احادیثی پیرامون زیارت امام رضا (علیه‌السلام)

زمان مطالعه : 9 دقیقه

توسط : رحمت الله ضیایی

0 نظر

اشاره:

درباره زیارت و ارزش معنوی آن از جمله زیارت امام رضا (علیه‌السلام) احادیثی از رسول خدا (صلی‌الله علیه و آله) و اهل بیت علیهم السلام نقل شده که به برخی از آنها اشاره می شود:

حدیث ۱

قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «ستدفن بضعه منی بأرض خراسان ما زارها مکروب الا نفس الله کربته و لا مذنب الا غفر الله ذنوبه.»

رسول خدا (صلی‌الله علیه و آله) فرمود: «پاره‏ای از تن من در سرزمین خراسان دفن می‏شود که هیچ گرفتاری او را زیارت نمی‏کند، جز این که خداوند پریشانی را از او می‏زداید و هیچ گنهکاری به زیارت او نائل نمی‏شود، مگر آن که خداوند گناهانش را می‏آمرزد.»^{^[۱]}

حدیث ۲

فی حدیث دعبل ان الرضا علیه‏ السلام قال له: «لا تنقضی الأیام و اللیالی حتی تصیر طوس مختلف شیعتی و زواری ألا فمن زارنی فی غربتی بطوس کان معی فی درجتی یوم القیامه مغفورا له.»

دعبل از امام رضا (علیه‌السلام) نقل می کند که ضمن حدیثی فرمود:

«روزها و شبها نمی ‏گذرد تا این که طوس جایگاه آمد و رفت شیعیان و زائرانم می‏ شود؛ آگاه باشید کسی که مرا در غربتم در طوس زیارت کند، روز قیامت با گناهان آمرزیده هم درجه‏ من خواهد بود.»^{^[۲]}

حدیث ۳

قال الرضا (علیه ‏السلام): «من زارنی علی بعد داری و مزاری أتیته یوم القیامه فی ثلاثه مواطن حتی أخلصه من أهوالها: اذا تطایرت الکتب یمینا و شمالا، و عند الصراط، و عند المیزان.» .

امام رضا (علیه‌السلام) فرمود:

«کسی که با دوری راه سرا و مزار من به زیارت من بیاید، روز قیامت در سه جا (برای دستگیری) نزد او خواهم آمد و او را از بیم و گرفتاری آن موقفها رهایی خواهم بخشید: هنگامی که نامه ‏ها (ی اعمال) در راست و چپ به پرواز درآیند، نزد (پل) صراط و نزد میزان (محل سنجش اعمال).»^{^[۳]}

حدیث ۴

قال الرضا (علیه ‏السلام): «و الله ما منا الا مقتول أو شهید» فقیل له: فمن یقتلک یا ابن رسول الله؟ قال: «شر خلق الله فی زمانی یقتلنی بالسم ثم یدفننی فی دار مضیعه و بلاد غربه، ألا فمن زارنی فی غربتی کتب الله عزوجل له أجر مائه ألف شهید، و مائه ألف صدیق و مائه ألف حاج و معتمر و مائه ألف مجاهد و حشر فی زمرتنا، و جعل فی الدرجات العلی من الجنه رفیقنا.» .

امام رضا (علیه ‏السلام) فرمود:

«به خدا سوگند کسی از ما (ائمه اطهار علیه‏م السلام) نیست جز آن که کشته یا شهید می‏ شود.» گفته شد: چه کسی شما را ای فرزند رسول خدا می‏ کشد؟ فرمود: «بدترین آفریدگان خدا در زمانم مرا با زهر می‏ کشد، سپس مرا در دیار غربت و سرایی دور افتاده دفن می‏کند؛ آگاه باشید کسی که مرا در غربتم زیارت کند، خدای عزوجل ثواب یکصد هزار شهید، یکصد هزار صدیق، یکصد هزار حج گزار و عمره گزار و یکصد هزار مجاهد را برای او می ‏نویسد و در زمره‏ ما محشور می‏ شود و در درجات والای بهشت رفیق و همراه ما خواهد بود.»^{^[۴]}

حدیث ۵

قال أبو عبد الله علیه‏السلام: «یقتل حفدتی بأرض خراسان فی مدینه یقال لها طوس، من زاره الیها عارفا بحقه أخذته بیدی یوم القیمه و أدخلته الجنه و ان کان من أهل الکبائر.» قیل له: جعلت فداک و ما عرفان حقه قال: «تعلم أنه مفترض الطاعه، غریب شهید، من زاره عارفا بحقه أعطاه الله عزوجل أجر سبعین شهیدا ممن استشهد بین یدی رسول الله صلی الله علیه و سلم علی حقیقه» .

