حکیم پرتوى (متوفاى ۹۴۱ هـ  . ق) زادگاهش در لاهیجان و نشو و نماى او در شیراز بوده و از سخنوران نکته سنج سده دهم هجرى است. وى در زمانه شاه طهماسب

انورى ابیوردى اوحدالدین على (انورى) ابیوردى(متوفاى ۵۸۵ هـ  . ق) در شمار سخنوران بزرگ زبان فارسى است و برخى او را با حکیم فردوسى (متوفاى ۴۱۶

جویاى تبریزى میرزا داراب بیگ (جویا) تبریزى (متوفاى ۱۱۱۸ هـ  . ق) فرزند ملاّسامرى از غزل سرایان بنام سبک اصفهانى (هندى) در سده یازدهم و اوایل سده

بدرالدین (هلالى) جغتایى (مقتول به سال ۹۳۶ هـ  . ق) از غزل سرایان چیره دست و نامدار زبان فارسى است. هلالى در استرآباد از توابع خراسان به دنیا آمد

میرزا داراب بیگ (جویا) تبریزى (متوفاى ۱۱۱۸ هـ  . ق) فرزند ملاّسامرى از غزل سرایان بنام سبک اصفهانى (هندى) در سده یازدهم و اوایل سده دوازدهم هجرى

اشاره: میرزا سیدمحمّد اصفهانى (متوفاى ۱۳۰۲ ه.  . ق) فرزند استاد المتألّهین حاج سیدرضى لاریجانى از عرفاى گرانمایه و سخنوران بلند پایه نیمه دوم

اشاره: میرزا صادق (روشن) اردستانى (متوفاى ۱۳۰۵ ه.  . ق) فرزند محمّدطاهر اردستانى از شعراى بنام عصر ناصرى است. وى ایام جوانى را در اصفهان سپرى

اشاره: محمد بن حسام خوسفى (محمّد بن حُسام خوسْفى) (متوفاى ۸۷۵ ه.  . ق) از سخنوران توانا و پرآوازه آیینى در سده نهم هجرى است. وى احتمالا به سال ۷۳۸

اشاره: حکیم نظامى گنجوى (متوفاى ۵۹۸ ه.  . ق) ملقّب به نظام الدین در شمار تواناترین و پرآوازه ترین شاعران پارسى گوست و خمسه او از گنجینه هاى گرانْ