«مومن کامل» ۱٫قال رسول الله – صلی الله علیه و آله – أَکْمَلُ المُومِنینَ ایماناً احْسَنُهم خُلْقاً. «امالی الطوسی، ص ۱۴۰، ح ۲۲۲» رسول خدا

 نسبت دنیا و آخرت نسبت بدن و روح، یعنى نسبت ظاهر به باطن است، دنیا و آخرت دو جهان کاملا مجزا و منفصل از یکدیگر نیستند، عالم دنیا و آخرت و یا به

 «عمره القضاء» همان عمره اى است که پیامبر(صلى الله علیه وآله) سال بعد از «حدیبیه»، یعنى در «ذى القعده» سال هفتم هجرت (درست یک سال بعد از آنکه

در سال ششم هجرت، ماه «ذى القعده» پیغمبر اکرم(ص) به قصد عمره، به سوى «مکّه» حرکت کرد، و همه مسلمانان را تشویق به شرکت در این سفر نمود، گروهى

 محدّثین و مورّخین در بسیارى از کتاب هاى تاریخى آورده اند: حضرت رسول به همراه علىّ بن ابى طالب صلوات اللّه علیهما براى جنگ از شهر مدینه خارج شده

یکى از راویانى که در ابلاغ و رساندن اخبار و سخنان انسان ساز امامان معصوم (ع) نقش ممتازى داشت، حارث بن مغیره است. چنان که برخى از نشانه ها گوهاى می

( حدود ۲۶۵ ق) ابوالحسن، فقیه و محدّث مورد اعتماد شیعى، از اصحاب امامان هادى و حسن عسکرى علیهماالسلام بود. وى همچنین هم زمان با وکالت احمد بن

آدم بن اسحاق قمی استاد محدّثان آسمان سرخ تشیع پوشیده از ستارگان پر فروغ و فراوانی است که با درخشش خود،راهیان طریق حق را راهنما شده اند و بر

ابراهیم بن عبده نیشابورى (حدود ۲۶۱ ق) ابراهیم، محدّث مورد اعتماد شیعى و از اصحاب امام هادى علیه ‏السلام و وکیل امام حسن عسکرى علیه‏ السلام در