امام صادق (علیه ‏السلام) فرمود:

«نوه‏ مرا در سرزمین خراسان در شهری به نام طوس می‏ کشند؛ کسی که او را با شناخت حق وی زیارت کند، من روز قیامت از او دستگیری می‏ کنم و وارد بهشتش می‏ سازم، هر چند که مرتکب گناهان کبیره شده باشد.» راوی گفت: فدایت شوم، شناخت حق او را به چیست؟ فرمود: «این که بدانی او امام واجب الطاعه و غریب و شهید است ؛ کسی که با شناخت حقش، او را زیارت کند، خدای صاحب عزت و جلال پاداش هفتاد شهید از شهدای راستین در رکاب رسول خدا صلی الله علیه و سلم را به او عطا می‏ فرماید.»^{^[۵]}

حدیث ۶

قال علی بن محمد بن علی الرضا (علیهم ‏السلام): «من کانت له الی الله حاجه فلیزر قبر جدی الرضا علیه‏السلام بطوس و هو علی غسل و لیصل عند رأسه رکعتین، و لیسأل الله تعالی حاجته فی قنوته، فانه یستجیب له ما لم یسأل مأثما أو قطیعه رحم، ان موضع قبر لبقعه من الجنه لا یزورها مؤمن الا أعتقه الله تعالی من النار، و أدخله دار القرار.».

امام علی النقی علیه ‏السلام فرمود:

«کسی که از خدا حاجتی می‏ خواهد، قبر جدم (حضرت) رضا علیه ‏السلام را در طوس زیارت کند، در حالی که غسل نموده باشد و سپس بالای سر آن حضرت دو رکعت نمازگزارد و در قنوت آن از خدای تعالی حاجت خود را بخواهد. در این صورت است که دعایش مستجاب می‏ شود، مادام که گناه یا بریدن از خویشاوندی را درخواست نکرده باشد. همانا جایگاه قبر او قطعه ‏ای از بهشت است که هیچ مؤمنی آن را زیارت نمی‏کند، مگر این که خدای تعالی او را از آتش (دوزخ) رهایی می ‏بخشد و به سرای آرامش (بهشت) وارد می ‏سازد.»^{^[۶]}

حدیث ۷

قال الرضا (علیه ‏السلام) «انی سأقتل بالسم مظلوما و أقبر الی جنب هارون الرشید و یجعل الله عزوجل تربتی مختلف شیعتی و أهل محبتی، فمن زارنی فی غربتی و جبت له زیارتی یوم القیامه، و الذی أکرم محمدا (صلی الله علیه و آله) بالنبوه و اصطفاه علی جمیع الخلیقه لا یصلی أحد منکم عند قبری الا استحق – امیرالمؤمنین المغفره من الله عزوجل یوم یلقاه، و الذی أکرمنا بعد محمد صلی الله علیه و سلم بالامامه و خصنا بالوصیه ان زوار قبری أکرم الوفود علی الله عزوجل یوم القیامه، و ما من مؤمن یزورنی فتصیب وجهه قطره من الماء الا حرم الله جسده علی النار.».

امام رضا علیه‏ السلام فرمود:

«من بزودی مظلومانه یا زهر کشته می‏ شوم و کنار قبر هارون دفن می‏گردم، و خداوند خاک (قبر) مرا جایگاه رفت و آمد (و زیارتگاه) شیعیان و دوستارانم می‏گرداند. پس کسی که در غربتم مرا زیارت کند، روز قیامت زیارت او بر من واجب می‏ شود؛ قسم به آن که محد صلی الله علیه و سلم را به پیامبر گرامی داشت و او را بر تمامی مردم برگزید، کسی که از شما نزد قبرم نماز نمی‏ گذارد، جز آن که روزی که خدای صاحب عزت و جلال را ملاقات می‏ کند، شایسته ‏ی آمرزش می ‏شود، و قسم به آن که بعد از محمد صلی الله علیه و سلم ما را به امامت گرامی داشت و به وصایت (و جانشینی آن حضرت) اختصاص گرامی ‏ترین گروه ها خواهند بود که روز قیامت بر خدای صاحب عزت و جلال وارد می ‏شوند؛ و هیچ مؤمنی نیست که مرا زیارت نماید و قطره‏ای آب (باران) به صورت او بخرود، جز آن که خداوند پیکرش را بر آتش (دوزخ) حرام می‏کند.»^{^[۷]}

حدیث ۸

قال الرضا علیه ‏السلام «لا تشد الرحال الی شی‏ء من القبور الا الی قبورنا، ألا و انی مقتول بالسم ظلما، و مدفون فی موضع غربه فمن شد رحله الی زیارتی أستجیب دعاؤه و غفر له ذنبه.» .

