دعا براى رفع غم و اندوه و گرفتارى ها

دعا براى رفع هرگونه غم و اندوه (از صحیفه سجادیه)

یا فارِجَ الْهَمِّ، وَ کاشِفَ الْغَمِّ، یا رَحْمنَ الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ وَ رَحیمَهُما،

اى گشاینده اندوه و از بین برنده غم، اى بخشنده و مهربان در دنیا و آخرت،

صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَ افْرُجْ هَمّى، وَ اکْشِفْ غَمّى، یا واحِدُ یَا

بر محمد و آل محمد درود فرست و غم و اندوه مرا از بین ببر، اى یگانه،

اَحَدُ یا صَمَدُ، یا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ، وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ،اِعْصِمْنى

اى یکتا، اى بى نیاز، اى کسى که نزاد و زاده نشد و براى او هیچ گاه شبیه و مانندى نبود. مرا از انجام گناه نگه دار

وَطَهِّرْنى،وَاذْهَبْ بِبَلِیَّتِى، «اَللهُ لاَ إِلَـهَ إلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ،لاَ تَأْخُذُهُ سِنَهٌ

و مرا پاک کن و گرفتارى ها را از من دور ساز هیچ معبودى نیست جز خداوند یگانه زنده، که قائم به ذات خویش است. هیچگاه خواب سبک

وَلاَ نَوْمٌ، لَّهُ مَا فِی السَّموتِ وَ مَا فِی الاَْرْضِ، مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِندَهُ

و سنگینى او را فرا نمى گیرد؛ آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است، از آن اوست. کیست که در نزد او، جز به فرمان او

إِلاَّ بِإِذْنِهِ،یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ، وَمَا خَلْفَهُمْ، وَ لاَ یُحِیطُونَ بِشَىء مِّنْ

شفاعت کند؟! آنچه را در پیش روى آنها ]بندگان [و پشت سرشان است مى داند؛ و کسى از علم او آگاه نمى گردد؛

عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَآءَ، وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّموتِ وَ الاَْرْضَ، وَ لاَیَـُودُهُ حِفْظُهُمَا

جز به مقدارى که او بخواهد. تخت (حکومت) او، آسمانها و زمین را در برگرفته؛ و نگاهدارى آن دو، او را خسته نمى کند.

وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ، لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ، قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَىِّ، فَمَن

بلندى مقام و عظمت، مخصوص اوست. در قبول دین اکراهى نیست. (زیرا) راه درست از راه انحرافى، روشن شده. بنابراین، کسى که

یَکْفُرْ بِالطَّغُوتِ وَ یُؤْمِن بِاللهِ، فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَهِ الْوُثْقَى لاَانفِصَامَ

به طاغوت ]بت و شیطان، و هر طغیانگر [کافر شود و به خداى ایمان آورد، به دستگیره محکمى چنگ زده است، که گسستن براى آن

لَهَا، وَاللهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ، اَللهُ وَلِیُّ الَّذِینَ ءَامَنُواْ، یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمتِ إِلَى

نیست. و خداوند، شنوا و داناست. خداوند، ولىّ و سرپرست کسانى است که ایمان آورده اند؛ آنها را از ظلمت ها، به سوى

النُّورِ، وَالَّذِینَ کَفَرُواْ أَوْلِیَآؤُهُمُ الطَّـغُوتُ، یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى

نور بیرون مى برد. (امّا) کسانى که کافر شدند، اولیاى آنها طاغوتها هستند؛ که آنها را از نور، به سوى

الظُّلُمتِ، أُوْلَـئِکَ أَصْحبُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَـالِدُونَ» * «بِسْمِ اللّهِ

ظلمتها بیرون مى برند؛ آنها اهل آتشند و همیشه در آن خواهند ماند. * بنام خداوند

الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ،مِن شَِرِّ مَا خَلَقَ، وَمِن شَرِّ غَاسِق

بخشنده بخشایشگر، بگو: پناه مى برم به پروردگار سپیده صبح، از شرّ تمام آنچه آفریده است؛ و از شرّ هر موجود شرور

إِذَا وَقَبَ، وَمِن شَرِّ النَّفَّـثَـتِ فِى الْعُقَدِ، وَمِن شَرِّ حَاسِد إِذَا حَسَدَ» *

هنگامى که شبانه وارد مى شود؛ و از شرّ آنها که با افسون در گره ها مى دمند؛ و از شرّ هر حسودى هنگامى که حسد مىورزد!

«بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ، مَلِکِ النَّاسِ، إِلَهِ

بنام خداوند بخشنده مهربان، بگو: پناه مى برم به پروردگار مردم، به مالک و حاکم مردم، به (خدا و) معبود

النَّاسِ مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ، اَلَّذِى یُوَسْوِسُ فِى صُدُورِ الَّناسِ،

مردم، از شرّ وسوسه گر پنهانکار، که در درون سینه انسانها وسوسه مى کند،

مِن الْجِنَّهِ وَ الَّناسِ» * «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ،

خواه از جنّ باشد یا از انسان! به نام خداوند بخشنده مهربان، بگو: خداوند، یکتا و یگانه است؛

اللَّهُ الصَّمَدُ، لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ، وَلَمْ یَکُن لَّهُ کُفُـواً أَحَدٌ» اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ

خداوندى است که همه نیازمندان قصد او مى کنند؛ (هرگز) نزاد، و زاده نشد؛ و براى او هیچ گاه شبیه و مانندى نبوده است! خدایا به تو عرض نیاز مى کنم،

