فقیه ربانى و عارف نامدار، آیت الله حاج شیخ محّمدتقى بهجت، از استوانه هاى علم و عرفان و از مراجع بزرگوار تقلید در حوزه علمیه قم به شما مى رود.

ستاره اى از دارالمؤمنین شهر زیبا و تاریخى کاشان در طول تاریخ به «دارالمؤمنین» معروف بوده است. همواره عالمان بزرگ و نامىِ فراوانى از آن ظهور

در سال ۱۲۳۹ هـ .ق. در روستاى «شوند درگزین» از توابع همدان، نوزادى به این عالم خاکى قدم نهاد که در اثر نشو و نما در خانواده اى که مهد اخلاق و تقوا

تولّد و تحصیلات این فقیه بزرگ سال (۱۱۸۵ هـ .ق.) در شهر نراق از توابع شهرستان کاشان دیده به جهان گشود. وى مقدّمات و بیشتر دروس متوسط و عالى را در

تولّد و تحصیل آخوند ملاّ على معصومى همدانى در سال ۱۳۱۲ هـ .ق. در روستاى «وَفْسْ» [۱] از توابع همدان دیده به جهان گشود. آثار رشد و نبوغ از همان

محمد علی شاه آبادی (میرزا محمد علی شاه آبادی) آسمان عرفان طلوع ستاره در سال ۱۲۹۲ ق در محله حسین آباد اصفهان در خانه آیت الله میرزا محمد جواد

احمد بن محمد اردبیلی نجفی (مقدس اردبیلی) تندیس پارسایى  تولد و تحصیل در قرن دهم هجرى قمرى در شهر اردبیل کودکى سعادتمند پا به عرصه وجود گذاشت. او

بی تردید عرفان حقیقی، اصیل، سودمند و بدون پیرایه و انحراف، در مکتبی است که دربردارنده ی حقایق زلال و اصیل برآمده از وحی آسمانی باشد و غرض و هدف

اگرچه «فقه اصطلاحى » در چارچوب خاص خود محصور است و فقط درباره صحت و فساد اعمال مکلفین بحث مى کند و آنچه از آداب وشرایط و احکام که متعلق به ظاهر