگ، صلوات بر پیغمبر اکرم (ص) و ائمهٔ دوازدهگانه نوشته شده و تاریخ آن با حکوت میرزا علاءالدوله پسر بایسنقر ابن امیر تیمور گورکانى معاصر است. بایسنقر، خط ثلث را نیکو مىنوشت و کتیبهٔ مقصورهٔ مسجد گوهرشاد مشهد روى کاشى ممتاز به خط او است.