واژه «ثقلین» دوگونه خوانده می‎شود؛ گاه بر وزن «حَرَمَین» که مفرد آن «ثَقَل» است، خوانده می‎شود، به معناى چیز گرانمایه و پرارزش و به معناى

یکى از اهمّ موضوعاتى که همواره در اعصار و قرون مختلف تاریخ مسلمین، مورد بررسى و کنکاش بسیارى از محققان و اندیشمندان دنیاى اسلام قرار گرفته،

درباره معصومان گفتارها و نوشتارهای فراوانی وجود دارد و با این همه، هنوز بخش گسترده ای از زندگانی آنان ناشناخته مانده است و در منابع موجود هم

امامان شیعه ـ سلام الله علیهم اجمعین ـ هادیان خلق به بهترین شیوه زندگى اند آن چنان که قرآن کریم بهترین برنامه را در این زمینه عرضه مى کند: «انّ

از مسائل مهمّى که در مورد علم امامان معصوم(علیهم السلام) شایان دقت و توجه است مى توان از بحث منابع علمى امامان(علیهم السلام) نام برد، که این

 درباره کیفیت صلوات بر پیامبر(صلى الله علیه وآله) در روایات بى شمارى که از طرق اهل سنت و اهل بیت(علیه السلام) رسیده، صریحاً آمده است: «آل محمّد»

اهل بیت در قرآن و روایات خداوند در آیه ۳۳ سوره احزاب به صراحت از لفظ اهل بیت پیامبر نام برده و می فرماید: انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل

یکی از روایاتی که درباره فضیلت امام علی (ع) قابل توجه است روایت سعد وقاص در حضور معاویه است. با این که ماجرا و سند این روایت یکى است، اما عالمان

در احادیث متعدّد نقل شده است که تعداد جانشینان پیامبر(صلی الله علیه و آله) دوازده نفر است که نُه امام از آنان، از نسل حسین بن علی(علیه السلام)