امام رضا علیه ‏السلام فرمود:

«بار به سوی هیچ قبر (و زیارتگاهی) بر نبیندید مگر این که به زیارت قبور ما بیایید. آگاه باشید که مرا مظلومانه مسموم ساخته و می‏ کشند و در جایی غریبانه به خاک می‏ سپارند پس هر کس که بار سفر برای زیارت من بربندد، دعایش مستجاب می‏ شود و گناهش مورد آمرزش واقع می‏ گردد.»^{^[۸]}

حدیث ۹

قال علی بن مهزیار: قلت لأبی جعفر (علیه ‏السلام): جعلت فداک زیاره الرضا (علیه‏ السلام) أفضل أم زیاره أبی عبدالله الحسین (علیه‏ السلام)؟ فقال: «زیاره أبی أفضل و ذکل أن أبا عبد الله (علیه ‏السلام) یزروه کل الناس و أبی لا یزروه الا الخواص من الشیعه.».

علی بن مهزیار گوید:

به امام جواد علیه‏ السلام عرض کردم: فدایت شوم، زیارت حضرت رضا (علیه‏ السلام) فضیلت بیشتری دارد یا زیارت ابا عبد الله الحسین (علیه ‏السلام)؟ فرمود: «زیارت پدرم فضیلت بیشتری دارد، زیرا ابا عبد الله (علیه ‏السلام) را همه‏ مردم زیارت می ‏کنند، ولی پدرم را جز شیعیان برگزیده زیارت نمی ‏کنند.»^{^[۹]}

حدیث ۱۰

قال جعفر بن محمد الصادق علیه ‏السلام: «یخرج ولد من ابنی موسی اسمه اسم أمیرالمؤمنین علیه الصلاه و السلام الی أرض طوس، و هم بخراسان، یقتل فیها بالسم، فیدفن فیها غریبا، من زاره عارفا بحقه أعطاه الله تعالی أجر من أنفق من قبل الفتح و قاتل.»

امام جعفر صادق علیه ‏السلام فرمود:

»فرزندی از پسرم موسی که همنام امیرالمؤمنین علیه الصلاه و السلام است، به جانب سرزمین طوس در خراسان می‏ رود و در آن جا با زهر کشته شده و غریبانه دفن می‏ شود، کسی که او را با شناخت حق وی (به اینکه آن حضرت اما واجب الاطاعه است) زیارت کند، خدای تعالی پاداش کسی را که قبل از پیروزی، انفاق نموده و جنگیده است به وی عطا می ‏نماید.»^{^[۱۰]}

حدیث ۱۱

عن أبی الصلت الهروی قال: کنت عند الرضا علیه ‏السلام فدخل علیه قوم من أهل قم فسلموا علیه فرد و قربهم، ثم قال لهم: «مرحبا بکم و أهلا، فأنتم شیعتنا حقا، یأتی علیکم زمان تزورون فیه تربتی بطوس، ألا فمن زارنی و هو علی غسل خرج من ذنوبه کیوم ولدته أمه.».

اباصلت هروی گوید:

خدمت امام رضا علیه ‏السلام بودم که گروهی از مردم قم وارد شدند و سلام نمودند. حضرت پاسخ آنها را فرمود و ایشان را نزدیک خویش جای داد. سپس فرمود: «آفرین بر شما! شما شیعیان راستین ما هستید، زمانی بر شما فرامی‏رسد که خاک (قبر) مرا در طوس می‏ کنید، آگاه باشید کسی که مرا در حالی که غسل نموده باشد زیارت کند، از گناهانش پاک می‏شود، مانند روزی که از مادر زاییده شده است.»^{^[۱۱]}

حدیث ۱۲

عن عبدالعظیم بن عبدالله الحسنی قال: «قلت: لأبی جعفر علیه‏ السلام: قد تحیرت بین زیاره قبر أبی‏ عبدالله علیه‏ السلام و بین زیاره قبر أبیک علیه ‏السلام بطوس، فما تری؟ فقال لی: مکانک، ثم دخل و خرج و دموعه تسیل علی خدیه، فقال: زوار أبی‏ عبدالله علیه ‏السلام کثیرون، و زوار قبر أبی علیه‏ السلام بطوس قلیلون.».

