ازدواج حضرت محمد (ص) با خدیجه کبرى(س) در دهم ربیع الاول

سال ۲۵ عام الفیل

حضرت خدیجه، دختر خویلد بن اسد، پیش از ازدواج با رسول خدا(ص)، در آغاز با ” عتیق بن عائذ ” ازدواج کرد و از او داراى فرزندى به نام ” جاریه ” شد و پس از مرگ عتیق، با “ابوهاله بن منذر اسدى” ازدواج نمود و از او نیز داراى فرزندى به نام “هند بن ابى هاله” شد. پس از مرگ ابوهاله، خدیجه بنت خویلد از دارایى هاى خویش و دارایى هاى شوهران گذشته اش، اقدام به سرمایه گذارى تجارى و اقتصادى کرد و در این راه، دارایى هاى خود را به مضاربه داد و ثروت زیادى به دست آورد و از توانگران و ثروتمندان معروف عرب شد. آن چنان که نقل شد، تعداد هشتاد هزار شتر، کالاهاى بازرگانى کاروان هاى او را جابجا مى کردند.

بزرگان قریش و ثروتمندان عرب، تمایل زیادى به ازدواج با وى نمودند. از جمله، “عقبه بن الى معیط” ، ” ابوجهل” و ” ابوسفیان ” از وى خواستگارى نمودند، ولى وى، همه آنان را پاسخ منفى داد و دست ردّ به سینه شان زد و هیچ تمایلى به ازدواج دیگر از خود نشان نداد. امّا از روزى که حضرت محمد(ص) با پیشنهاد عمویش حضرت ابوطالب (ع)، حاضر شدکه با خدیجه بنت خویلد پیمانى بسته و از مقدارى از دارایى هاى وى به شرط مضاربه تجارت کند، قضایا دگرگون شد و خدیجه براى ادامه زندگى خویش، راه دیگرى برگزید. حضرت محمد(ص) با دارایى خدیجه و به همراه دو تن از غلامان وى، اقدام به سفر بازرگانى به سرزمین شام نمود و در این سفر، خرید و فروش خوبى به عمل آورد و سود فراوانى به دست آورد و همه آن ها را پس از بازگشت به مکه، تحویل خدیجه نمود و تنها به سهم خویش قناعت کرد.

خدیجه، که از امانت دارى امین قریش و صفا و صمیمیت وى به وجد آمده و خوش رفتارى و خوش اخلاقى وى را از دو غلام خویش شنیده بود، مبهوت رفتار و کردار حضرت محمد(ص) گردید و عشق وى را در قلب خویش زنده کرد.

از آن سو، حضرت محمد (ص) به سنینى رسیده بود که مى بایست ازدواج مى کرد و عمویش “حضرت ابوطالب (ع) ” و همسر عمویش “حضرت فاطمه بنت اسد(س) ” در پى یافتن همسرى شایسته براى او بودند.

خدیجه(س) که از تصمیم آنها با خبر شده بود “نفیسه دختر علیه” را به نزد پیامبر(ص) فرستاد و عشق و علاقه خویش نسبت به آن حضرت و آمادگى ازدواج با وى را ابراز نمود.

پیامبر اکرم(ص) با عمویش ابوطالب (ع)در این باره مشورت کرد و همگى از آن استقبال کردند.

بدین منظور، ابوطالب (ع) به همراه تعدادى از بزرگان بنى هاشم به نزد ” خویلد بن اسد ” و به روایتى نزد “ورقه بن نوفل ” عموى خدیجه رفت و خدیجه را براى حضرت محمد(ص) خواستگارى کردند.

درخواست آنان از سوى خدیجه و عمویش پذیرفته شد و عقد نکاح آن دو جارى شد و مهریه خدیجه، چهار صد دینار تعیین گردید که خود وى، آن را ضامن شد.بدین ترتیب در دهم ربیع الاوّل، سال ۲۵ عام الفیل ( ۲۸ سال پیش از هجرت ) ازدواج آن دو بزرگوار برگزار شد.

خدیجه به هنگام ازدواج با رسول خدا(ص)، چهل ساله بود و پیامبر(ص)، بیست و پنج ساله.

خدیجه کبرى(س) در خانه پیامبر(ص) داراى شش فرزند شد که عبارتند از:

قاسم، عبدالله، رقیه، زینب،ام کلثوم و فاطمه زهرا (سلام الله علیهم اجمعین) که تمام آنها، جز فاطمه زهرا(س) پیش از بعثت پیامبر(ص) به دنیا آمده بودند و تنها فاطمه(س) پس از بعثت به دنیا آمد و خیر کثیرى براى عالمیان شد.(۱)

    نک:الکامل فى التاریخ، ج ۲، ص ۳۹؛ فرازهایى از تاریخ اسلام، ص ۷۷؛ منتهى الآمال، ج ۱، ص ۴۵