دعای امام حسن(علیه‌السلام) و نزول مائده آسمانی

اشاره:

دعا چیزی است که خداوند متعال در قرآن کریم به آن ارج نهاده و خداوند وعده داده هر که او را بخواند دعیش را مستجاب می. هرچند برای استجابت دعا شرایطی وجود دارد که تمام این شرایط در پیامبران و اولیای الهی فراهم است. از این‌رو دعای امامن معصوم در درگاه خدای متعال مستجاب است. در این نوشته مختصر قصه ای درباره دعای امام حسن مجتبی(علیه‌السلام) بیان گردیده است.

یکى از اصحاب امام حسن مجتبى (علیه‌السلام) گفت:

روزى آن حضرت از شهر مدینه منوّره عازم شهر شام شد.

من نیز با عدّه اى – که تعداد آن ها هفتاد نفر بود – به همراه حضرت حرکت کردیم .

امام (علیه‌السلام) هنگام حرکت ، روزه بود و هیچگونه آذوقه و زاد و توشه اى همراه خود برنداشته بودیم .

چون مقدارى از مسافت را پیمودیم ، خورشید غروب کرد و نماز مغرب و عشاء را به امامت آن حضرت خواندیم ؛ و بعد از نماز، حضرت دست به دعا برداشت.

و هنگامى که دعایش به درگاه خداوند متعال پایان یافت، ناگاه متوجّه شدیم که درى از آسمان گشوده شد و ملائکه الهى به همراه زنبیل هایى که پر از میوه و اشیاء خوراکى بود، وارد شدند.

و سپس آن غذاهاى داغ و لذیذ؛ و همچنین میوه ها را جلوى میهمانان امام حسن مجتبى (علیه‌السلام) چیدند؛ و همه ما به همراه آن حضرت از آن غذاها و میوه ها میل کردیم .

و چون بسیار خوش طعم و لذیذ بود؛ و از جهتى ما نیز راه زیادى را پیموده بودیم و خسته و گرسنه شده بودیم ، طبیعى بود که زیاد خوردیم .

ولى بدون آن که چیزى از غذاها و میوه ها کم شده باشد، ملائکه آن ها را جمع کرده و به آسمان بالا بردند[۱]

پی نوشت:

[۱] . مدینهالمعاجز: ج ۳، ص ۲۳۵، ح ۸۵۴، اثبات الهداه : ج ۲، ص ۵۶۱، ح ۲۵.