سُؤالَ مَنِ اشْتَدَّتْ فاقَتُهُ، وَ ضَعُفَتْ قُوَّتُهُ، وَ کَثُرَتْ ذُنُوبُهُ، سُؤالَ مَنْ لا

نیاز کسى که نیازمندیش شدت یافته و نیرویش ضعیف شده و گناهانش فراوان گردیده، نیاز کسى که

یَجِدَ لِفاقَتِهِ مُغیثاً، وَ لا لِضَعْفِهِ مُقَوِّیاً، وَ لا لِذَنْبِهِ غافراً غَیْرَکَ،یا

براى بیچارگى اش فریادرس و براى ناتوانى اش نیرودهنده و براى گناهش بخشنده اى، جز تو ندارد. اى

ذَالْجَلالِ وَ الاِْکْرامِ،اَسْئَلُکَ عَمَلا تُحِبُّ بِهِ مَنْ عَمِلَ بِهِ، وَ یَقیناً تَنْفَعُ بِهِ

صاحب شکوه و بزرگى، از تو (توفیق انجام) عملى را مى طلبم که هر کس آن را انجام دهد وى را دوست دارى و یقینى مى طلبم که هر کس

مَنِ اسْتَیْقَنَ بِهِ حَقَّ الْیَقینِ فى نَفاذِاَمْرِکَ،اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ

به حق الیقین از آن رسد، در انجام فرمانت، از آن سود برد. خدایا بر محمد و آل

مُحَمَّد، وَ اقْبِضْ عَلَى الصِّدْقِ نَفْسى، وَ اقْطَعْ مِنَ الدُّنْیا حاجَتى، وَاجْعَلْ

محمد درود فرست و مرا در حالت صدق و راستى بمیران و نیازم را از دنیاقطع فرما و میل مرا

فیما عِنْدَکَ رَغْبَتى، شَوْقاً اِلى لِقائِکَ، وَ هَبْ لى صِدْقَ التَّوَکُّلِ عَلَیْکَ،

به سبب شوق به لقایت، فقط در آنچه نزد توست قرار ده. و توکل راستین به خودت را به من ببخش.

اَسْئَلُکَ مِنْ خَیْرِ کِتاب قَدْ خَلا،وَاَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ کِتاب قَدْ خَلا، اَسْئَلُکَ

خدایا از تو، خوبى هاى نامه عملم را مى طلبم و از بدى هاى آن به تو پناه مى برم. از تو مى طلبم

خَوْفَ الْعابِدینَ لَکَ، وَ عِبادَهَ الْخاشِعینَ لَکَ، وَ یَقینَ الْمُتَوَکِّلینَ عَلَیْکَ،

خوف بندگانى که تو را عبادت مى کنند و عبادت کسانى که در محضر تو خاشعند و یقین آنان که بر تو توکل مى کنند

وَتَوَکُّلَ الْمُؤْمِنینَ عَلَیْکَ، اَللّهُمَّ اجْعَلْ رَغْبَتى فى مَسْئَلَتى مِثْلَ رَغْبَهِ

و توکل کسانى که بر تو ایمان دارند. خدایا میل و رغبتم را در خواسته ام، همانند رغبت

اَوْلِیآئِکَ فی مَسائِلِهِمْ، وَ رَهْبَتی مِثْلَ رَهْبَهِ اَوْلِیائِکَ، وَاسْتَعْمِلْنى فى

اولیایت در خواسته هایشان و ترسم را چونان ترس اولیایت قرار ده و مرا در مسیر

مَرْضاتِکَ عَمَلا لااَتْرُکُ مَعَهُ شَیْئاً مِنْ دینِکَ مَخافَهَ اَحَد مِنْ خَلْقِکَ،اَللّهُمَّ

خشنودیت چنان به کار وادار، که هرگز از ترس احدى از بندگانت دینت را رها نسازم. خدایا

هذِهِ حاجَتى فَاَعْظِمْ فیها رَغْبَتى، وَ اَظْهِرْ فیها عُذْرى، وَلَقِّنى فیها

این حاجت من است، رغبت مرا براى رسیدن به آن زیاد گردان (و در صورت عدم انجام آن) عذرم را آشکار گردان و حجت و دلیلم را در آن به من

حُجَّتى، وَ عافِ فیها جَسَدى، اَللّهُمَّ مَنْ اَصْبَحَ لَهُ ثِقَهٌ اَوْ رَجاءٌ غَیْرُکَ،

این حاجت من است، رغبت مرا براى رسیدن به آن اگر کسى اعتماد و امیدى جز تو داشته باشد،

فَقَدْ اَصْبَحْتُ وَ اَنْتَ ثِقَتى وَ رَجائى فِى الاُْمُورِ کُلِّها، فَاقْضِ لی بِخَیْرِها

به یقین من روزگارم را با اعتماد و امیدم در همه کارها به تو مى گذرانم. پس تو نیز عاقبت خیر براى من

عاقِبَهً، وَ نَجِّنى مِنْ مُضِلاّتِ الْفِتَنِ، بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ،

مقرّر فرما و مرا از فتنه هاى گمراه کننده نجات ده، به لطف و رحمتت اى مهربان ترین مهربانان

وَصَلَّى اللهُ عَلى سَیِّدِنا مُحَمَّد رَسُولِ اللهِ الْمُصْطَفى،وَعَلى آلِهِ الطّاهِرینَ.(۱)

و درود خدا بر سرور ما محمد فرستادهو برگزیده خدا و بر خاندان پاکش باد.

1. صحیفه سجادیه، دعاى ۵۴.