شیخ مجتبى محمدى عراقى(ره)

اشاره:

مرحوم آیه اللّه آقاى حاج شیخ مجتبى محمدى عراقى، یکى از محققین نامى حوزه علمیه قم به شمار مى رفت.معظم له در سال ۱۳۳۳ق، در کرهرودِ اراک در بیت علم و تقوا زاده شد. پدر بزرگوارش مرحوم آیه اللّه حاج آقا محمد عراقى (م۲۸صفر ۱۳۵۸ق) و او فرزند علامه آیه اللّه آخوند ملامحمدباقر عراقى (م۲۵ربیع الثانى ۱۳۱۵ق) ـ معروف به آخوند کبیر ـ و مادرش از نوادگان آخوند ملا محمود میثمى عراقى صاحب لوامع و قوامع و دارالسلام بوده است.

تحصیلات

فقید سعید، پس از تحصیلات ابتدایى به فراگیرى علوم دینى روى آورد و بخشى از مقدمات و سطح را نزد پدرش ـ که به امرِ علماى نجف براى هدایت دینى مردم به شهر کنگاور مهاجرت کرده بود ـ فرا گرفت و در ۱۳۴۹ق به زادگاهش بازگشت

اساتید

ادامه سطوح را در محضر حضرات آیات: شیخ محمد سلطان العلماء ـ صاحب حاشیه بر کفایه ـ و آقا سید محسن هفته اى فرا گرفت. در سال ۱۳۵۳ق به حوزه علمیه قم آمد و در مجلس درس مرحوم آیه اللّه حایرى شرکت جُست و پس از وفات ایشان (۱۳۵۵ق) به درس آیات عظام: سید محمدتقى خوانسارى و حجت کوه کمرى حاضر شد و مبانى علمى اش را استوار ساخت.

در ۱۳۵۸ق به دلیل وفات پدرش به کنگاور مهاجرت کرد و به اقامه شعائر دینى و هدایت مردم مسلمان پرداخت و مسجدى بزرگ و آبرومند بنیاد نهاد. سپس در سال ۱۳۷۰ق به قم بازگشت و مورد توجه مرحوم آیه اللّه بروجردى قرار گرفت و علاوه بر شرکت در درس هاى فقه و اصول معظم له و جلسات استفتاى ایشان، به تولیت مدرسه خان و مدیریت کتابخانه مدرسه فیضیه منصوب شد و خدمات فراوانى را به حوزه علمیه قم ارائه نمود، که تجدید بناى مدرسه خان به بهترین شکل و احیاى کتابخانه فیضیه و بازسازى آن و مرمّت و حفاظت کتاب هاى خطّى کتابخانه از آفت هاى طبیعى و تهیه فهرست کتابخانه و رسیدگى به امور نظام وظیفه روحانیون از آن جمله است. در سال ۱۳۷۷ق، براى حمل ضریح مطهر حضرت رقیه به سوریه و ترویج تشیع در آن کشور، سفرى بدانجا نمود که گزارش دیدارها و سخنرانى هایش در روزنامه هاى سوریه به چاپ رسید.

تالیفات

او پس از وفات آیه اللّه بروجردى، یکسره به تألیف و تحقیق روى آورد و آثار بسیارى به سامان رسانید که برخى از آنها عبارتند از:

۱. همراه با خورشید (خاطراتش از آیه اللّه بروجردى).

۲. علماى گمنام (شرح احوال اجداد و علماى کرهرود اراک).

۳. فهرست کتب کتابخانه مدرسه مبارکه فیضیه (۲ج)

۴. شرح زندگانى آیه اللّه حاج سید محمدتقى خوانسارى ـ که در ویژه نامه مجله حکمت در قم به چاپ رسیده است.

۵. دومین بشر یا على بن الحسین الاکبر(ع) (و شرح حال رجال بنى ثقیف)، مخطوط.

۶. لیله القدر ـ و اثبات آنکه شب قدر، شب ۲۳ ماه رمضان است. مخطوط.

۷. وقایع الایام. مخطوط.

۸. تقریرات درس فقه و اصول اساتیدش.

نیز وى یکى از پیشگامانِ تحقیق و چاپ کتاب هاى پیشینیان بود، که با همت بلندش کتاب هایى به چاپ رسید که عبارتند از:

۹. غوالى اللئالى ابن ابى جمهور احسائى (۴ج) برنده جایزه کتاب سال ۱۳۶۲ش.

۱۰. تفسیر کنز الدقائقِ محمد بن مشهدى قمى (۱۴ج)

۱۱. مجمع الفائده والبرهان محقق اردبیلى (۱۴ج) ـ با همکارى جمعى از علماء ـ کتاب سال ۱۳۶۳ش.

۱۲. المهذب البارع ابن فهد حلّى، برنده جایزه کتاب سال ۱۳۶۶ش.

وى از بیش تر اساتیدش و مراجع قم و نجف اجازه روایت، اجتهاد و امور حسبیه داشت و در جریان جنگ تحمیلى عراق علیه ایران، فرزند برومندش مهندس محمدتقى محمدى را به کاروان شهیدان انقلاب اسلامى تقدیم نمود. فروتنى و ساده زیستى از رفتارش، و تقوا و متانت از سیمایش نمایان بود.

وفات

سرانجام آن عالم بزرگوار و محقق خدمت گزار در حدود ۸۹ سالگى در روز جمعه ۲۴فروردین ۱۳۷۹ش (۱۸ محرم الحرام ۱۴۲۲ق) بدرود زندگى گفت و پیکرِ پاکش، عصر روز شنبه ۲۵ فروردین، پس از تشییع شایسته و نماز آیه اللّه حاج شیخ محمدتقى بهجت، در حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه ـ سلام الله علیها ـ به خاک سپرده شد.