اشاره: امام هادی ـ علیه السلام ـ با بکارگیری یک سلسله برنامه‌های ارشادی، فرهنگی و تربیتی، مبارزه غیر مستقیمی را با حاکمیت آغاز کرد و بی‌آنکه

عباس کوثرى امام هادى پس از سپرى کردن سیزده سال از دوران امامت خویش، از سوى متوکل به سامرا احضار شد و به ناچار بیست سال[۱] و به عقیده برخى یازده یا

مرحوم صدوق ، راوندى و دیگر بزرگان آورده اند: یکى از دوستان حضرت ابوالحسن ، امام هادى علیه السلام به نام صقر بن ابودلف – ابن اُورمه – حکایت

۱- اهمیت تقوا قالَ الإمامُ أبوالحسن علىّ النقی الهادی (علیه السلام) : مَنِ اتَّقىَ اللهَ یُتَّقى، وَمَنْ أطاعَ اللّهَ یُطاعُ، وَ مَنْ أطاعَ

سال ۲۱۲ هجری است و «صریا»(۱)غرق نور و شادی است. تقدیر دست اندرکار آفرینش معجزه خلقت است و جهان در انتظار یکی از زیباترین چهره های ملکوتی بوستان

امامان علیهم السلام مظاهر قدرت و عظمت خداوند و معادن کلمات و حکمت ذات مقدس حق و منبع تجلیات و انوار خاصه او هستند. بر این اساس از یک قدرت معنوی

حلم و بردباری از ویژگیهای مهمی است که مردان بزرگ به ویژه رهبران الهی که بیشترین برخورد و اصطکاک را با مردم نادان و نابخرد و گمراه داشتند، از آن

یکی از امور مسلّم در فرهنگ اسلامی این است که هر چقدر خوف خدا در دل انسان بیشتر تجّلی یابد و در اعمال و رفتار او آشکار شود، خداوند موجودات دیگر را

در دوران امام هادی علیه السلام، ظلم و جور و غارت بیت المال در دستگاه حکومت رواج داشت و خلفای عباسی به جای برطرف کردن مشکلات مردم و رفع حوائج