اهل بیت در عرف قرآن اهل‌بیت در عرف قرآن اسم خاص پنج نفر آل کساء است که عبارت اند از پیامبراسلام -صلی الله علیه و آله و سلم-، علی، فاطمه، و حسن و

یکی از پایه‌های مذهب شیعه اعتقاد به مرجعیت دینی و علمی اهل بیت- علیه السلام- است. به این معنا که در میان امت اسلامی اهل‌بیت- علیه السلام- که شامل

 اشاره: فضائل و مناقب امامان شیعه و ائمه ـ علیهم السّلام ـ تنها در منابع شیعه ذکر نشده است، بلکه بیش از شیعه، اهل سنّت به آن پرداخته، و در کتب

اشاره: اهل بیت در کنار قرآن مایه هدایت و رستگاری قرار داده شده ودوسنپتی آنان بر همه مسلمانان واجب گریده است از این‌رو بر همۀ مسلمانان لازم است

اهل سنت که در عصر حاضر شامل چندین مذهب کلامی و فقهی می شود، اهل‌بیت پیامبر – صلی الله علیه و آله و سلم- را به عنوان پیشوایان دینی و مذهبی

اشاره: اهل بیت پیامبر اسلام- صلی الله علیه و آله و سلم-  که در قرآن و احادیث نبوی این اسم بر آنان گذاشته شده از جایگاه خاصی در پیش خداوند برخودار

در تورات و انجیل واقعی که فعلا در دسترس نیست هم اسم رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم  و هم اسامی دوازده امام علیهم السلام وجود داشته اند. از

 پیش از بیان اینکه اسامی اهل بیت در تورات و زبور وجود داشته یا خیر توجه به این مقدمه لازم است که از دیدگاه قرآن، خداوند حضرت موسی را برای هدایت

قطب راوندى قدس سره از ابو هاشم نقل مى‏ کند که از امام عسکرى علیه السلام درباره این آیه شریفه سؤال کرد:  «ثُمَّ أوْرَثْنَا الکِتابَ الَّذینَ