بهائیان از نظر اخلاقی و امور جنسی و زناشویی

آیین بهاییت که ساخته و پرداخته استعمار می‌باشد، روحی متضاد و ناسازگار با تعالیم دین مبین اسلام دارد، و در خیلی جاها برخلاف آموزه‏‌‌های دین اسلام احکام جعل کرده و با توجه به اینکه بهاییت هیچ ربطی به دین اسلام نداشته آنان هیچ اعتنایی به حلال و حرامی که در دین اسلام مطرح است ندارند

آیین بهائیت که ساخته و پرداخته استعمار می باشد، روحی متضاد و ناسازگار با تعالیم دین مبین اسلام دارد، و در خیلی جاها برخلاف آموزه های دین اسلام احکام جعل کرده و با توجه به اینکه بهائیت هیچ ربطی به دین اسلام نداشته آنان هیچ اعتنایی به حلال و حرامی که در دین اسلام مطرح است ندارند.
آنان در امر ازدواج آموزه هایی کاملاً مغایر با آموزه های اسلام دارند، مانند: ازدواج اجباری زن و مرد پس از مرگ یکی از زوجین ظرف ۹۰ تا ۹۵ روز، تجویز زنای محصنه و سپردن ناموس به دیگری جهت باردار شدن (در صورتی که خود چنین استعدادی نداشته باشد)، ازدواج با محارم و… نمونه ای از این آموزه هاست. بسیاری از اموری که در مورد امور جنسی و اخلاقی در بهائیت تشریع شده، نه تنها مخالف با دین اسلام است بلکه مخالف با شأن انسانی می باشد.

ازدواج از نظر بهائیت:

در آیین بهائیت ازدواج امری واجب است، تا بدینوسیله نسل باقی بماند در آیین بهائیت ازدواج فقط باید با شخصی که بهائی است صورت گیرد و با غیر بهائی ازدواج نباید کرد.[۱]
در مکتب بهائیت عقد ازدواج با حضور شهود صورت گرفته، و مبلغ مهریه که برای زن شهری، ۹۵ مثقال طلا و برای زن روستایی ۹۵ مثقال نقره است، باید در همان مجلس پرداخت شود.[۲]
ازدواج در مکتب بابیه و بهائیه با رضایت زوجین است، و ولی و وکیل نقشی ندارند. و صیغه عقد آنان چنین است «اننی انا الله رب السموات و الارض رب کل شیء رب ما یری و ما لا یری رب العالمین.»[۳]
حداقل مهریه در این آیین ۱۹ مثقال طلا و حداکثر ۹۵ مثقال است، و بالا و پایین تر از این مقدار نکاح را باطل می کند. در آیین بهائیت سن مخصوصی برای ازدواج جهت دختران وجود دارد، و آن این که، هر دختری که به سن یازده سال برسد او را مجبور به ازدواج می کنند و او اختیاری ندارد که از ازدواج امتناع ورزد.[۴]

موارد ازدواج جایز:

در آیین بهائیت فقط ازدواج با زنان پدر حرام است، بهاء می گوید: «من همسران پدرانتان را بر شما حرام نمودم.»[۵] و غیر این موارد مانند ازدواج با خواهر، عمه، خاله، برادرزاده، دختر خواهر، مادران رضاعی و خواهران رضاعی همگی حلال است.»[۶] استدلال آنان این است که، تا مادامی که بهائیت در اقلیت اند، ازدواج با این گروه ها اشکالی ندارد.
یکی از عقوباتی که برای مرد در نظر می گیرند، عدم مقاربت با زن است، مانند مواردی که شخصی را زندانی کند، ولو به مدت یک ساعت، که در این صورت حق مقاربت با زن خویش را ندارد، و اگر برخلاف این عمل کرد، هر ماه ۱۹ مثقال طلا باید بدهد، و اگر بچه ای نیز از این مقاربت بوجود آید، شهود باید از او نفی کنند.[۷]

مرگ و طلاق زوجین:

در آیین بابیت اگر یکی از زوجین از دنیا برود، اگر متوفی زوج باشد بر زوجه واجب است که بعد از ۹۵ روز حتماً ازدواج کند، و اگر زوجه باشد مرد باید ظرف مدت ۹۰ روز ازدواج کند.[۸]
در این مکتب اگر زوجه ببیند که شوهر او از بهائیت خارج شده، چنانچه قدرتی داشته باشد، می تواند شوهر خود را شبانه کشته و تمام دارائی او را تصاحب کند.[۹]
طلاق در آیین بهائیت بدست مرد است، و اگر مردی بخواهد همسر خویش را طلاق دهد، یک سال زن را رها می کند و اگر به محبت او بازنگشت و پشیمان نشد، طلاق می دهد و اگر خواست برگرداند (بعد از مدت مذکور) قبل از نوزده روز جایز نیست، و اگر طلاق ۱۹ بار بر یک زن واقع شود، دیگر حلال نمی گردد و مرد حق رجوع ندارد.[۱۰]

امور اخلاقی

در آیین بهائیت برخی از امور ضداخلاقی، که در تمام شرایع الهی حرام شمرده شده اند، حلال بوده و ارتکاب آن ها را جایز می دانند که به برخی از آن ها اشاره می کنیم.

