منابع رجالی شیعه را از نظر ادوار تاریخی و نیز میزان تأثیرگذاری می توان به سه دسته به شرح ذیل تقسیم کرد: دسته نخست منابع اولیه رجالی شیعه که در

اشاره: شهید ثانی را باید پایه گذار مکتبی رجالی دانست که د ر طول تاریخ فقه مورد توجه فقیهان بوده و در دوره اخیر نیز مرحوم آیه الله خوئی برخی از

اشاره: تنها راه دستیابى به وحى الهى و کلام حق، به اقتضاى حدیث ثقلین، قرآن و سنّت است. ما از طریق حدیث، به سنّت عملى و قولى و تقریر پیامبر(ص) و ائمه

اشاره: نگارش اربعین، پیشینه اى بس دراز دارد و سنّت اربعین نویسى، از قرنهاى نخستین تاریخ اسلامْ آغاز شده است. این سنّت، برخاسته از فرمایش پیامبر

اشاره: بى تردید آگاهى از مبانى حدیثى محدّثان بزرگ و صاحب شیوه مى تواند نقش مهمى در دانش فقه، پژوهشهاى حدیثى و علوم حدیث داشته باشد. اگرچه در عصر

 اشاره: علم رجال ، رجال در اصطلاح علم الحدیث به راویان احادیث و کسانى که در سلسله سند روایات قرار دارند اطلاق می شود و دانشى که عهده دار بیان

اشاره: امام خمینى(ره)، نادره مردى بود که از پسِ قرون و اعصار متمادى پا به عرصه وجود نهاد تا اسلام را در متن جامعه، عینیت بخشد و حکومتى بر پایه

مقدمه یکی از دو پایه اصلی تفقّه در دین، سنّت پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) و امامان معصوم (علیهم‌السلام) است و عقل و اجماع هم از این دو پایه نیرو

اشاره:  امامان اهل بیت(علیهم‌السلام) معدن علم و دارای مرجعیت علمی و دینی از سوی خداوند داشته اند. اگر راه امامت اهل بیت بسته نمی‌شد، جهان اسلام