نقطه بارز در زندگى حضرت امام حسین (علیه السلام) آفرینش حادثه ى کربلا است . این حادثه بدون شک یکى از عوامل تعیین کننده و مهمترین عامل تشکیل شیعه

در تاریخ اسلام ، در پنجاه ساله بین وفات رسول خدا و شهادت حسین بن على (علیه السلام) ، جریانات و تحولات فوق العاده اى رخ داد. محققین امروز ، آنهائى

از نگاه تربیتی و اخلاقی، یکی از بهترین و کارآمدترین روشهای پرورشی و سازندگی، تربیت از راه نشان دادن الگوها و سرمشق های عینی و عملی است. اسلام به

امام حسین (ع)، دومین فرزند على بن ابی طالب و فاطمه زهرا (علیهم السلام)، و سومین امام شیعیان است. ولادت و القاب میلاد با برکت حضرت ابا عبدالله

یکی از موضوعاتی که شایسته تحقیق و پژوهش است، مواضع سیاسی امام حسین علیه السلام در ده سال آخر حکومت معاویه (از شهادت امام حسن علیه السلام و آغاز

۱. «ابطح» بین مکه و منی قرار گرفته و در حقیقت مَسیل است و آبهایی که از منی جریان پیدا می کند از این مسیر می گذرد که آغاز آن از محدوده منی و پایان

مقدمه‌ حادثه‌اى مانند رویداد خونین‌ نینوا که‌ رهبر قهرمانش‌ حسین‌ بن‌ على (ع) است‌،بزرگ‌ترین‌ ذخیره‌ انسانیت‌ در گذرگاه‌ قرن‌ها است‌.

وقتى خداوند، براى هدایت بشر، «راهنما» فرستاد و براى تعیین راه و پیمودن مسیر، «حجّت» قرار داد، همه ابعاد را در نظر داشت. الگوهاى مکتبى، الگوى

اشاره: امام حسین (علیه السلام) و حکایت زیستن و شهادتش و لحن گفتار و ابعاد کردارش، نه تنها نمونه یک بزرگمرد تاریخ را براى ما مجسم مى سازد، بلکه