۱. زنای محصنه:

زنای محصنه در آیین اسلام حرام و حکم رجم دارد، در ادیان یهودیت و مسیحیت نیز چنین چیزی جایز نمی باشد. ولی از آنجایی که در مکتب بهائیت تأکید بر تکثیر نسل است، زنا را جایز می داند. آنان در صورتی که کسی بچه دار نشود، و مشکل از ناحیه مرد باشد، می تواند از برادر بهائی خویش در این امر کمک گرفته، و ناموس خویش را در اختیار او قرار دهد، بنابراین غیرت و ناموس برای آنان اهمیتی نداشته، و این مسأله زنا محسوب نمی شود.[۱۱]
حتی تصریح دارند که اگر یکی از زوجین مانع از ظهور نسل گردد، طرف مقابل او از هر راهی می تواند صاحب نسل گردد.[۱۲]

۲. جواز استمناء:

در مکتب بهائیت، استمناء حلال شمرده شده است، و علی محمد می گوید: آنچه در رؤیا می بینید، موجب جنابت می شود از شما عفو شده است، و نیز عفو شده که شما خود از خویشتن منی بیرون آورید.[۱۳]

۳. عدم پرهیز از فضولات حیوانات.

علی محمد می گوید: هفدهم آن که از آنچه از حیوان (سگ و خوک و…) بیرون می آید پرهیز نکنید، مگر این که لطافت را دوست داشته باشید.

امور معاشرت:

در این آیین ارتباط با طبقات غیر بابی ممنوع شده و هر طبقه ای فقط با طبقه خود باید ارتباط داشته باشد. و اختلاط با غیر بهائی ها حرام است، و هیچ سلسله ای نباید هیچ نفسی از غیر جنس خود را ببیند.[۱۴]
مسافرت زوجین بدون دیگری ممنوع است، و اگر یکی از آن دو بیشتر از یکسال به تنهایی مسافرت کند، باید به طرف مقابل کفاره بدهد.[۱۵]
در آیین بهائیت اختلاط اجتماعی زنان با مردان جایز است، و می توان گفت که آنان در این زمینه به نوعی اباحی گری را قائل اند.[۱۶]
چون در مورد لواط علی محمد سکوت کرده بعضی اطرافیان او استفاده جواز کرده اند، حتی با خدمتکار خود می تواند در آمیزد ولی با او ازدواج نکند.
نتیجه: بنابراین در امور زناشویی، جنسی و اخلاقی، اموری کاملاً مغایر با شئونات اسلامی، و انسانی دارند، و به هیچ نوع تقیّدی در امور جنسی پای بند نمی باشند.

پی نوشت:

[۱] . ح.م.ت، محاکمه و بررسی باب و بهاء، نشر مصطفوی تهران، سال ۱۳۴۶ ش، ج ۱، ص ۱۴۷.
[۲] . همان.
[۳] . شراج الدین، احمد ولی، البهائیه و النظام العالمی الجدید، نشر مطبعه الداودی دمشق، ۱۹۹۴ م، ج ۱، ص ۴۸۸.
[۴] . همان، ص ۴۸۹.
[۵] . نجار، عامر، البهائیه و جذور البابیه، نشر مؤسسه الجامعه للدراسات النشر و التوزیع بیروت، چ اول ۱۹۹۹ م، ۱۴۱۹ هـ ، ص ۱۰۱.
[۶] . همان.
[۷] . البهائیه و النظام العالمی الجدید، ج۱، ص ۴۸۹.
[۸] . همان.
[۹] . محاکمه و بررسی باب و بهاء، ج ۲-۱، ص ۱۴۸.
[۱۰] . البهائیه و النظام العالمی الجدید، ج ۱، ص ۴۸۹.
[۱۱] . طباطبائی، مصطفی حسینی، ماجرای باب و بهاء، انتشارات روزنه، چاپ دوم، سال ۱۳۷۹ ش، ص ۸۲.
[۱۲] . محاکمه و بررسی باب و بهاء، ج ۱ و ۲، ص ۱۴۸.
[۱۳] . ماجرای باب و بهاء، ص ۱۱۶.
[۱۴] . ماجرای باب و بهاء، ص ۱۲۰-۱۲۱.
[۱۵] . البهائیه و النظام العالمی الجدید، ج ۱، ص ۴۸۹.
[۱۶] . البهائیه و النظام العالمی الجدید، ج ۱، ص ۴۸۹.