وهابیت، فرقه‌ای از اهل سنت است که با وجود اشتراکات، وجه تمایز بسیاری با دیگر فرقه‌های اسلامی دارد. بروز اصلی این افتراقات، در بحث‌های

هرچند وهابیت بر مسلک اهل سنت به وجود آمده به این معنا که مانند اهل سنت معتقد به حقانیت ابوبکر و عمر و عثمان و عدالت تمام صحابه است لکن در واقع

محمد بن عبدالوهاب بن سلیمان تمیمی به قولی در سال (۱۱۱۱ ق) و بنابر قول دیگر در سال (۱۱۱۵ ق) و (۱۷۰۳ یا ۱۷۰۴ م) در شهر عیینه از شهرهای نجد متولد

جریان تکفیری که در عصر حاضر در جهان اسلام تحت عناوین مختلف فعالیت دارد، مبتنی بر تفکر ابن تیمیه و اخلاف اوست. بنابراین می توان گفت که این تیمیه

از دید فرقه وهابیت هر کسی وهابی نباشد کافر و مشرک به شمار می آید. به علت همین اعتقاد انحرافی ، علمای اسلامی وهابیت را یک فرقه منحرف و بدعت گذار

فرقه وهابیت با مکتب دیوبند از جهات مختلف با هم تفاوت­های دارند که به طور مختصر بیان می­شود: ۱. مؤسس وهابیت شخصی به نام محمد بن عبدالوهاب نجدی که

بین اندیشه ­های شاه ولی‌الله محدث دهلوی و وهابیت تفاوت­های زیادی وجود دارد و تشابه چندانی بین این دو افزون بر اصول و آموزه­ های کلی که در همه

اشاره: یکی از موضوعات مطرح در میان متکلمان، مساله تجسیم و جسمانیت خداوند متعال است. اکثریت متکلمان اهل سنت و نیز همه علمای شیعه منکر جسم بودن

اشاره: آیین الهی که به وسیله ی قهرمان توحید ابراهیم خلیل الرحمان ابلاغ شده، اصرار بر تنزیه خدا از جسمانیت و مشابهت با مخلوقات دارد، ولی به مرور