وهابیت یکی از جریان‌های سلفیه تکفیری است. سلفیه که در دو قرن اخیر در میان مسلمانان کشورهای عربی رایج شده دارای اطلاقات مختلف است که هر اطلاقی،

فتنه ابن تیمیه خاموش شده بود، و اندیشه هاى او و شاگردش ابن القیم مى رفت که در لابلاى کتابها دفن شود، که ناگهان چهار قرن بعد، این افکار مجددا جان

و هابیون به بهانه‌هایی مانند حرمت سوگند خوردن به پیغمبر و حرمت زیارت قبر آن حضرت و حرمت شفاعت خواستن و حرمت نامیدن آن حضرت به عنوان سیدنا و

عنوان «اسلام بدون مذهب» بر فرقه وهابیت و سلفی ها اطلاق می شود. وهابیان با این ادعا می خواهند بگویند که ما پیرو هیچ فرقه و مذهبی نبوده و اسلام

فرقه وهابیت از همان آغاز تکون آن از سوی عالمان اهل سنت، خارج از مذهب اهل سنت دانسته شده و تا امروز عالمان آگاه اهل سنت این فرقه را از فرقه های

بطلان مذهب وهابیت را می توان با دلایل زیر ثابت کرد: بدعت در ایجاد مذهب و خروج از مذهب اهل سنت از دلایل خاصی است که بر بطلان این مذهب حتی در نزد

وهابیت، فرقه‌ای از اهل سنت است که با وجود اشتراکات، وجه تمایز بسیاری با دیگر فرقه‌های اسلامی دارد. بروز اصلی این افتراقات، در بحث‌های

هرچند وهابیت بر مسلک اهل سنت به وجود آمده به این معنا که مانند اهل سنت معتقد به حقانیت ابوبکر و عمر و عثمان و عدالت تمام صحابه است لکن در واقع

محمد بن عبدالوهاب بن سلیمان تمیمی به قولی در سال (۱۱۱۱ ق) و بنابر قول دیگر در سال (۱۱۱۵ ق) و (۱۷۰۳ یا ۱۷۰۴ م) در شهر عیینه از شهرهای نجد متولد