چکیده: امروزه،فلسفه اسلامى،با توجه به پیش رفت علوم،نیازمند آن است که در حرکتى پویا خود را به روز و کارآمد نماید تا نشان دهد که در پاسخ گویى به

درباره علوم قرآنى، تعریفهاى گوناگونى ارائه شده است، زرقانى دراین باره مى نویسد: (علوم قرآنى، دانشهاى مربوط به قرآن کریم است از جنبه نزول،

دعا و نیایش سخن باطن است و موجب جلای دل،که به انگیزه ارتباط بنده با خدا، قطره با دریا، ظلمت با نور، نهایت ضعف بانهایت قوت، منتهای نقص با کمال

۱. گام های نخست از صحابه در فهم حدیث بر پایه شماری از روایات، پرداختن به فقه الحدیث و مشکلاتی که در راستای فهم سخنان پیامبر (صلی الله علیه و آله و

همان گونه که در ترکیب ویژه فقه الحدیث – که در آن مضاف به معنای لغوی و مضاف الیه در معنای اصطلاحی خویش به کار رفته است – نیز دیده می شود،

در طول سده های متقدم هجری، در حالی که محدثان با تثبیت شدن امر تدوین، سخت درگیر اعتبار سنجی و ارزیابی استنادی احادیث بودند، جنبه های سندی حدیث

واژگان فقه و حدیث ۱. فقه از لغت تا اصطلاح سخن گفتن درباره ی معنای ریشه فقه بسیار دشوار است؛ زیرا هم کاربرد آن در عربی پیش از قرآن و هم کاربردش در

 ابوعبیده معمر بن مثنی ابوعبیده معمر بن مثنی تیمی [د حدود ۲۱۰ ق]، یکی از راویان و لغت شناسان بنام در اوایل عصر عباسی است. وی از موالی تیره تیم از

[۳۷] ابوالحسن احمد بن علی بغدادی سورانی نام: احمد نام پدر: علی کنیه و لقب: ابوالحسن اسم اشهر: بغدادی سورانی سال و محل تولد: حدود ۳۹۵ ق، سوراء از