مرحوم آیت الله العظمی حاج شیخ علی صافی گلپایگانی (ره) مجموعه اشعار زیبایی را در مورد امام مهدی (عج) سروده اند که بخش اول این مجموعه به عموم

دعای صباح، یکی از دعاهای مشهوری است که از جانب مولای متقیان امیرالمومنین علی (علیه السلام) وارد شده است. قدیمی ‌ترین منبعی که در آن به دعای

امام جعفر صادق (علیه‌ السلام) پیشواى ششم شیعیان است. کنیه‌ آن حضرت «ابو عبداللّه»، لقبش «صادق»، پدر ارجمندش امام محمد باقر (علیه السلام) و

مقصود از نامه‌ های پیامبر اسلام (ص)، نامه های است که حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) به پادشاهان کشور های بزرگ نوشت، در منابع اسلامی آمده

به صرف این که هر کس ادعای ایمان کند، نمی توان او را مومن واقعی به حساب آورد. مومن واقعی دارای اوصافی است که موقعیت خاصی را برای او تعریف می کند.

تقیه اصطلاحی فقهی است. کلمه «تقیه» از «اتّقی یتّقی» گرفته شده و به معنای پرهیز کردن و پرهیزکاری است. در اصطلاح، برای تقیه تعریف های متعددی بیان

حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) در روز یازدهم ذی القعده سال ۱۴۸ ق در مدینه دیده به جهان گشود.[۱] مادرش بانویی بافضیلت به نام «تُکتَم» بود که

مرحوم آیت الله حاج شیخ علی صافی گلپایگانی ره (برادر مرجع تقلید عالیقدر شیعه مرحوم آیت الله العظمی حاج شیخ لطف الله صافی گلپایگانی ره) مجموعه

جلوه های معنوی و عرفانی امام حسین (علیه السلام)، فرهنگی عاشورایى، عمیق و تأثیر گذار در زندگانى انسان هاست که از عاشورا تاکنون نه تنها قدیمى و