خانه های مجردی بستر رفتارهای غیراخلاقی

بخشی ازجوانان کشور ما، زندگی مجردی خود را در خانه های مجردی می گذرانند.‌ این مساله متاسفانه در کلانشهرها نمود بیشتری داشته و هشداری برای خانواد‌ه ها محسوب می شود. واقعیت‌ این‌ است که خانواده ها، خواسته و ناخواسته، زمینه را برای زندگی مجردی فرزندانشان فراهم کرده و در برابر‌ این دگرگونی و تمایلات جوانان، سکوت می کنند.

البته همه خانه های مجردی، کثیف و بی نظم نیست و بر خلاف تصور عمده کسانی که تا عبارت «خانه مجردی» به گوششان می خورد، ابرو در هم می کشند، تعداد کمی از خانه های مجردی، ساکنانی زندگی می کنند که زیر سقف آن دست به کارهای خلاف قانون می زنند.

جرم انگاری تجرد و هراس جامعه از در اختیار قرار دادن امکان سکونت به افراد مجرد، می تواند بیش از پیشگیری از وقوع جرم، خود، عامل سوق یافتن افراد به ویژه جوانان به سمت اعمال مجرمانه در اثر نوعی سرخوردگی اجتماعی باشد.

در شرایطی که وضعیت اجتماعی به گونه ای پیش می رود که آمار افراد مجرد جامعه، مدام در حال افزایش است، عواملی همچون تورم فزاینده، بیکاری، افزایش آمار طلاق، تغییر شیوه های زیست و… موجب تشدید‌ این روند شده اند؛ در چند مدت گذشته، بحث جمع آوری خانه های مجردی موجی از نگرانی را در میان شهروندانی که ناچارند به این طریق زندگی کنند، برانگیخته است.

به هر حال یکی دانشجوست و می خواهد درس بخواند، دیگری از همسرش جدا شده و حوصله کسی را ندارد، یکی برای کار از شهرستان به تهران آمده، یکی دیگر به دلیل بالا رفتن سن‌ ازدواج و اختلاف نظر با خانواده‌ و هزار و یک دلیل دیگر، خانواده‌ را مجاب می کند تا به اسم حس استقلال طلبی یا تمرین زندگی، با گرفتن خانه مجردی موافقت کنند.‌

این کالای وارداتی که از نظر بعضی کارشناسان، تکرار اشتباهات فرهنگ غرب است مدتی است که بین خانواده های ایرانی ریشه دوانده و نگرانی هایی را‌ ایجاد کرده است.

وقت آن فرا رسیده که مسئولان با نگاهی دقیق تر و کارشناسانه تر و با کمک خواستن از جامعه شناسان، به بررسی دوباره بعضی از سیاست گذاری های اقتصادی مثل انبوه سازی خانه های ۵۰ متری بدون توجه به عوارض اجتماعی آن بپردازند.

حدود ۷۰ درصد دخترانی که زندگی مجردی دارند هرگز ازدواج نخواهند کرد. بر اساس گزارش ها ۳۰ درصد از دختران در پنج استان بزرگ در خانه های مجردی زندگی می کنند.

اصولا دخترانی که در خانه های مجرد زندگی می کنند، امکان ازدواج برای آنها به مراتب سخت تر است چرا که اصولا پسرانی که قصد ازدواج با‌ این گونه دخترها دارند، شاید کمی محتاط تر باشند و یا‌ این که اصلا ازدواج نکنند. یکی از دلایل عمده شیوع زندگی های مجردی را خانه های کوچک است.

سال هاست تبلیغ هایی که صورت می گیرد روی ساختن خانه های کوچک است و تمام خانه های مهر و سایر ساختمان هایی که توسط دولت و نهادهای دولتی ساخته می شود ۶۰ – ۵۰ متری هستند.

شهرداری نیز به ساختمان هایی که زیر ۶۰ – ۵۰ متر ساخته شوند مالیات های کمتری اختصاص می داد. از‌ این رو می توان نقش سیاست و برنامه ریزی دولتی را در زندگی مردم در خانه های کوچک مشاهده کرد.

