در بیست و پنجم ذى قعده ۱۳۵۳هـ.ق. در جوار جدش موسى بن جعفر (علیهما السلام) کاظمین دیده به جهان گشود. در دامن مادرى پارسا و دین شناس فرزند شیخ

تاثیر معرفت در روان و رفتار آدمى علم، مایه هاى فطرى وجود آدمى را فعلیت داده بدانها سمت و سو می بخشد و قواى فطرى او را بر می انگیزد.بر همین پایه،

اشاره بدون تردید مراسم عزادارى و روضه خوانى در تبیین و تقویت مذهب شیعه و گسترش آن در اعماق جامعه و نفوذ آن در قلبها نقش بسزایى داشته است. همچنین

اشاره: در این گفتار کیفیت پیشرفت و دگرگونى قواعد فقهى تبیین مى شود و به شهید اول و تأثیر افکار و قلم وى در تدوین قواعد پرداخته خواهد شد. همچنین

اشاره: شهید اول با نگارش آثاری مانا و پویا، نیز کوششی ستودنی، خدماتی شایان به دین و آیین نموده است، به رغم آنکه زود هنگام و در دهه ی ششم عمر خویش

اشاره: شهید اول اعلم و سرآمد عالمان زمان خود بود. از این رو، وقتی مکتبی را در فقه پایه گذارد، بسیاری از فقها بدان گرویدند و به آن مکتب تا حدود یک

اشاره: السلام علیک یا ابا عبدالله، و علی الارواح التی حلّت بفنائک، علیک منا سلام الله أبداً ما بقیت و بقی اللیل و النهار. و لاجعله الله آخر

ولادت در خانه حسن بن عامر قمى کودکى پاى به عرصه هستى نهاد که نام او را موسى، برگزیدند. لقب معروفش  اشعرى – چون در قم متولد شد و زیست، به قمى هم

احمد بن ابراهیم مَراغى ( حدود ۲۹۰ ق) ابوحامد، محدّث شیعى در عصر امام هادى و امام حسن عسکرى علیهماالسلام ، بخش زیادى از عصر غیبت صغرا (۲۶۰ـ۳۲۹ ق)