یکی از بدعت های بسیار معروفی که در ایران باستان رواج داشت و موبدان آن را به اصل دین زردشت نسبت می دادند، خویدوده یا ازدواج با محارم بود. تقریباً

آیین زرتشت منسوب به زرتشت است. زرتشتیان بر این باور است که زرتشت پیامبر بوده است. البته درباره شخصیت زرتشت ابهاماتی زایدی وجود دارد و حتی در

در ابتدا لازم است یادآور شویم ایرانیان قبل از آیین زرتشت، دینی داشتند که از آن تعبیر به آیین مجوس می شد و بعدها شخصی به نام «زرتشت» در میان مجوس

اشاره: از دیدگاه زرتشتیان زرتشت، پیامبر آسمانی است. اوستا کتاب مقدس زرتشتیان است که منسوب به زرتشت است. ابهامات بی شماری هم در باره زرتشت و هم

اشاره: دین زرتشت اگر خود آسمانی و الهی نباشد لا اقل ریشه در دین آسمانی دارد. به دلیل اینکه آیین زرتشت صورت انحراف یافته‌ی آیین مجوس است و مجوس

ایرانیان قبل از زرتشت پیرو دینی بودند که از آن تعبیر به آیین مجوس می‌شد. بعدها شخصی به نام «زرتشت» در میان مجوس قیام کرده و به اصلاح آیین مجوس

اشاره:  آیین زرتشت از شعبات دین مجوس است و دین مجوس آسمانی بوده و لذا آموزه هایی در آیین زرتشت دیده می شود که در ادیان الهی وجود دارند. و  لذا

آیین زرتشت معروف به آیین ثنویت یعنی دو خدایی است. از دیدگاه زرتشتیان دو قدرت مستقل از هم در عالم هستی وجود دارد یکی قدرت و خدای خیر به نام

اشاره: آیین زرتشت یک دین باستانی است. امروز برخی از باستان گرایان به  دلیل اینکه دین اجدادی و ملی آنان است به این دین تمایل کرده و از آن در برابر