بحث امروز ما یک بحث تاریخى و از فروع مسائل مربوط به امامت و خلافت است و آن، مسأله به اصطلاح ولایتعهد حضرت رضا (علیه السلام) است که مأمون ایشان را

این نوشتار بسیار کوتاه، به سیره، رفتار و تعامل حجّت هشتم الهى، حضرت رضا(علیه السلام) با قرآن پرداخته و گزارشى ناتمام از سیره قرآنى امام رضا

امام حسن عسکری (علیه السلام)، یازدهمین امام شیعیان، در روز جمعه هشتم ربیع الثانی، سال ۲۳۲ ه. ق[۱] در مدینه منوره دیده به جهان گشود.[۲] پدر بزرگوار

حضرت امام هادى و امام عسکرى (علیه السلام) ، على الاجبار به سامراء بسر مى بردند که در آن زمان پایتخت خلافت بود، و در محلى بنام <العسکر> که محل

امام حسن عسکری (علیه السلام) در روز جمعه هشتم ربیع الثانی سال ۲۳۲ هجری قمری در مدینه منوره چشم به جهان گشود. پدر بزرگوار آن حضرت امام هادی (علیه

از جمله جریان هاى فاسدى که امام عسکرى (علیه السلام) به شدّت از آن بیزارى جسته و مردم را از گرویدن به آن بر حذر مى داشت، گروه «صوفیه» است. این فرقه

سیره عملی امام هادی (علیه السلام) بیانگر ارزش ها و خلق و خوی ناب الهی است که برای همه انسانها در هر عصری الگوی با ارزشی است که اینک بنابر وسع این

بستر رسول الله (صلّى اللّه علیه و آله) یک عبا بود و متکایش از پوست که با لیف خرماپر شده بود. شبى همان عبا را دو تا کرده، زیر آن حضرت انداختند. چون

امام صادق (علیه السّلام) مى فرمود: رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) دو برابر نمازهاى واجب شبانه روز نماز مستحبى مى خواند. و دو برابر روزه واجب