حکیم رکن الدین مسعود کاشانى (متوفاى ۱۰۶۶ هـ  . ق) و معروف به حکیم رکنا و متخلّص به «مسیح» و «رکنى» از سخنوران بنام سده یازدهم هجرى است. نصیرا و

مولانا لطفى خوانسارى (زنده تا ۹۹۷ هـ  . ق) برادر مولانا وصلى است و به ملاّ لطفى منجم نیز معروف بوده است. به روایت تقى الدین کاشى اصل وى از ولایت

ادیب صابر ترمذى (متوفاى ۵۳۸ هـ  . ق) ملقّب به شهاب الدین از شعراى چیره دست سده ششم به شمار مى رود که بیشتر عمر خود را در مرو و بلخ و خوارزم سپرى

حکیم پرتوى (متوفاى ۹۴۱ هـ  . ق) زادگاهش در لاهیجان و نشو و نماى او در شیراز بوده و از سخنوران نکته سنج سده دهم هجرى است. وى در زمانه شاه طهماسب

انورى ابیوردى اوحدالدین على (انورى) ابیوردى(متوفاى ۵۸۵ هـ  . ق) در شمار سخنوران بزرگ زبان فارسى است و برخى او را با حکیم فردوسى (متوفاى ۴۱۶

جویاى تبریزى میرزا داراب بیگ (جویا) تبریزى (متوفاى ۱۱۱۸ هـ  . ق) فرزند ملاّسامرى از غزل سرایان بنام سبک اصفهانى (هندى) در سده یازدهم و اوایل سده

بدرالدین (هلالى) جغتایى (مقتول به سال ۹۳۶ هـ  . ق) از غزل سرایان چیره دست و نامدار زبان فارسى است. هلالى در استرآباد از توابع خراسان به دنیا آمد

میرزا داراب بیگ (جویا) تبریزى (متوفاى ۱۱۱۸ هـ  . ق) فرزند ملاّسامرى از غزل سرایان بنام سبک اصفهانى (هندى) در سده یازدهم و اوایل سده دوازدهم هجرى

اشاره: میرزا سیدمحمّد اصفهانى (متوفاى ۱۳۰۲ ه.  . ق) فرزند استاد المتألّهین حاج سیدرضى لاریجانى از عرفاى گرانمایه و سخنوران بلند پایه نیمه دوم