عبدالعظیم حسنی گوید:

به ابوجعفر (امام جواد علیه‏السلام) گفتم: من در تردیدم که به زیارت قبر اباعبدالله الحسین علیه ‏السلام مشرف شوم یا به زیارت قبر پدرتان در طوس، نظر شما چیست؟ فرمود: در جای خود باش» سپس (حضرت) وارد (خانه) شد و پس (از اندکی) بیرون آمد در حالی پس (از اندکی) بیرون آمد در حالی که اشک از گونه‏ هایش جاری بود، فرمود: زائران اباعبدالله علیه‏ السلام بسیارند و زائران قبر پدرم در طوس اندک.».^{^[۱۲]}

حدیث ۱۳

عن عبدالعظیم بن عبدالله الحسنی قال: سمعت محمد بن علی الرضا علیه‏ السلام یقول: «ما زار أبی علیه ‏السلام احد فأصابه أذی من مطر أو برد أو حر الا حرم الله جسده علی النار.».

(حضرت) عبدالعظیم حسنی از امام محمد تقی علیه ‏السلام نقل می‏ کند که فرمود:

«کسی که به زیارت پدرم نائل شود، و (در راه زیارت) به او آزاری مانند باران یا سرمایی یا گرمایی برسد، جز این نیست که خداوند پیکرش را بر آتش (دوزخ) حرام می‏ نماید.»^{^[۱۳]}

حدیث ۱۴

عن عبدالعظیم الحسنی قال: سمعت علی بن محمد العسکری علیه‏ السلام یقول: «أهل قم و أهل آبه مغفور لهم لزیارتهم لجدی علی بن موسی الرضا علیهماالسلام بطوس، ألا و من زاره فأصابه فی طریقه قطره من السماء حرم الله جسده علی النار» .

(حضرت) عبدالعظیم حسنی گوید:

از امام علی النقی علیه‏ السلام شنیدم که فرمود: «مردم قم و آبه به جهت زیارت جدم علی بن موسی الرضا علیهماالسلام در طوس گناهانشان آمرزیده شده. آگاه باشید کسی که آن حضرت را زیارت کند و در راه (زیارت) او قطره‏ای (باران) از آسمان بر او فروبارد، خداوند پیکرش را بر آتش (دوزخ) حرام می‏کند.»^{^[۱۴]}

حدیث ۱۵

عن علی بن أسباط قال سألت أباجعفر علیه‏ السلام: ما لمن زار أباک بخراسان؟ قال: «الجنه و الله، الجنه و الله.».

علی بن اسباط گوید:

از ابوجعفر (امام جواد) علیه‏ السلام پرسیدم: کسی که پدرتان را در خراسان زیارت کند، چه (پاداشی) خواهد داشت؟ فرمود: به خدا قسم بهشت، به خدا قسم بهشت.»^{^[۱۵]}

حدیث۱۶

قال رسول الله صلی الله علیه و آله: «ستدفن بضعه منی بأرض خراسان لا یزورها مؤمن الا أوجب الله له الجنه و حرم جسده علی النار.» .

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:

«به زودی پاره‏ تن من در سرزمین خراسان دفن می‏ شود که هیچ مؤمنی او را زیارت نمی‏ کند، مگر این که خداوند بهشت را بر او واجب ساخته و پیکرش را بر (آتش) دوزخ حرام می‏ سازد.»^{^[۱۶]}

حدیث ۱۷

قال أبوالحسن موسی علیه‏ السلام فی حدیث: «من زار قبر ولدی علی و بات عنده لیله کان کمن زار الله فی عرشه. قیل: کمن زار الله فی عرشه؟ فقال: نعم. اذا کان یوم القیامه کان علی عرش الرحمن أربعه من الأولین، و أربعه من الآخرین، فاما الأربعه الذین هم من الأولین: فنوح، و ابراهیم، و موسی، و عیسی علیهم ‏السلام و أما الأربعه من الآخرین: محمد و علی و الحسن و الحسین علیهم ‏السلام، ثم یمد الطعام فیقعد و معنا زوار قبور الأئمه، ألا أن أعلاهم درجه و أقربهم حبوه زوار قبر ولدی علیه ‏السلام» .

