اشاره: مولانا شیخ حسن کاشى (زنده تا ۷۰۸ ه.  . ق) زادگاهش آمل نشو و نماى او در مازندران که به خاطر کاشى بودن جدّ و پدر به کاشانى مشهور است. از

اشاره: ظاهراً تاریخ عالم آراى عباسى قدیم ترین منبع تاریخى است که به شرح احوال شیخ بهایى پرداخته است، و مؤلّف آن اسکندر بیک منشى با این نادره

اشاره: ملاّ فرخ حسین (ناظم) هروى (متوفاى ۱۰۸۱ ه.  . ق) فرزند شاه رضاى سبزوارى از سخنوران ممتاز و نکته پرداز خطّه خراسان در سده یازدهم هجرى

اشاره: نورالدین محمّد شریف (نجیب) کاشانى (متوفاى ۱۱۲۳ه.  . ق) ملقب به «فصاحت خان» از شعراى نام آشنا و تواناى سده یازدهم و نیمه اول سده دوازدهم

اشاره: میرسیدعلى مشتاق اصفهانى (۱۱۰۱ . ۱۱۶۹ه.  . ق) از سخنوران توانا و نام آور سده دوازدهم هجرى است که نهضت بازگشت ادبى بیشتر به همت و پایمردى او

اشاره: ملا محمّدمحسن فیض کاشانى (۱۰۰۷ . ۱۰۹۱ه.  . ق) فرزند رضىّ الدین شاه مرتضى داماد ملاصدرا شیرازى و متخلّص به «فیض» از علماى نامدار شیعى در

اشاره: نظام الدین محمود قَمرى اصفهانى (متوفاى ۵۹۹ یا ۶۱۴ ه.  . ق) از سخنوران توانا و گمنام زبان فارسى است که در شعر غالباً (نظام) و گاهى (محمود)

اشاره: مَبعَث یا بِعثَت برانگیخته شدن محمد بن عبدالله (ص) به پیامبری است. این اتفاق در ۴۰ سالگی پیامبر(ص) در غار حراء واقع در کوه نور (در نزدیکی

رکناى کاشانى حکیم رکن الدین مسعود کاشانى (متوفاى ۱۰۶۶ هـ  . ق) و معروف به حکیم رکنا و متخلّص به «مسیح» و «رکنى» از سخنوران بنام سده یازدهم هجرى