تربیت فرزند یک محصول مشترک

درست است زمانی که شما هر دو خسته و یا پرمشغله هستید، حفظ و تداوم یک تعامل خوب، دشوار است اما این دقیقا باارزش ترین تلاشی است که شما می‌توانید برای جلوگیری از بزرگ شدن موضوعات کوچک و کم اهمیت، و تبدیل شدنشان به مشکلات بزرگ انجام دهید…

همه ما می‌خواهیم فرزندانمان مان را با عشق و علاقه، هوش و زیرکی و تمام ارزشهایی که قرار است با آنها زندگی کند، بزرگ کرده و پرورش دهیم. اما واقعا چگونه این مهم دست یافتنی می‌شود؟

اتخاذ یک روش دقیق، ما را راهنمایی می‌کند که چگونه در مورد مسایل و چالش‌های روز به روز، تصمیم‌گیری کنیم. فرزندان ما برای رشد و یادگیری، احتیاج به آزادی دارند. آنها نیاز دارند فرصت کافی در اختیارشان قرار داده شود که انتخاب کنند و محدودیت‌ها و مسئولیت‌ها را یاد بگیرند.

برای ایجاد پل ارتباطی و پر کردن شکاف بین ما و فرزندمان، باید سعی کنیم که خودمان را جای آنها بگذاریم و از دیدگاه و منظر آنها، به دنیا نگاه کنیم. باید یادمان باشد که قبل از هرگونه واکنش، کمی تامل کنیم؛ ببینیم چرا فرزندمان، رفتار خاصی دارد و یا چرا این توجیه و تفسیر خاص را دارد.

البته تمام والدین درباره تربیت فرزندان، با هم جر و بحث می‌کنند. گاهی اوقات به نظر می‌رسد که آنها متعلق به هر دوی شما هستند و گاهی نیز ممکن است به نظر برسد که اتخاذ روش تربیتی فرزندان، یکی از شما (والدین) را در مقابل دیگری قرار می‌دهند و آنگاه، قیل و قال شروع می‌شود.

وقتی زوجین تصمیم بگیرند که تربیت فرزندان را با همکاری هم بر عهده بگیرند، مهمترین اقدامی که آنها می‌توانند در قبال هم انجام دهند، عبارت است از چگونه صحبت کردن درباره استرس‌ها و تنش‌ها و اختلاف نظرها با هم.

درست است زمانی که شما هر دو خسته و یا پرمشغله هستید، حفظ و تداوم یک تعامل خوب دشوار است اما این دقیقا باارزش ترین تلاشی است که شما می‌توانید برای جلوگیری از بزرگ شدن موضوعات کوچک و کم اهمیت؛ و تبدیل شدن‌شان به مشکلات بزرگ انجام دهید. ضمنا فرزندان، با ملاحظه سبک برخوردی والدین پیرامون مشکلات، می‌آموزند که چطور اختلافات و مشکلات را حل و فصل کنند.

تحقیقات نشان می‌دهد که موارد ذیل برای دستیابی زوجین به احساس نزدیکی(در تربیت فرزندان) مهم هستند:

** اعتقاد و باور داشتن بر این که همسرتان توانایی یک والد خوب شدن را داراست.

** قدردانی و تشکر و احترام گذاشتن به همسرتان و همراهی وی در چالش‌های مختلف زندگی روزمره

** حمایت کردن از تصمیمات و سخت‌گیری‌های والدین گونه همدیگر (حتی اگر شما به طور صد درصد با آنها موافق نیستید).

** تحقیر نکردن همسرتان از طریق سرزنش و نکوهش و انتقاد کردن از او

** تقسیم کردن مهربانه و دوستانه مسئولیت و کارهای خانه

** احترام گذاشتن و حمایت کردن از تصمیمات همسر

** مشارکت و درگیر شدن با یکدیگر در روند رشد و تعالی فرزندان

** با هم (مانند یک گروه) کار کردن و فهم و تشخیص پیشرفت همسر در ایفای نقش والد بودن

برای ایجاد پل ارتباطی و پر کردن شکاف بین ما و فرزندمان، باید سعی کنیم که خودمان را جای آنها بگذاریم و از دیدگاه و منظر آنها به دنیا نگاه کنیم.

