ادوار تاریخی و میراث حدیثِ شیعه از چهار جهت با ادوار تاریخی و میراث حدیثی اهل سنت متفاوت است که عبارت ‌اند از:  تاریخ حدیث شیعه تا عصر رسالت و

مقدّمه «سنّت» یعنی رفتار، گفتار و امضای معصوم، همتای قرآن و یکی از منابع شناخت دین خداست. برخی افراد، که در زمان حیات معصومان علیهم السلام

این کتاب تالیف شیخ صدوق ، ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی است که به نوشته ی نجاشی در رجال خود و شیخ طوسی در کتاب الغیبه به دعای

کافی، تالیف ثقه الاسلام محمد بن یعقوب کلینی رازی (متوفای ۳۲۹هـ.) است[۱] که کلیه ی علمای رجال،وی را توثیق نموده اند. مثلاً نجاشی درباره اش می

 حدیث یکی از مهمترین ارکان و مبانی احکام و قوانین اسلام بلکه پایه و اساس بیشتر علوم اسلامی است. چه، حدیث منحصر به احکام نبوده، بلکه شامل مباحث

مدار حدیث اهل سنت تا نیمه قرن دوم هجرى نقل شفاهى و مستند آن حافظه روات بود، زیرا عامه به واسطه نهى خلیفه دوم از کتابت حدیث، به تدوین و ضبط آن

قرآن و حدیث دو گوهر گران بها و دو گنجینه بی پایان و دو دریای بی کران اند. رسول گرامی، امت اسلام را به چنگ زدن و همراهی با آن دو دعوت کرد:«انی تارک

مقدمه شیخ حرّ عاملى شامگاه جمعه هشتم رجب المرجب سال ۱۰۲۳ قمرى در خانواده اى علمى و اصیل در جنوب لبنان در قریه مشغرى از قراى جبل عامل دیده به

۱.شیخ مفید (۳۳۶ – ۴۱۳ ق) تاریخ  نگار، فقیه، متکلم، مفسر، محدث ۱درقرن های ۴ و ۵ ق. محمد بن محمد بن نعمان، مشهوربه شیخ مفید، اهل بغداد. دربخش های