مرحوم «علاّمه مجلسى» در «بحارالانوار» و «سیّد بن طاووس» در «مصباح الزائر» براى هر یک از آن دو امام همام(علیهما السلام) زیارت مخصوصى را به همراه

«ابن قولویه» از بعضى از ائمّه(علیهم السلام) روایت کرده که فرمود: هرگاه قصد زیارت امام هادى(علیه السلام) و امام عسکرى(علیه السلام) را نمودى بعد از

کیفیت زیارت چنین است: هرگاه به مدینه پیامبر صلى اللّه علیه و آله وارد شدى، براى زیارت غسل کن، چون خواستی وارد مسجد آن حضرت شوى کنار در مسجد

پس از آن که پیامبر(صلی الله علیه و آله) به مدینه هجرت و نظام حکومتى اسلام را پایه ریزى نمود، با یهودیان مقیم این شهر و حوالى آن، پیمان همزیستى

مشرکان مکه معظه، پس از شکست سنگین نبرد “بدر”، در صدد انتقام از مسلمانان برآمدند و به مدت یک سال در این زمینه فکر و با هم مشورت نموده و

ابو صادق سلیم بن قیس هلالی عامری کوفی، از اصحاب خاصّ چهار امام نخست شیعه(علیه السلام) که محضر امام باقر(علیه السلام) را هم درک کرده است. او از

اشاره: ابان بن عثمان احمر بجلی، کوفی الاصل بود و در کوفه و بصره زندگی می‌کرد. معمّر بن مثنی و محمد بن سلام از اهالی بصره مطالبی از او در اخبار

پس از آن که پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) در رمضان سال هشتم قمرى، مکه معظمه را فتح کرد و مردم متعصب و سرکش این شهر مقدس را مورد گذشت و بخشش خویش

اشاره: امامت منصبی الهی و امام حافظ شریعت و پاسخگوی تمام نیازهای دینی امت است، یکی از مهمترین شرایط امام از دیدگاه شیعه، دانش گسترده وعلوم خاص