آغاز سخن آن گاه که خالق، در «دشت آفرینش» گِلِ آدم را با دست هاى تکوین سرشت و ندا داد: «انى جاعل فى الارض خلیفه»[۱] به افقى سپید چشم دوخته بود. به

شهامت و شجاعت امام حسین (ع) در میدان کربلا به روشنی قابل مشاهده است. ایشان با تعداد اندکی یار، در برابر سپاه عظیم یزید ایستاد و با شجاعت تمام

عزت و سربلندى از صفات انسانهاى بزرگ، با شخصیت و آزاده است و خوارى از رذایل اخلاقى و صفات ناپسند انسانى به شمار مى آید. تعالیم اسلام همگى در جهت

مقدمه شگفت انگیز نیست که از حسین سخن می گوییم ، زیرا در انسانیت تعالی یافته و به معراج رسیده است ، شعله مقدس نبوت را با فطرت برتر و بی همتایش در

مقدمه‌ سخن‌ معصومان‌ و گفتار آنان‌، یکی‌ از منابع‌ گهربار هدایت‌ انسان‌ و طریقی‌عرشی‌، برای‌ کشف‌ واقعیات‌ و درک‌ حقایق‌ جهان‌

اشاره: حسین بن علی بن ابی‌طالب(علیه السلام)، مشهور به اباعبدالله و سیدالشهداء (۴-۶۱ق)، امام سوم شیعیان است، که ده سال امامت را بر عهده داشت و در

اشاره: حسین بن علی بن ابی‌طالب(علیه السلام)، مشهور به اباعبدالله و سیدالشهداء (۴-۶۱ق)، امام سوم شیعیان است، که ده سال امامت را بر عهده داشت و در

اشاره: مسلمانان در بیان هیچ موضوعى مانند فضایل اهل بیت علیهم السّلام و مقام برجستۀ علمى و معنوى آنان و برخوردارى آن‌ها از مجموعه کمالاتى که

سخنى پیرامون زیارت سیدالشهدا (علیه السلام) اى غمین ز اشتیاق حضرت او روز و شب مایل به زیارت او تو از او دور نیستى بالله «قبره فى قلوب من والاه » در