به جملات زیر نگاهی بیندازید. آنها به شما کمک می‌کنند که ببینید قدرت شما به عنوان یک زوج هنگام پدر و مادر شدن، چه میزان است و سپس پاسخ‌های خود و همسرتان را مقایسه کنید:

** ما قادریم وظایف مربوط به امور منزل و مسئولیتهای پدر و مادر بودن را دوستانه با هم تقسیم کنیم.

** احساس دلگرمی و اطمینان می‌کنم، همسرم مرا درک می‌کند و این در ایفای نقش والدینی بسیار مهم است.

** من قادرم که همسرم و چیزهایی که والد بودنش را تحت تاثیر قرار می‌دهد درک کنم.

** ما قادریم چالش‌های مربوط به والدین بودن را با هم حل و فصل کنیم.

** ما ارزشها و ایده‌های یکسان مان را به عنوان یک پدر و مادر با هم به مشارکت می‌گذاریم و رویاها و آرزوهای یکسانی برای فرزندانمان داریم.

** من قادرم از تصمیم همسرم در مقابل فرزندانم حمایت کنم.

** احساس دلگرمی دارم زیرا همسرم در مقابل فرزندانمان از من حمایت می‌کند.

با یک نگاه دقیق به پاسخ‌هایتان، ممکن است متوجه شوید که در برخی حوزه‌های ارتباط با همسرتان، احساس متفاوتی دارید. هدف این تمرین، انتقاد و نکوهش همدیگر نیست بلکه تشخیص احساساتی است که سبب می‌شود احساس اتحاد و یکی بودن بکنید، نه احساس تنهایی؛ و در مرحله بعد، کار کردن روی این احساسات.

لذا اگر یکی از شما پاسخ داد که کارهای منزل به طور دوستانه و منصفانه میانتان تقسیم نشده، وقت آن است که سعی و تلاش کنید، فکر کنید و دنبال راهی یا کاری بگردید که با انجام آن، قادر شوید کمی شرایط را بهبود ببخشید. گاهی اوقات گوش دادن به یکدیگر و کمی تغییرات کوچک، تفاوت‌های بزرگی ایجاد می‌کنند.

ممکن است احساس کنید که شما قادرید بیشتر اوقات از همدیگر پشتیبانی کنید اما همواره مسایل خاصی هست که همیشه روی آن توافق ندارید. به عنوان مثال برخی موضوعات نظم و انضباط مثل ساعت خواب بچه ها، ساعت مراجعه بچه‌ها به منزل، دوستان خاص و ویژه داشتن، تکلیف درسی و …

در این موارد تلاش کنید بفهمید چرا اینها نقاط کور و گره ارتباط شما با همسرتان هستند. ممکن است یکی از شما بیش از دیگری نگران برخی مسایل باشد. اگر می‌توانید نسبت به ترس یا نگرانی پشت یک تصمیم انضباطی خاص، صادق باشید. ممکن است بتوانید در این موضوع خاص، به طرز تفکر مشابهی دست بیابید. به یاد داشته باشید لازم نیست روی همه چیز، توافق کنید.

آنچه مهم است این است که در طرز برخورد با فرزندان و موضوعات مربوط به آنها، متحد باشید. اعتقاد داشتن به توانایی‌تان، مهمترین جنبه کار گروهی والدین است.

بنابراین شروع کردن با موضوعاتی که بیشتر نسبت به آنها خوش بین و دلگرم هستید، بهتر است. همیشه در زندگی فراز و فرود هست اما زوجینی که معتقدند می‌توانند موفق شوند، به احتمال بیشتری می‌توانند پس از برخورد با یک مشکل، به عقب بازگردند و کارها را درست مدیریت کنند.

فرزندان شما باید بدانند که در این خانه، مقررات ثابت است و نوعی ثبات ضمنی را در فضای خانه احساس کنند نه این که به این نتیجه برسند که مقررات مادر با مقررات پدر، متمایز است و لذا ” از این ستون به آن ستون فرج است!”

بخش خانواده ایرانی تبیان؛ مریم عطاریان