یا می خوانیم: ” فیفتح علی یدیه مشارق الارض و مغاربها”[۱]؛ خداوند به دست امام زمان شرق و غرب عالم را فتح می کند. و می خوانیم: “ویصیر

اشاره نهج البلاغه آینه ای است که سیمای پر فروغ قائم آل محمّد(علیهم السلام) در آن گرچه اندک، ولی زیبا، پرجاذبه، نویدبخش، دل انگیز و تحرّک آفرین

 اشاره : انتظار ظهور امام مهدى(ع) یا به تعبیر دیگر انتظار فرج آل محمد(ع) در آموزه هاى دین اسلام از اهمیت و جایگاه بسزایى برخوردار است، اما این

کسی از امام صادق ـ علیه السّلام ـ پرسید چه می‌گویید درباره‌ی کسی که دارای ولایت امامان است؛ و انتظار ظهور حکومت حق را می‌کشد و در این حال از

انتظار صحیح و سازنده «بهترین عمل نزد خداوند»[۱] و «با فضیلت ترین عبادت است»[۲] و انسان منتظر «از اهل هر زمان فاضل ترند».[۳] انتظار صحیح و سازنده

براى بیان کردن فرهنگ انتظار باید مؤلفه هاى انتظار بیان گردد؛ زیرا در پرتو بیان مؤلفه ها و ویژگى هاى فرهنگ انتظار، مى توان به فرهنگ انتظار پى

بعد از آغاز غیبت صغری، امام مهدى – عجل الله تعالی فرجه الشریف- افرادى امین و مورد اعتماد را با نام و نشانى خاص که بین شیعیان شناخته شده بودند،

در مورد این که «آیا قیام و انقلاب قبل از قیام حضرت مهدى (عج) صحیح و مشروع است یا نه؟»، دو نظریه ى متفاوت وجود دارد. عدّه اى، هر قیام و نهضتى قبل از

در ابتدا لازم است به چند نکته اشاره کنیم: ۱ـ مفهوم غایب بودن امام به این معنا نیست که وجود ناپیدا و رؤیایی دارد! بلکه آن حضرت مانند سایر انسآنها