سید محمد طباطبایی(ره)

ولادت

آیت الله سید محمد طباطبایی (معروف به سید مجاهد) در سال ۱۱۸۰ ق. در خانه یکی از سادات دانشور کربلا چشم به دنیا گشود. پدر ایشان آیت الله سید علی طباطبایی بود. پس از گذشت سالها و رسیدن به سن تمییز رفته رفته دریافت که در چه خانواده‌ای نشو و نما یافته است بستگان نزدیک سید محمد همه از علما و دانشمندان زمان بودند. پدر بزرگ مادری‌اش علامه محمد باقر بهبهانی (متوفی ۱۲۰۱ ق.) معروف به وحید بهبهانی فقیه برجسته و بی‌نظیر آن عصر بود. در دوران مرجعیت وحید بهبهانی جان تازه‌ای در کالبد حوزه درسی کربلا دمیده شد. حوزه کربلا در آن عصر به مرکز علمی جهان شیعه تبدیل گشت و شاگردان مکتب کربلا سلسله جنبانان علم و فقاعت در سراسر عالم تشیع شدند و در جای جای جهان اسلام، مشهد، کاشان، قم، کاظمین، نجف، کربلا، تبریز و هندوستان اقدام به تشکیل حوزه‌های علمی نمودند. دو پسر وحید بهبهانی (دایی های محمد) یعنی آقا محمد علی طباطبایی و آقا عبدالحسین طباطبایی نیز از علمای ممتاز

تحصیلات و اساتید

وجود کسان دانشمند و فرزانه در میان بستگان نزدیکش بر افکار و آرمانهای او تأثیر گذار بود. تعلیم و تربیت او تحت نظر پدرش آغاز شد و تا مراحل عالی ادامه یافت.

شاگردان

۱. سید ابراهیم موسوی قزوینی معروف به صاحب کتاب ضوابط

۲. مولی محمد صالح برغانی

۳. ملا محمد نوری.

۴. ملا حسن یزدی‌

۵. شیخ احمد کرمانشاهی

۶. ملا اسد الله بروجردی

۷. ملا صفر علی لاهیجانی

۸. شریف العلما مازندرانی

۹. سید شفیع بروجردی

آیت الله سید محمد طباطبایی سال ۱۲۳۲ ق. در پی وفات پدر بزرگوارش به کربلا بازگشت در حالی که غم از دست دادن پدری که سالها درجوار افاضه‌اش بالیده بود بر دلش سنگینی می‌کرد.

پس از گذشت روزها رفته رفته گذشت زمان بر داغ از دست دادن پدر مرهم می‌نهاد و نیازها و مسائل زمان که از سوی مردم ابراز می‌شد
وی را به بازگشت به فعالیت و قبول مسؤولیتهای جدید وادار می‌کرد.

پس از چندی به کاظمین شهر امام کاظم ـ علیه السّلام ـ و امام جواد ـ علیه السّلام ـ مهاجرت کرد و در آن شهر مقدس اقامت کرد. در حالی که مقام مرجعیت جهان تشیع را بر عهده داشت.

تألیفات

۱. المفاتیح فی الاصول

۲. المناهل فی فقه آل الرسول

۳. الوسائل الی النجاه

۴. اصلاح

۵. جامع الاخبار

۶. الجهادیه

۷. مشکوه الجهاد فی ترجمه مصابیح الجهاد

وفات

سید محمد طباطبایی پس از چندی دچار سوء هاضمه سخت در ۱۳ جمادی الثانی ۱۲۴۲ ق. در شهر قزوین در اثر همان بیماری، در اوج مظلومیت و اندوه چشم از جهان فرو بست و پیکر مطهرش به کربلا انتقال داده و در آنجا به خاک سپرده شد .