شیخ طبرسی در کتاب اعلام الوری پس از ذکر بعضی از دلائل و معجزات حضرت رضا (علیه السلام) می نویسد : و اما آنچه بعد از وفات حضرت رضا (علیه السلام) در

مرحوم کلینى ، راوندى و برخى دیگر از بزرگان به نقل از شخصى به نام ابراهیم فرزند موسى قزّاز – که امام جماعت یکى از مساجد شهر خراسان (مسجد الرّضا

پیشوایان معصوم علیهم السلام با توجه به مقام امامت و عصمتی که داشتند از ارتباط ویژه ای با خدای متعال و جهان غیب برخوردار بودند و مانند پیامبران

( و قال ) ابن معین حدثنا جریر ثنا یزید بن أبی زیاد قال: قتل الحسین ولی أربع عشره سنه و صار الورس الذی فی عسکرهم رمادا.[۱] یزید بن ابی زیاد می گوید:

مرحوم راوندى به نقل از محمّد بن زید رزامى حکایت کند: روزى در خدمت حضرت علىّ بن موسى الرّضا علیهما السلام بودم ، که شخصى از گروه خوارج – که

چون مامون – خلیفه عبّاسى – جهت دست یابى به اهداف شوم خود دستور داد تا حضرت علىّ بن موسى الرّضا علیهما السلام را از مدینه به خراسان – از

هرثمه یکى از اصحاب امام رضا علیه السلام است ، حکایت کند: روزى به قصد دیدار مولایم ، حضرت رضا علیه السلام به طرف منزل آن بزرگوار حرکت کردم ، وقتى

در دوران حکومت مامون ، زنى به نام زینب مدّعى بود که از ذُریّه حضرت فاطمه زهراء علیها السلام مى باشد و با این روش از مؤمنین پول مى گرفت و مایحتاج

محمد بن میمون یکى از همراهان امام رضا علیه السلام در ایام حج در مکه بود. درآن هنگام امام رضا علیه السلام هنوز به سفر اجبارى خراسان نرفته بود. او