امامزاده چهل اختران (ع) – انجدان

درهنگام ولایتعهدی امام رضا(ع) گروهی ازسادات به سرپرستی ابراهیم مرتضی فرزند موسی ابن جعفر(ع) به سمت ایران حرکت کردند. مامون عباسی برای جلوگیری ازحرکت آنها لشکری راروانه کرد.

گروه تحت امرابراهیم درمقابله بالشکرمامون شکست خوردومتفرق شد. سرانجام ابراهیم باگروهی ازسادات باقیمانده به بغدادبرگشت بابه خلافت رسیدن متوکل عباسی فرزندان ابوطالب دوباره پراکنده شدند(ترجمه مقاتل الطالبین/۵۷۲).

درعصر المستعین بالله خلیفه عباسی گروهی ازسادات علوی به دلیل تنگی معیشت به ناحیه جبال(منطقه قم قدیم)مهاجرت کردند.سرپرستی این گروه برعهده محمدبن احمدالاعرابی بن محمدبن حسن بن علی بن عمربن علی السجاد(ع)بود.ازدیگربزرگان همراه آنهامیتوان ازاحمدابن عیسی(شیخ) بن علی بن حسین بن اصغربن علی السجاد(ع) محمدبن علی خزری وحسن ابن احمدالکواکبی نام برد.

چون خبر آمدن آنهابه عبدالعزیزبن دلف(متوفی بعداز۲۵۳ه.ق) حاکم عراق عجم ونوه ابی دلف رسید یکی ازسرداران خودرابرای دستگیر نمودن آنها تعیین نمود، درنتیجه عده ای ازامامزادگان پس ازجنگ وگریز کشته شده بقیه آنها نیز به عنوان اسیر نزد عبدالعزیزآورده شدند وعبدالعزیز بیرحمانه حکم به قتل آنها داد.

چهارتن ازنوادگان امام حسن مجتبی(ع)به نام های ابوطالب هادی،محمود،حکیمه خاتون وخدیجه سلطان جزو گروهی بودند که به وسیله سپاهیان عبدالعزیزبن دلف کشته و سرانجام درانجذان دفن شدند. چندسال پس ازشهادت آنها (حدود۲۸۰ه.ق) سیدی از نوادگان امام سجاد (ع) به نام «عبدالله» بقعه ای محقربر روی بارگاه آنان ساخت.

این بنا سپس به احتمال زیاد درسال۳۷۰ه.ق هم زمان با به قدرت رسیدن رکن الدوله برادرعلی بن بویه درعراق عجم بازسازی شد. این بنادر نیمه دوم قرن هفتم هجری که مصادف با ورود اسماعیلیه به انجدان است بار دیگر بازسازی گردید و بنای امروزه اگرچه به مرور زمان تغییراتی درآن انجام شده، ولی یادگار دوره صفویه است.

منبع: نظرکارشناسی گروه تراجم وانساب بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی.