حُمران‌بن اَعْیَن بن سُنسُن شیبانى، محدّث امامى قرن دوم. کنیه‌اش را ابوالحسن و ابوحمزه ذکر کرده‌اند. وى در زمره تابعین بود . حمران، برادر

 در مکتب امام ابوجعفر باقر العلوم که درود فرشتگان بر او باد، شاگردانى نمونه و ممتاز پرورش یافتند که اینک به معرفى برخى از آنان اشاره مى‎شود:

زُرارَه بن اَعْیَن بن سُنسُن شَیبانی کوفی، ( حدود ۷۰ – ۱۵۰ق) از اصحاب اجماع و صحابه خاص امام باقر (ع) و امام صادق (ع) و از بزرگ‌ترین فقها و

مرتضى نجفى ویژگیهاى فردى ابوالقاسم برید بن معاویه عجلى(کوفى عربى)فرزند معاویه بن ابى حکیم عجلى بود. از پدرش چندان اطلاعى در دست نیست. برید از

در دوران امامت‏حضرت باقر-علیه السلام-فرقه‏هاى مذهبى و گروههاى سیاسى و مذهبى متعددى مانند: معتزله، خوارج و مرجئه فعالیت داشتند و امام

هر چند قیام زید بن على بن الحسین (علیه السلام) در عصر امام صادق (علیه السلام) صورت گرفت، و از زمان وفات امام باقر (علیه السلام) تا زمان نهضت زید

 هشام بن عبد الملک،امام باقر علیه السّلام را از مدینه به  شام فراخواند.در شام او و امام در یک مکان جلوس  می کردند و جمعی از مردم نیز در مجالس

نقشه نافع علیه امام باقر علیه السلام سالی که هشام به حج آمده بود، نافع بن ازرق غلام عمربن خطاب همراه هشام بود که چشمش به حضرت امام محمد باقر

امام باقر علیه السلام در ضمن خطبه‌ای اهل‌بیت را معرفی می‌نمایند که ابن شهر آشوب در مناقب خود آن را ذکر نموده است که در این متن به ذکر آن خطبه