- اسلام
- قرآن
- پیامبر(ص) و اهل بیت(ع)
- شیعه
- خانواده
- ادیان و مذاهب
- پرسش ها و پاسخ ها
- کتابشناسی
- کتابخانه
- چندرسانه ای
- زمان مطالعه : 2 دقیقه
- توسط : حمید الله رفیعی
- 0 نظر
آن حضرت کوچکترین فرزند حضرت امام موسی کاظم (ع) بوده و نام مادر بزرگوارشان نیز نجمه است.
سید جلال الدین اشرف (ع) دومین چهره علوی مشهور است که بعد از یحیی بن عبدا… بین الحسن بین سالهای ۲۰۶ تا ۲۱۰ هجری قمری وارد سرزمین گیلان شدند.
این امامزاده بزرگوار که پس از شهادت امام رضا (ع) برادر بزرگوارشان، وارد گیلان شدند هنگام ورود به این منطقه اولین نبرد و مقابله را در حوالی زنجان و قزوین که در آن زمان دالمرز بین اعراب مسلمان و دیلمیان بود با خوارج و لشکریان خلفای عباسی داشته است. آن حضرت در این جنگ که چهارماه بطول کشید به کمک قبایل دیلمی و مردان ترک زبان (استا جلو) موفق شد زنجان را در ذی الحرام ۲۰۶ هجری قمری فتح کند.
نقش دیلمیان در همراهی سید جلال الدین اشرف (ع) برای از بین بردن لشکر کفر و خوارج و پیروزی نهضت و فتح زنجان، قزوین، طارم و رودبار بسیار کلیدی بود تا جائیکه در فتح طارم و حوالی آن بیش از یکهزار و ۲۰۰ نفر از مسیحیان به دست آن بزرگوار مسلمان شده و به لشکر ایشان پیوستند.
آن امامزاده بزرگوار همچنین پس از فتح رشت که در سال ۲۰۷ هجری قمری صورت گرفت وارد این شهر شدند که مورد استقبال با شکوه مردم کوچه و بازار از ایشان شد و مقدمشان را گرامی داشتند.
سید به مدت ۹ ماه در رشت حکومت کردند و لاهیجان و سیاهکل نیز در سال ۲۰۸ هجری قمری به دست ایشان فتح و شهرها آبادی های غرب گیلان نیز در سال ۲۱۰ از دست حاکمان ظلم و جور آزاد شدند.
سید جلال الدین اشرف (ع) با گروهی از سادات حسنی و حسینی در لاهیجان بر مسند رهبری تکیه زد و در این شهر نماز جمعه اقامت وی کرد و شریعت محمدی (ص) را ترویج می داد و در خطبه های از احادیث پدر و اجدادش روایت نقل می کرد و حکومت مستقلی نیز تشکیل داد و به عنوان رهبری روحانی و معنوی از نزدیک بر امور حکومتی بود و در حقیقت نخستین حکمت شیعه در سال ۲۱۱ در گیلان تشکیل شد و تا سال ۲۲۳و یا به قولی ۲۳ تداوم یافت.
لشکر آن حضرت سرانجام در جنگی که با یکی از کفار به نام (چهل گوش) داشتند در حوالی رودبار در محلی به نام دارستان شکست می خورد و آن حضرت مجروح می شوند. آن بزرگوار پس از این مجروحیت در منزل شخصی به نام شیخ مفید الدین اسکان پیدا می کنند و در ۱۴ رمضان سال ۲۲۳ یا ۲۳۰ هجری قمری به شهادت می رسند.
پیکر پاک آن حضرت نیز پس از شهادت طبق وصیتش در تابوت گذاشته شده و در رودخانه خروشان سفید رود رها می شود. پیکر آن حضرت بعد از گذشت ۱۰۰ کیلومتر در حوالی لاهیجان و در قریه ‘ اکیم’ به ساحل رسید و توسط مردم از آب گرفته و در همان کنار ساحل به خاک سپرده شد.
“گوهر شاد خانم بنت کیا رستم” که از خاندان شیعی آل بویه بود در سال ۳۱۲ هجری قمری گنبدی زیبا بر روی قبر آن حضرت نهاد و محل دفن سید جلال الدین اشرف (ع) که در آبادی بی نام و نشانی قرار داشت بعدها به نامهای کوچان، جلالیه، اشرفیه و هم اکنون آستانه اشرفیه معروف است.
حرم مطهر آقا سلطان سید جلال الدین اشرف (ع) هم اکنون زیارتگاه عاشقان اهل بین (ع) از سراسر نقاط کشور است و این حرم همه ساله پذیرای خیل بسیاری از زائرین است.