مفهوم تشیع کلمه «شیعه» با توجه به سیر تاریخى آن، به معناى پیرو، حزب، گروه، یاران، هواداران و… است که کاربرد عملى آن ویژه پیروان على (ع) و خاندان

«شیعه نامه » پیشینه تاریخی تشیع در بلخ و حوالی آن به ربع دوم قرن اول هجری برمی گردد آنگاه که آفتاب جوزجان یحیی بن زیدعلیه السلام، قهرمان قیام

دولت فاطمیان و آل بویه تقریباً به طور هم زمان به ظهور رسیدند.وجه عمده اشتراک آنها ـ علی رغم تفوّق مذهب تسنن در سرزمین های اسلامی ـ تبلیغات شیعی

آغاز پیدایش شیعه و کیفیت آن اشاره: آغاز پیدایش«شیعه»را که براى اولین بار به شیعه علی علیه السلام (اولین پیشوا از پیشوایان اهل بیت علیهم السلام)

 اشاره: جامعه شیعه عربستان از بدو پیدایش خود تاکنون با مشکلات و فراز و فرودهای گوناگون و سؤالات شبهه برانگیز از جانب اربابان غرض رو به رو بوده

 مقدمه : «شیعه» از همان آغاز شکل گیرى با فراز و نشیب هاى فراوانى روبه رو بوده است. قدرت هاى حاکم همیشه در پى سرکوب پیروان این مذهب بوده و در راه

شیعه در لغت به معناى پیرو و یارى دهنده است، اما در اصطلاح بدین معنا است که کسى به امامت و خلافت بلافصل علی(علیه السلام) معتقد باشد. شیعیان بر این

اشاره: با وجود همه اختناق ها و ظلم و ستم هایى که در عصر امویان بر شیعیان وارد شد، گسترش تشیع متوقف نشد، زیرا مظلومیت خاندان پیامبر، موجب تمایل

اشاره: «شیعه جعفری»، لقبی است که با خواندن زندگی نامه امام صادق(علیه السلام) و یا برنامه هایی که در پیوند با سالگرد زادن یا درگذشت آن بزرگوار