در فضیلت تربت آن حضرت روایات فراوانى وارد شده، مانند: ۱ـ از روایات متواتر به دست مى آید که تربت پاک آن حضرت شفاى دردها و بیمارى هاست(۱) و امان از

عابِس بن ابی‌شَبیب شاکِری یا عابس بن شبیب شاکری، (درگذشت ۶۱ق)، از اصحاب امام حسین(ع) و شهیدان کربلا[۱] و اهل قبیله بنی‌شاکر از قبیله هَمْدان. او

آغاز سخن آن گاه که خالق، در «دشت آفرینش» گِلِ آدم را با دست هاى تکوین سرشت و ندا داد: «انى جاعل فى الارض خلیفه» (۱) به افقى سپید چشم دوخته بود. به

 اشاره: در زیارت عاشورا به امام حسین(ع) این‌گونه خطاب می‌کنیم: «و الوتر الموتور». وتر به معنای «تنها و یکتا»، و موتور «تنها شده» است. یک احتمال

 جود و کرم امام حسین (علیه السلام) حسین بن علی (علیه السلام) در بخشش زبان زد مردم روزگار بود. نقل می کنند روزی مرد صحرانشین مستمندی وارد مدینه شد

اشاره: میرزا محمدتقی حجه الاسلام متخلص به نیّر در سال ۱۲۴۸ قمری در تبریز به دنیا آمد و در ۲۲ سالگی برای ادامۀ تحصیل به نجف رفت و پس از استفاده از

شهرستان ادب: صائب تبریزی از شعرای بزرگ فارسی است که در سبک هندی نامدار است و از وی به‌خصوص غزلیات زیبایی برجای مانده. او شاعری است با مذهب شیعه

اشاره: با تأمّل و تعمق در مضامین مثنوی این نکته روشن می گردد که: «در عمق افکار و عقاید مولوی و گفته های او، جنبه ای از هواخواهی علی(علیه السلام) و

وقتی‌که امام حسن ـ علیه السّلام ـ وفات نمود،برادر بزرگوارش امام حسین ـ علیه السلام ـ بدن شریفش را بر تابوت گذارده، آنرا بطرف محل نماز پیامبر ـ