ابوطالب بن عبدالمطلب بن هاشم (متولد ۳۵ سال پیش از عام‌الفیل و متوفای ۱۰ بعثت)، پدر امام علی (علیه السلام)، عمو و حامی پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)، از بزرگان مکه و بنی هاشم و منصب دار سقایت زائران کعبه بود. او پس از وفات پدرش عبدالمطلب و به سفارش او، سرپرستی حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) را بر عهده گرفت و تا آخر عمر از حامیان جدی آن حضرت بود.
هر چند برخی از اهل سنت در ایمان حضرت ابوطالب تشکیک کرده اند ولی براى اثبات ایمان این بزرگمرد اسلام، علاوه بر ایثار و فداکاری هاى او و اشعار و سروده هایش (در شأن و عظمت دعوت نبوى و ایمان به حقانیت رسول خدا (ص) و فضائل او)، شواهد و ادله فراوان دیگرى نیز در منابع روایى وجود دارد. در روایتی، امام باقر (علیه السلام) درباره ایمان ابوطالب می فرماید: «اگر ایمان ابوطالب در کفه ترازویى قرار گیرد و ایمان این خَلْق در کفه دیگر نهاده شود، ایمان او برتر خواهد بود».
