اثبات الوصیه

کتاب اثبات الوصیه تألیف ابی الحسن علی بن الحسین بن علی المسعودی است.

ناشر: دارالضواء، بیروت.

شماره صفحه ها: ۲۹۵.

مسعودی، در شهر بابِل دیده به جهان گشود و در بغداد به کسب دانش پرداخت۱. سپس برای ادامه تحصیل، به مصر سفر کرد و از آن جا برای استفاده از علمای بصره، راهی آن دیار شد، از دانشمند برجسته بصره، از جمله: ابا خلیفه الحمحی بهره گرفت۲.

در سال ۳۰۹ هـ . ق. از شهرهای فارس و کرمان دیدن کرد و مدتی در استخر فارس اقامت گزید و از عالمان آن منطقه بهره جست، از آن جا به هند و چین سفر کرد. این مرحله از سیر و سیاحت علمی خود را در عمان به پایان برد.

در سال ۳۱۴ هـ . ق. مرحله دیگری از هجرت علمی خود را از عمّان آغاز کرد و به ماوراء آذربایجان، گرگان، فلسطین و شام رفت. در سال ۳۳۲ هـ . ق. عازم انطاکیه و سپس مصر شد. در مصر اقامت گزید و در جمادی الآخر سال ۳۴۵ هـ . ق. یا ۳۶۳ هـ . ق. در همان جا به درود حیات گفت.۳

مسعودی را از بزرگان دانش رجال و تراجم،شخصیت برجسته علمی، جلیل القدر، مورد اطمینان و بزرگوار معرفی کرده اند۴.

از مسعودی، آثار ارزنده ای در موضوعات گوناگون به یادگار مانده که از آن جمله است: اثبات الوصیه. کتاب ارزشمند اثبات الوصیه، موضوعات: تاریخی و اعتقادی و… را در بر دارد. ابتدا، به بیان جنود عقل و جهل، خلق جن و ناس وسجود ملائکه پرداخته است، آن گاه، جریانهای تاریخی را از هبوط آدم، رسالت انبیاء الهی و مردان بزرگ، تا ولادت پیامبر اکرم اسلام(ص)، به بحث می گذارد.

بعد می پردازد به چگونگی انتقال پیامبر(ص) از اصلاب انبیاء و حوادث صدر اسلام: دعوت خصوصی و عمومی، معراج و هجرت پیامبر(ص) و نزول قرآن، اثبات امامت تک تک ائمه(ع)، از نظر تاریخی در محدوده تاریخ ائمه(ع) جریانهایی که در عصر هر امامی اتفاق افتاده، شیوه برخورد آنان با حاکمان زمان و عکس العملهای حاکمان را به رشته تحریر در می آورد. در پایان، امامت امام عصر(عج) را از زبان مخبران صادق اثبات می کند و موضوعاتی را به شرح زیر، در باب امامت امام دوازدهم و مسأله غیبت وی، به بوته بررسی می نهد: امام زمان فرزند کیست؟

۱.ویژگیهای حضرت.

۲. انتظار فرج.

۳. نشانه های ظهور.

۴. مقابله حضرت به هنگام ظهور با ستمکاران و…

پی نوشت: 

۱ . (مروج الذهب)، مسعودی، ج۱/۲۷۳، دارالمعرفه، بیروت.

۲ . (اعیان الشیعه)، ج۴۰، ص۱۹۸.

۳ . (شذرات الذهب)، ابن العماد الحنبلی، ج۲، ص ۳۷۱، داراحیاء التراث العربی، بیروت; (لسان المیزان) ج۴، ص ۲۲۵، موسسه الاعلمی للمطبوعات بیروت.

(فوائد الرضویه) شیخ عباس قمی، ص ۲۷۷.

۱۷ . (روضات الجنات); خوانساری، ج ۴، ص ۲۸۲، اسماعیلیان، قم.

منبع :حوزه – مهر و آبان- آذر و دی ۱۳۷۴، شماره ۷۰ و ۷۱.