به نظر می رسد وقت آن فرا رسیده که مسئولان با نگاهی دقیق تر و کارشناسانه تر و با کمک خواستن از جامعه شناسان، به بررسی دوباره بعضی از سیاست گذاری های اقتصادی مثل انبوه سازی خانه های ۵۰ متری بدون توجه به عوارض اجتماعی آن بپردازند. به راستی یک خانواده ۶ یا ۵ نفره چگونه می تواند در یک فضای ۵۰ متری زندگی کند؟

انواع خانه های مجردی

خانه های مجردی، نوعی از منازل و سکونتگاه ها هستند که خانواده های یک نفره و یا شبهه خانواده ها در قالب دوستان، همکلاسی ها و همکاران دو یا سه نفره یا بیشتر در آنها به زندگی مشغول هستند. از نگاه رفتار اجتماعی خانه های مجردی را می توان به چند گروه تقسیم کرد:

اول: خانه های دانشجویی (یعنی به خاطر کمبود خوابگاه ها، مخصوصا در شهرستان ها اکثریت دانشجویان مجبور به اقامت در خانه های بیرون از محوطه دانشگاه ها هستند و در‌این صورت است که با دوستان خود منزل اجاره می کنند و ضمن تحصیل به زندگی مشغول هستند.

در صورتی که این دانشجویان در شهرهای بزرگ مخصوصا تهران باشند بعد از پایان تحصیلات نیز به زندگی در‌ این گونه خانه ها ادامه داده و برای ادامه تحصیل یا اشتغال در آنها زندگی می کنند.

دوم: خانه هایی که بعضی از کارمندان، مجبور به اقامت در آنها هستند.

سوم: خانه های مجردی که افراد متاهل یا مجرد، برای دور بودن از خانواده و اجرای برنامه های خوشگذرانی تهیه می کنند که منظور از خانه های مجردی،‌ این گروه از منازل می باشند.

فاصله گرفتن فرزندان از والدین و تشکیل خانواده های تک هسته ای که همین موضوع باعث ضعف علاقه به ازدواج در جوانان می شود و ادامه این گونه زندگی ها به صورت اجبار، منجر به بروز ناهنجاری های رفتاری می شود.

آثار منفی خانه های مجردی

آثار منفی خانه های مجردی عبارتند از: فاصله گرفتن فرزندان از والدین و تشکیل خانواده های تک هسته ای که همین موضوع باعث ضعف علاقه به ازدواج در جوانان می شود و ادامه‌ این گونه زندگی‌ها به صورت اجبار، منجر به بروز ناهنجاری های رفتاری می شود.

افزایش خانه مجردی تاثیر مستقیم در رفتارهای ناهنجار دارد

افزایش خانه های مجردی تاثیر مستقیم در بروز رفتارهای ناهنجار دارند و اعتیاد و مصرف مشروبات الکلی و سایر روابط غیراخلاقی، محصول این خانه ها هستند.

برای پیشگری از گسترش‌ این گونه خانه ها دانشگاه ها باید برای دانشجویان خوابگاه هایی تهیه کرده و اجازه ندهند که گرایش به‌ این گونه منازل افزایش یابد.

از آنجا که افراد ساکن در این خانه ها در دوره تحصیل و اشتغال نقل و انتقال تجربه های منفی انجام می گیرند در کنار نقل و انتقال تجارب منفی ناهنجاری های رفتاری نیز منتقل می شوند.

دور شدن از ازدواج، برای دختران در خانه مجردی

دختران ساکن در خانه های مجردی، در دوره اشتغال و تحصیل نیز با توجه به بافت فکری تیم های ساکن، از ازدواج کناره گرفته و گرایش چندانی به جدا شدن از دوستان خود ندارند. اگر سری به بنگاه های معاملات ملکی محل بزنید، موارد زیادی را برای رهن و اجرای مجردها خواهید دید که نشان از افزایش تقاضا برای زندگی مجردی بین جوانان‌ ایرانی است.

افراد زیادی از جمله مجردها به املاک مراجعه می کنند تا یا خانه اجاره کنند و یا‌ این که بخرند. بعضی از‌ این افراد، دانشجوی شهرستانی هستند که به تهران می آیند و تا زمانی که درس خود تمام شود، از‌ این خانه ها استفاده می کنند و بعضی دیگر دوست دارند که تنها زندگی کنند.

منبع: تبیان؛ با تغییراتی