آداب و سنن حضرت رسول (ص) در قرائت قرآن

امیرالمؤمنین (علیه السّلام) فرمود:

چیزى جز حالت جنابت، مانع رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) از تلاوت کردن قرآن نمى شد.

امّ سلمه گوید: رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) در قرائت قرآن هر آیه را از آیه دیگرجدا مى نمود.

رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) نمى خوابید تا «مسبّحات» را قرائت کند، و مى فرمود : در این سوره ها آیه اى است که از هزار آیه برتر است. گفتند: «مسبّحات» کدام سوره هاست؟فرمود : سوره حدید، حشر، صف، جمعه و تغابن.

جابر گوید: رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) نمى خوابید تا سوره «تبارک» و «الم، تنزیل» را قرائت کند.

على (علیه السّلام) فرمود: رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) این سوره «سبّح اسم ربّک الاعلى»رادوست مى داشت. و اول کسى که گفت: «سبحان ربّى الاعلى» میکائیل (علیه السّلام) بود.

ابن عباس گوید: رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) وقتى سوره «سبّح اسم ربّک الأعلى» را قرائت مى کرد، مى گفت: «سبحان ربّى الأعلى».

این معنى از على (علیه السّلام) نیز روایت شده است.

ابى امامه گوید: بعد از حجّه الوداع با رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) نماز مى خواندم وآن حضرت زیاد سوره «لا اقسم بیوم القیامه» را قرائت مى فرمود، و چون آیه: الیس ذلک بقادر على أن یحیى الموتى (آیا آن خدا قادر نیست مردگان را زنده کند؟) را مى خواند، شنیدم مى فرمود: بلى و انا على ذلک من الشّاهدین. «چرا قادر است؛ من نیز به آن گواهى مى دهم».

مؤلّف: در این معنى روایات دیگرى نیز وجود دارد با مختصر اختلافى درآنچه آن حضرت مى گفت .

ابو هریره گوید: رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) چون آیه: و ما نفس و ما سوّاها، فألهمهافجورها و تقویها را تلاوت مى فرمود، اندکى مکث مى کرد، بعد مى گفت: اللّهمّ ات نفسى تقویها، و زکّها أنت خیر من زکّیها، أنت ولیّها و مولیها. «خدایا، به من پرهیزکارى ده، و جانم را پاکیزه کن، که تو بهترین پاکیزه کننده آن، و تو سرپرست ومولاى آنى». این را مى فرمود در حالى که مشغول نماز بود.

ملحقات

ابو سعید خدرى گوید: رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) پیش از خواندن قرآن مى گفت : اعوذ باللّه من الشّیطان الرّجیم «پناه مى برم به خدا از شیطان رانده شده».

امام باقر (علیه السّلام) ضمن حدیثى فرمود: صداى رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) در خواندن قرآن از همه مردم دلرباتر بود.

رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) فرمود: جبرئیل به من دستور داد ایستاده قرآن بخوانم . . .

انس بن مالک گوید: رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) موقع قرآن خواندن، صدایش رامى کشید .

امام صادق (علیه السّلام) ضمن حدیثى فرمود: ما اهل بیت، قرآن را موافق قرائت «ابىّ» مى خوانیم .

مؤلّف: در بعضى روایات اهل بیت (علیهم السّلام) از جمله در کتاب خصال، سایر قرائت هاى هفتگانه نیز تجویز شده است.

قتاده گوید: رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) وقتى سوره «تین» را تمام مى کرد (آن جا که فرموده: «آیا خداوند احکم الحاکمین نیست؟») مى گفت: بلى و انا على ذلک من الشّاهدین . «چرا، هست؛ و من نیز به آن گواهى مى دهم».

در ذیل تفسیر آیه ۶۱ سوره یونس: «تو ـ اى رسول ما ـ در هیچ کارى نباشى و هیچ آیه اى از قرآن نخوانى و شما هیچ عملى را انجام ندهید مگر آنکه ماشاهد و گواه بر شماییم آن گاه که سرگرم آنید، و به قدر ذره کوچکى از آنچه در زمین و آسمان است از پروردگارت پنهان نیست. و چیزى کوچک تر و یا بزرگ تر از آن نیست جز آنکه در کتاب آشکار حق ثبت است» روایت شده که رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) چون این آیه شریفه را قرائت مى کرد، گریه شدیدى به آن حضرت دست مى داد.

رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) وقتى سوره «قل هو اللّه أحد» را مى خواند، بعد از هرآیه وقف مى کرد (آن را به یک نفس نمى خواند) .

منبع: سنن النبى،علامه سید محمدحسین طباطبائى