میوه های بهشتی برای امام حسن (علیه السلام)

قرآن از میان خوراکی های بهشتی، بیشتر روی میوه ها تاکید کرده است. اساسا یکی از بهترین و سالم ترین و مفیدترین خوراکی های انسان، میوه ها هستند و اهمیت زیادی در تغذیه و تامین ویتامین های ضروری و مورد نیاز بدن انسان دارند. نقش میوه ها در طراوت و شادابی و سلامت انسان، موضوعی است که امروزه از نظر علمی به روشنی اثبات شده است.

در ادامه، به معجزه ای خواندنی درباره امام حسن مجتبی (علیه السلام) و حاضر شدن میوه بهشتی برای آن حضرت در سن کودکی اشاره می کنیم. امام سجاد (علیه السلام) به نقل از پدر بزرگوارش حضرت ابا عبداللّه الحسین (علیه السلام) چنین حکایت فرموده که:

روزى برادرم (حسن مجتبى علیه السلام) بیمار شد؛ هنگامی که بیماری اش بهبود یافت، نزد جدّمان رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)  که در مسجد نشسته بود، رفت و پیامبر (ص) او را در آغوش گرفت و فرمود: جدّت به فدایت باد، چه چیزی میل دارى؟ برادرم گفت: من خربزه مى خواهم.

جبرئیل (علیه السلام) که در محضر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بود پرواز کرد و رفت و پس از لحظاتى کوتاه نزد حضرت بازگشت و دامان خود را گشود؛ در دامانش، دو خربزه، دو انار، دو گلابى و دو سیب وجود داشت.

پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) با دیدن آن میوه ها، تبسّمى نمود و فرمود: خدا را سپاس که شما را همانند خوبان بنى اسرائیل قرار داد و برایتان نعمت هاى الهى و میوه هاى بهشتى فرستاده مى شود.

آن گاه جبرئیل (علیه السلام) میوه ها را تحویل امام حسن مجتبى (علیه السلام) داد و گفت: این میوه ها را به منزل بِبَر و با جدّت، پدرت، مادرت و برادرت تناول نما.

برادرم (حضرت مجتبى علیه السلام) میوه ها را به منزل آورد و هر روز، مقدارى از آن ها را تناول مى کردیم ولى تمام نمى شد تا آن که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) رحلت نمود و پس از این که خربزه را میل کردیم پایان یافت.

هنگامی که حضرت فاطمه زهراء (سلام الله علیها) رحلت نمود، انار نیز به پایان رسید؛ و همین که پدرم امیرالمؤمنین على (علیه السلام) رحلت نمود، گلابى هم تمام گردید.

امام حسین (علیه السلام) در ادامه فرمود: هنگامى که برادرم روزهاى آخر عمرش را سپرى مى نمود، من بر بالین بستر برادرم (امام حسن مجتبى علیه السلام) نشسته بودم که یکى از آن دو سیب تمام شد؛ و در نهایت یکى دیگر از سیب ها – که آخرین میوه بهشتى بود – براى من باقى ماند.

منبع: سیدهاشم بحرانی، مدینه المعاجز: ج ۳، ص ۲۶۲، ح ۸۸۲؛ ابن حمزه طوسی، الثّاقب فى المناقب: ص ۵۳، ح ۲۲