امام موسی کاظم علیه‏ السلام در ضمن حدیثی فرمود:

«کسی که قبر فرزندم علی علیه‏ السلام را زیارت کند و شبی را نزد او به سر برد، مانند کسی است که خداوند را در عرش زیارت کرده است.» راوی (از روی تعجب) گفت: مانند کسی که خدا را در عرش زیارت کرده است؟ حضرت فرمود: «آری، چون روز قیامت شود، چهار نفر از پیشینیان و چهار نفر از پسینیان بر عرش خدای رحمان قرار می‏ گیرند. چهار نفر پیشینیان نوح و ابراهیم و موسی وعیسی علیهم‏ السلام هستند و چهار نفر پسینیان محمد و علی وحسن و حسین علیهم‏السلام؛ بعد از آن خوان طعام گسترده می‏شود و زائران قبور ائمه علیهم ‏السلام به (گرد) آن می‏ نشینند؛ بدانید که (در میان زائران قبور ائمه علیهم ‏السلام) مقام زائران قبر فرزندم از همه بلندتر و پر ارج‏تر است.»^{^[۱۷]}

حدیث ۱۸

قال الامام الجواد علیه ‏السلام: «ضمنت لمن زار قبر أبی الرضا علیه‏ السلام بطوس عارفا بحقه الجنه علی الله تعالی.» .

امام جواد علیه ‏السلام فرمود:

«کسی که قبر پدرم رضا علیه ‏السلام را در طوس با شناخت حق او (به اینکه حضرتش امام واجب الاطاعه است) زیارت کند، من نزد خدای تعالی بهشت را برای او ضمانت می‏کنم.»^{^[۱۸]}

حدیث ۱۹

قال الرضا علیه‏ السلام: «ما زارنی أحد من أولیائی عارفا بحقی الا شفعت فیه یوم القیامه.» .

امام رضا علیه‏ السلام فرمود:

«هیچ یک از دوستانم مرا با آگاهی به حقم (که امام واجب الاطاعه هستم) زیارت نمی‏کند مگر این که روز قیامت او را شفاعت خواهم کرد.»^{^[۱۹]}

حدیث ۲۰

قال الرضا علیه ‏السلام: «من شد رحله الی زیارتی أستجیب دعاؤه و غفرت له ذوبه، فمن زارنی فی تلک البقعه کان کمن زار رسول الله صلی الله علیه و آله، و کتب الله له ثواب ألف حجه مبروره و ألف عمره مقبوله، و کنت أنا و آبائی شفعاءه یوم القیامه، و هذه البقعه روضه من ریاض الجنه، و مختلف الملائکه، لا یزال فوج ینزل من السماء و فوج یصعد، الی أن ینفخ فی الصور.» .

امام رضا علیه ‏السلام فرمود:

«کسی که بار سفر به سوی من بربندد دعایش مستجاب و گناهانش آمرزیده می‏ شود، پس کسی که مرا در آن مکان زیارت کند، مانند کسی است که رسول خدا صلی الله علیه و آله را زیارت کرده باشد، خداوند برای او پاداش هزار حج و عمره‏ پذیرفته شده می ‏نویسد و من و پدرانم شفیعان او روز قیامت خواهیم بود؛ این بقعه بوستانی از بوستان های بهشت و محل رفت و آمد فرشتگان است؛ آن گونه که گروهی از آسمان فرو می‏ آیند و گروهی بالا می ‏روند، تا این که در صور دمیده شود.»^{^[۲۰]}

پی نوشت:

[۱] . وسائل الشیعه ج۱۰ ص۴۳۷.

[۲] . وسائل الشیعه ج۱۰ ص۴۳۸.

[۳] . وسائل الشیعه ج۱۰ ص۴۳۳

[۴] . بحار الانوار ج ۴۹ص ۲۸۳-۲۸۴

[۵] . اثبات الهداه ج۳ ص ۲۳۳

[۶] . وسائل الشیعه ج۱۰ ص۴۴۷

[۷] . وسائل الشیعه ۲ ص۴۳۹.

[۸] . بحار الانوار ج ۱۰۲ ص۳۶.

[۹] . الکافی ج۴ ص ۵۸۴.

[۱۰] . بحار الانوار ج ۴۹ ص۲۸۶.

[۱۱] . وسائل الشیعه ج۱۰ ص۴۴۶.